Bu pak ve günahsız yaşamı korumak için uymaları gereken tek bir yasa vardı. Tanrı’nın Adem’e söylediği Havva için de aynı derecede geçerliydi:
“Ona, ‘Bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin’ diye buyurdu, ‘Ama iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme. Çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün.’” (Yaratılış 2:16-17, Eski Antlaşma)
Aden Bahçesi’nde, yararlanabilecekleri başka çalılar ve meyve ağaçları vardı. Tanrı’nın yasakladığı tek bir ağaç vardı. Sanırım hikayenin geri kalan kısmını biliyorsunuz…
Bilmeniz Gereken Sekiz Gerçek
Biliyor musunuz? Aden Bahçesi’yle ilgili aşağıdaki sekiz gerçeği anladığımızda Tanrı’nın orada gerçekten ne olduğu ve bunun bugün yaşamlarımızı nasıl etkilediği konusunda neler bilmemizi istediğini anlayabiliriz. Aden Bahçesi’nde…
1) Irkımızın şu anda içinde bulunduğu yozlaşmış ve mahvolmuş durumun açıklamasını görüyoruz. Neden ruhsal ve ahlaksal olarak bu kadar büyük bir karışıklık içindeyiz? Yanıtı buradadır.
2) Ortak düşmanımız İblis’in sinsi araçları hakkında öğreniyoruz.
3) İnsanın doğruluğun düz ve dar yolunda yürüyecek gücü olmadığını görüyoruz.
4) Günahın ruhsal etkilerini keşfediyoruz: insan Tanrı’dan kaçmaya çalışıyor.
5) Tanrı’nın suçlu günahkarlara karşı yaklaşımını görebiliyoruz.
6) İnsan doğasının kendi ahlaksal utancını kendi işleriyle örtme eğilimini görüyoruz- Adem ve Havva için incir yaprakları, sizin ve benim için iyi işler.
7) Tanrı’nın en büyük ihtiyacımızı karşılamak için lütufkar sağlayışını görüyoruz.
8) Tanrı’nın kendisi ve sorduğunuz soru hakkında bir şey açıkladığını görüyoruz. Yani kan dökmek konusunda.
Tevrat’ın bu açılış ayetlerinde, üzerinde düşünebileceğinizden çok daha fazla düşünecek konu var değil mi? Nitekim imanımın öğretişlerinin gerçekleri üzerinde düşünürken, Yaratılış’ın bu ilk bölümleri üzerinde derin derin düşünürüm. Ben İsa Mesih İnanlısı olsam da bu bölümlerdeki gerçekler İncil’de öğretilen diğer her şey kadar anlamlıdır. Neden doğrudur? Çünkü söylediğim gibi Kutsal Kitap’un bütün kitapları aynı Tanrı tarafından esinlenmiştir. Aynı dili konuşur, aynı yüreği açıklar.
Aden Bahçesi’ne geri döndüğümüzde Adem ve Havva’nın, Tanrı’nın meyvesini yemelerini yasakladığı ağacın üzerinde meyveye baktıklarını görüyoruz. Neden yemesinler ki? Tanrı söylediği için yememeleri gerektiğinden daha iyi bir neden olamaz. Tanrı onların bilmediğini biliyordu. Tanrı, onlara zarar vereceğini biliyordu.
Lütfen bir ara 4 Kardeş ve Nehrin Cazibesi makalesini okuyun. Şimdiye kadar okuduğum en güçlü hikaye. Okuduktan sonra taş fikri aklınızdan çıkmayacak. Taş. Tek söyleyeceğim bu. Hikayeyle ilgili fazla ipucu vermek istemiyorum. Okumanızı tavsiye ederim çünkü itaatsizlikleri yüzünden dört kardeşin başına gelenleri anlatıyor. Tanrı’nın bu sorunlarını nasıl çözdüğünü de öğreneceksiniz.
Hayır, Adem ve Havva itaatsizlik günahıyla ne kadar yaralanacaklarını bilmiyorlardı. Adem ve Havva iyiliği ve kötülüğü bilme ağacının meyvesini almanın nasıl bir şey olacağını, bunun sonucunda da kötülüğü bilmenin nasıl bir şey olacağını bilmiyorlardı. İyi ve kötü arasındaki farkı bileceklerdi ama istedikleri zaman iyiyi yapamayacaklarsa, istediklerinde yaptıkları kötülükleri durdurma gücüne sahip olamayacaklarsa bunun nasıl bir yararı olacaktı? Yasak meyveyi yedikten sonra bütünlük ve iyilikle dolu yetkin yaşamları sona erdi. Hıristiyanlar’dan düşünmeleri istenen konular üzerinde odaklanamıyorlardı:
“Sonuç olarak...gerçek, saygıdeğer, doğru, pak, sevimli, hayranlık uyandıran, erdemli ve övülmeye değer ne varsa, onu düşünün.” (Filipililer 4: 8, İncil)
Dünyamızın Günaha Düşüşü
Adem ve Havva’nın itaatsizliği dünyamızın günaha düşüşünün ilahi anlatımıdır. Tanrı günahı ya da günahkar şeyleri yaratmadı. İyiliğin ve kötülüğün yaratıcısı değildir. Bunu daha önce duymadıysanız ve bu konuda daha fazla öğrenmek için içinizde ilginiz uyandıysa web sitemizin iyilik ve kötülükle ilgili bölümlerindeki diğer soruların yanıtlarını okuyun. Adem ve Havva’nın Tanrı’ya itaatsizliğinde Tanrı’nın isteğine karşı konduğunu, Tanrı’nın sözünün reddedildiğini ve Tanrı’nın yolunun terk edildiğini gördüğümüzü söylemekle yetinelim.
Bu anlatımı okuduğunuzda son ayette durun. Son ayet olduğu için değil çünkü burada ilk kez insanlık tarihinde kandan söz edildiğini duyuyoruz.
“RAB Tanrı’nın yarattığı yabanıl hayvanların en kurnazı yılandı. Yılan kadına, ‘Tanrı gerçekten, ‘Bahçedeki, ağaçların hiç birinin meyvesini yemeyin’ dedi mi?’ diye sordu. Kadın, ‘Bahçedeki ağaçların meyvelerinden yiyebiliriz’ diye yanıtladı, ‘Ama Tanrı, ‘Bahçenin ortasındaki ağacı meyvesini yemeyin, ona dokunmayın; yoksa ölürsünüz’ dedi.
Yılan, ‘Kesinlikle ölmezsiniz’ dedi, ‘Çünkü Tanrı biliyor ki, o ağacın meyvesinden yediğinizde gözleriniz açılacak, iyi ile kötüyü bilerek Tanrı gibi olacaksınız.’
Kadın ağacın güzel, meyvesinin yemek için uygun ve bilgelik kazanmak için çekici olduğunu gördü. Meyveyi koparıp yedi. Yanındaki kocasına verdi, o da yedi. İkisinin de gözleri açıldı. Çıplak olduklarını anladılar. Bu yüzden incir yaprakları dikip kendilerine önlük yaptılar. Derken, günün serinliğinde bahçede yürüyen RAB Tanrı’nın sesini duydular. O’ndan kaçıp ağaçların arasına gizlendiler.
RAB Tanrı, Adem’e, ‘Neredesin?’ diye seslendi."