Adem, ‘Bahçede sesini duyunca korktum. Çünkü çıplaktım, bu yüzden gizlendim’ dedi. RAB Tanrı, ‘Çıplak olduğunu sana kim söyledi?’ diye sordu, ‘Sana meyvesini yeme dediğim ağaçtan mı yedin?’
Adem, ‘Yanıma koyduğun kadın ağacın meyvesini bana verdi, ben de yedim’ diye yanıtladı.
RAB Tanrı kadına, ‘Nedir bu yaptığın?’ diye sordu.
Kadın, ‘Yılan beni aldattı, o yüzden yedim’ diye karşılık verdi.
Bunun üzerine RAB Tanrı yılana, ‘Bu yaptığından ötürü bütün evcil ve yabanıl hayvanların en lanetlisi sen olacaksın’ dedi, Karnının üzerinde sürünecek, yaşamın boyunca toprak yiyeceksin. Senin ile kadını, onun soyu ile senin soyunu birbirinize düşman edeceğim. Onun soyu senin başını ezecek, sen onun topuğuna saldıracaksın.’ RAB Tanrı kadına, ‘Çocuk doğururken sana çok acı çektireceğim’ dedi, ‘Ağrı çekerek doğum yapacaksın. Kocana istek duyacaksın, seni o yönetecek.’
RAB Tanrı Adem’e, ‘Karının sözünü dinlediğin ve sana, meyvesini yeme dediğim ağaçtan yediğin için toprak senin yüzünden lanetlendi’ dedi, ‘Yaşam boyu emek vermeden yiyecek bulamayacaksın. Toprak sana diken ve çalı verecek. Yaban otu yiyeceksin.Toprağa dönünceye dek ekmeğini alın teri dökerek kazanacaksın. Çünkü topraksın, topraktan yaratıldın ve yine toprağa döneceksin.’ Adem karısına Havva adını verdi. Çünkü o bütün insanların annesiydi. RAB Tanrı Adem ile karısı için deriden giysiler yaptı, onları giydirdi.” (Yaratılış 3:1-21, Eski Antlaşma)
O’na Karşı Günah İşlesem…
Tanrı’ya karşı günah işlediklerinde ne yaptıklarına bakın. Kaçıp özel yerlerini incir yapraklarıyla kapattılar. Bugün de insanlar bunu yapıyor. Bir şeylerin yanlış olduğunun bilincinde olan insan, kendi doğruluğunun arkasına sığınmaya çalışıyor ve yaptığı iyi şeylerin yaptığı kötü şeylerden daha ağır basacağına güveniyor ve bunu umut ediyor. Dünyada din sistemleri içindeki sayısız milyonlar, ruhsal utançlarını örtmesini umut ederek iyi işlerinden örtüler örmeye devam ediyorlar. Bunların hiçbiri sonsuzluk testini geçemez. Ağaçların arkasından çıkıp kendisine karşı günah işledikleri Tanrı’ya yaklaşmaya çalışsalar, incir yapraklarının Adem ve Havva’ya yararı olmayacağı gibi bunların da onlara yararı olmayacaktır.
Gerçek Tanrı hakkındaki gerçeği bilmek istiyorsanız, biri günah işlediği zaman Tanrı’nın Aden Bahçesi’nde ne yaptığına dikkat edin. Tanrı’nın Adem ve Havva’ya karşı tutumu ve günahları karşında yaptıkları tam olarak (‘tam olarak’ sözlerinin altını çizin) Tanrı’nın size karşılık verme biçimidir. Zincirin bütün halkalarını İncil’e kadar izlerseniz size daha fazla ayrıntı verecektir. Aden Bahçesi’nde olanlar ışığında Tanrı’yı ne kadar iyi tanırsanız, İncil’de O’nun hakkında gördüklerinizi de çabucak anlarsınız. Adem ve Havva’ya karşı tutumuyla ilgili olarak şunlara dikkat edin:
1) Tanrı’nın tutumu. Kim kimi aradı? İnsan günah işlediğinde, önce insan mı Tanrı’yı aradı yoksa insanı arayan önce Tanrı mıydı? Tanrı’ydı değil mi? Tanrı Adem’e ‘Neredesin?’ diye seslendi. Bu ilahi adaletin çağrısıydı, yani Tanrı günahı görmezden gelemez. Günah Tanrı’yı gücendirir ve Tanrı’nın mutlaka günah karşısında bir şey yapması gerekir. İşini doğru yapmayan bazı resmi görevliler ceplerine para koyduğunuz zaman yasaları çiğnediğimizde görmezden gelebilirler ama Tanrı müdahale etmek zorundadır. Tanrı insan gibi değildir.
Tanrı’nın Adem ve Havva’ya çağrısı ilahi bir ıstırabın çağrısıydı. Tanrı bu soruyu sorduğu zaman ses tonunu işitebilseydik, sesindeki acıyı anlardık. Tanrı günahkar için acı çeker. İsa’nın kendisini reddeden bir kent için duyduğu acıya kulak verin. İnsanları, aileleri, kentleri, ulusları ve bütün dünyayı kurtarabilecek- ama istemedikleri takdirde yapamaz- Olan’ın sözlerini dinleyin: “Ey Yeruşalim! Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Tavuğun civcivlerini kanatları altına topladığı gibi ben de kaç kez senin çocuklarını toplamak istedim, ama siz istemediniz.” (Matta 23: 37, İncil)
Ve son olarak, Aden Bahçesi’nde Tanrı’nın kendisine yönelik bu isyana karşı yaklaşımına baktığımızda, çağrısının ilahi bir sevgi çağrısı olduğunu unutmamalıyız. Size ilk sorduğum soruyu hatırlıyor musunuz? Adem ve Havva’nın, Tanrı’nın kendilerini görmemesi için saklandıkları çalıların arkasından baktıklarında ne gördüklerini sormuştum. Gördükleri şey, ancak Tanrı’nın tutumu, doğası ve karakteri sayesinde görebildikleri bir şeydi. Tanrı’nın kendisine karşı günah işleyenler adına yaptığı bir şeyi gördüler. Kutsal Kitap’ın Tanrısı, günahkarların peşinden gidip onları arayan bir Tanrı’dır.
Bu ayetleri okumayı bitirdikten uzun bir süre sonra Tanrı’nın size sorduğu bu soruyu hatırlayabilirsiniz. Unutmayın bu adalet, ızdırap ve sevgi çağrısıdır. O’nun yüreğinden sizin yüreğinize bir çağrıdır:
“Neredesin?”
Anlatılamaz sevgisiyle kayıp olanı aramaya ve kurtarmaya gelen İsa’ydı. Koyunlar çobanı değil, Çoban koyunları arar. Tanrı, İncil’de iki ayette bize kendisinden söz ederken tam olarak bunu söylüyor:
“Tanrı'yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi.” (1.Yuhanna 4:10, İncil)
“Bizse seviyoruz, çünkü önce O bizi sevdi.” (1.Yuhanna 4:19, İncil)