Böylece Saul’un öfkesi daha da güçlü bir alevle tutuşmuştu. İsa’ya inananların Şam’a sığındıklarını duyunca, başkahinden onları yakalamak ve hapse atmak için kendisine yetki veren mektuplar aldı. Kurtarıcı yüceltilmiş bedenine bürünmüş olarak karşısına çıktığında her şey değişti.
Saul ne yaptı? Oruç tuttu çünkü İsa’ya ve O’nu izleyenlere karşı işlediği büyük günahların bilgisinin altında ezilmişti. Kendisine ne yapacağı söylenmeden önce üç günü karanlıkta ve gerginlik içinde geçirmesi daha da alçalmasına neden oldu. Acı çektiği ve kafasının karışmış olduğu bu sırada, yemek yememesi doğaldı. Büyük bir keder genelde bu etkiyi yapar insanda.
Düşünün bir kere. Bu adamın yaşamının bütün amacı artık kalıcı bir şekilde değişmişti. Pavlus, görme yetisini kazandıktan hemen sonra ne yaptı? Üç yıl boyunca, kendisine verilen muazzam vahiy üzerinde derin derin düşünebilmek için ıssızlıkta kalacağı bir yere çekildi. “Ama beni daha annemin rahmindeyken seçip lütfuyla çağıran Tanrı, uluslara müjdelemem için Oğlu'nu bana göstermeye razı olunca hemen insanlara danışmadım. Yeruşalim'e, benden önce elçi olanların yanına da gitmedim; Arabistan'a gittim... Bundan üç yıl sonra Kefas'la tanışmak üzere Yeruşalim'e gittim.” (Galatyalılar 1:15-18)
İlk bakışta, bu üç yıllık dönemin elçinin yaşamında gizemli bir duraklama olduğu düşünülebilir. Ben öyle düşünmüyorum. Tanrı’nın onu gelecekte yapacakları için hazırlaması için onunla yalnız zaman geçirmesi gerekiyordu. Yapacakları arasında Müjde’yi halk arasında genellikle düşmanlık gösteren kalabalıklara vaaz etmek, yeni oluşmakta olan Yeni Antlaşma kiliselerine öğretmek ve İncil’in bir kısmını yazmak vardı.
İncil’i Değiştirmek? Aklınıza Bile Getirmeyin!!!
Tanrı yaptığı her şeyi tam yapar. Söz konusu Tanrı’nın gezegenlerimizin yörüngelerini belirlemesi olduğunda bu doğrudur. Bu düşünmemizi sağlaması için Tanrı’nın beynimizdeki yaklaşık 100 milyar nöronu koordine etmesi konusunda da doğrudur. Tanrı’nın İncil’in yazımı ve hatadan saklaması konusunu ayarlamasında da aynı şekilde doğrudur. İncil’i değiştirmek mi? Tanrı’nın Sözü’yle oynamaktansa, Satürn gezegeninin çevresindeki toz halkalarının genişliğini %37 oranında azaltmak daha kolay olurdu!
Saul, iman etmeden önce kendi döneminin büyük din önderlerinden biri olsa da, Eski Antlaşma’yı yeni baştan öğrenmeye ihtiyacı vardı. Zihninizin açılıp İsa tarafından öğretilmek büyük bir ayrıcalıktır. Bunu kişisel deneyimlerime dayanarak söyleyebilirim. Saul’un ihtiyacı olan Kutsal Yazılar’ı eksiksiz bir şekilde anlamaktı- insanın öğrettiği biçimde değil, Tanrı’nın öğrettiği biçimde. İsa, ölümden dirilişinden, göğe alınmasına kadar geçen kırk günlük süre içinde öğrencilerin Eski Antlaşma’yı doğru anlamaları için yardım etti:
“Sonra onlara şöyle dedi: "Daha sizlerle birlikteyken, 'Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir' demiştim." Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı. Onlara dedi ki, "Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.” (Luka 24: 44-47)
İsa ölümden dirildiği Pazar günü erken saatte diğer iki öğrenciye şöyle dedi: “Mesih'in bu acıları çekmesi ve yüceliğine kavuşması gerekli değil miydi?" dedi. Sonra Musa'nın ve bütün peygamberlerin yazılarından başlayarak, Kutsal Yazılar'ın hepsinde kendisiyle ilgili olanları onlara açıkladı.” (Luka 24: 26-27)
Eski Antlaşma’dan Bir Örnek:
“Samuel İsrail halkına şöyle dedi: “Eğer bütün yüreğinizle RAB'be dönmeye istekliyseniz, yabancı ilahları ve Aştoret'in putlarını aranızdan kaldırın. Kendinizi RAB'be adayıp yalnız O'na kulluk edin. RAB de sizi Filistliler'in elinden kurtaracaktır.”
Bunun üzerine İsrailliler Baal'ın ve Aştoret'in putlarını atıp yalnızca RAB'be kulluk etmeye başladılar.
O zaman Samuel, “Bütün İsrail halkını Mispa'da toplayın, ben de sizin için RAB'be yakaracağım” dedi.
Mispa'da toplanan İsrailliler kuyudan su çekip RAB'bin önüne döktüler. O gün oruç tuttular ve, “RAB'be karşı günah işledik” dediler. Samuel Mispa'da İsrail halkına önderlik etti.” (1. Samuel 7: 3-6, Eski Antlaşma)
III. YAKLAŞAN BİR TEHLİKE ANINDA KORUMA
Bazen ölüm ve tehlikeyle karşı karşıya kalırız. Kutsal Yazılar’dan bunun, bu zamanlarda Tanrı’nın korumasını istemek amacıyla oruç tutmak için uygun bir zaman olduğunu görüyoruz. Ezra, hırsızlarla dolu bir yolda tapınağa çok miktarda altın ve gümüş götürürken şöyle diyor:
“Tanrımız'ın önünde alçakgönüllü davranmak, O'ndan kendimiz, çocuklarımız, mallarımız için güvenli bir yolculuk dilemek üzere orada, Ahava Kanalı yanında oruç ilan ettim. Yolculuğumuz sırasında herhangi bir düşmandan bizi korumaları için, kraldan asker ve atlı istemeye utanıyordum. Çünkü krala, “Tanrımız kendisine yönelenlerin hepsine iyilik eder, ama kızgın öfkesi kendisini bırakanların üzerindedir” demiştik. Oruç tuttuk ve bu konuda Tanrımız'a yakardık. O da yakarışımızı yanıtladı.” (Ezra 8: 21-23, Eski Antlaşma)