Söylediğim gibi, bazıları Yeni Antlaşma kayıtlarından bu belgeler güvenilir olmadığı için kuşku duyuyor değiller. Kuşku duyuyorlar çünkü mucizelere inanmakta zorlanıyorlar.

Başkaları ise, İncil’de inançlarıyla çelişen bir şey buluyorlar. Kendi dinleri İncil yazıldıktan sonra kurulduğu için, inançlarını haklı çıkarabilmek için İncil’i gözden düşürmeleri gerekir. Mormonluk böyle yapar. Tanrı hakkında dinlerinin öğrettiğine inanmak için Hıristiyanlıktan sonra gelen her dinin aynı şeyi yapması gerekir. 

DÜŞÜNÜN BİR KERE

Şayet Tanrı, İncil’in son sayfasında söylediği gibi, konuşmaya son verdiyse, o zaman göklerden yeni bir açıklamasını beklememeliyiz, öyle değil mi? İncil’in gelecekle ilgili peygamberliklerle dolu bu son bölümünde, insanlığın nihai sonu ve artık zamanın olmadığı sonsuz durum hakkında okuyoruz. Tanrı bu noktada bizlere, bizimle iletişimine son ‘noktayı’ koyduğunu söylüyor. Konuştu. İnsana vahyini tamamladı. Konuşması sona erdiğinde, Tanrı artık eklenecek bir şey olmadığını söyledi. Ayrıca, başka bir şey eklenmemesi konusunda uyardı. Tanrı’nın söylediklerine ekleme yapamayız- Tanrı’yla aramızı bozmadan böyle bir ekleme yapamayız. İncil’deki son iki ayete kulak verelim:

“Bu kitaptaki peygamberlik sözlerini duyan herkesi uyarıyorum! Her kim bu sözlere bir şey katarsa, Tanrı da bu kitapta yazılı belaları ona katacaktır. Her kim bu peygamberlik kitabının sözlerinden bir şey çıkarırsa, Tanrı da bu kitapta yazılı yaşam ağacından ve kutsal kentten ona düşen payı çıkaracaktır.” (Vahiy 22:18-19, İncil)

Birçok insan İncil’de inanmakta zorluk çektikleri bir şey bulurlar ve bu nedenle İncil’i kabul etmezler. Fakat bu anlamlı değil, öyle değil mi? Bir şeyin anlaşılması zor olması, doğru olmadığı anlamına gelmez. İncil’in belge olarak güvenilir olmadığına ilişkin sav, İsa hakkındaki gerçekle yüzleşmemenin elverişli bir yolundan başka bir şey değil. Gerçek şu ki, İsa Mesih’in Yeni Antlaşma’daki resmine güvenilebilir.

Daha önce kanıtları tarafsız ve adil bir şekilde değerlendirip değerlendirmeyeceğinizi sormuştum. Bunu sorarken birçok insanın kanıtlara, doğru olmayacağı varsayımıyla yaklaştığını biliyordum. Hangi kanıtla karşılaşırlarsa karşılaşsınlar inançlarına bağlı kalıyorlar. Öyle olmayalım. Zihinlerimiz paraşüt gibidir. En iyi, açık olduklarında çalışırlar! Umudum ve duam, kanıtların değerlendirilmesinde önyargısız olmanız.

BİLGİDEN DAHA FAZLASI GEREKLİ

Yeni Antlaşma seküler iddialar ortaya koyan seküler bir belge değil, bu dünyanın ötesine dair, doğaüstü iddialar ileri süren dinsel bir belgedir. Bu da, güvenilirliği ve orijinaline bağlılığını nihai olarak bir inanç meselesi yapar. İncil’in güvenilir olup olmaması akademik bir şekilde belirlenebilir. Yani, İncil’e uyguladığımız testler objektiftir. Herhangi bir kadim belgenin tarihsel doğruluğunu saptamak için kullanılan testlerin aynısıdır. Elde edilen sonuçlar, testi yapanların ruhsal inançlarıyla tamamıyla ilgisizdir. Öte yandan, sonuçlar laboratuardan çıktığı anda inanç gereklidir. Gerçeği kabul etmeye zorlayan ve destekleyen birçok kanıta dayanan iman, ama yine de iman.

“İman olmadan Tanrı'yı hoşnut etmek olanaksızdır. Tanrı'ya yaklaşan, O'nun var olduğuna ve kendisini arayanları ödüllendireceğine iman etmelidir.” (İbraniler 11:6, İncil)

Bu anlaşılır, değil mi? Tanrı, sözlerinin ve vaatlerinin gerçekliğinden kuşku duyan kişilerden memnun olamaz. Tanrı’ya iman veya güven keyfi bir mesele değildir. Çocuklarımızdan, eşlerimizden veya arkadaşlarımızdan istediğimiz aynı şeydir. Bir kadının kocasından ve bir adamın karısından memnun olabilmesi için önce birbirlerine güvenmeleri gerekir. Güvensizlik ve kıskançlığın olduğu bir evde olsa olsa uyumsuzluk ve mutsuzluk olur.

Aynı şekilde, Tanrı’yı, ancak, Kutsal Yazılar’da kendisi hakkında açıkladıklarına inandığımız zaman memnun edebiliriz. Öte yandan bu sadece bir iman meselesi değildir. Yakın Doğu çalışmaları, metin eleştirisi ve arkeoloji konularında dünya çapındaki akademisyenler yaşamlarını ve değerli entelektüel becerilerini, İncil metinlerinin ve bunların çağımıza kadar aktarımının doğruluğunu araştırmaya adamışlardır. Bu kişilerin araştırmaları toplu olarak, olayların Yeni Antlaşma’daki anlatımının gerçeğe bağlılığı, doğruluğu ve güvenilirliği konusunda etkileyici bir kanıtlar bütünü oluşturmuştur. Araştırmaları sonucunda İncil’in bibliyografi testini geçtiğine ve bütün kadim yazın içinde en yüksek notun verilmesi gerektiğini ortaya koydular!

“İncil’e henüz ‘pekiyi’ vermeye hazır değilim” diyorsunuz. Tamam. Dediğim gibi, benim tek ricam, okurken zihninizin açık olması. İncil’i, doğruluğunu saptamak için kullanılan son iki teste tabii tutmadık henüz. Ama bir şeyi bilmelisiniz. Yazının sonuna gelene kadar İncil’in güvenilirliğini hala sorgulamakta kararlı iseniz, yapmanız gereken başka bir şey var. Bu seçmeli bir şey değil. Dünyadaki her kadim yazının güvenilirliğini de sorgulamanız gerekir! İlke olarak, Yeni Antlaşma’yı bir kenara atmak, kadim tarihimizi bir kenara atmaktır. Bu da bence düşünen hiçbir insanın yapamayacağı bir şeydir.