“Onun yanına giren melek, "Selam, ey Tanrı'nın lütfuna erişen kız! Rab seninledir" dedi. Söylenenlere çok şaşıran Meryem, bu selamın ne anlama gelebileceğini düşünmeye başladı. Ama melek ona, "Korkma Meryem" dedi, "Sen Tanrı'nın lütfuna eriştin. Bak, gebe kalıp bir oğul doğuracak, adını İsa koyacaksın. O büyük olacak, kendisine 'Yüceler Yücesi'nin Oğlu' denecek. Rab Tanrı O'na, atası Davut'un tahtını verecek. O da sonsuza dek Yakup'un soyu üzerinde egemenlik sürecek, egemenliğinin sonu gelmeyecektir."

Meryem meleğe, "Bu nasıl olur? Ben erkeğe varmadım ki" dedi.

Melek ona şöyle yanıt verdi: "Kutsal Ruh senin üzerine gelecek, Yüceler Yücesi'nin gücü sana gölge salacak. Bunun için doğacak olana kutsal, Tanrı Oğlu denecek.” (Luka 1:28-35, İncil)

Tanrı’nın Oğlu’nu göndermesi, Tanrı’nın bir Oğlu olduğunu varsayar. İsa Baba’yla sonsuz ilişkiye sahip Oğul’du, Meryem’den doğduğu için böyle değildi. Oğul, babasının doğasını paylaştığı gibi, Rab İsa da Baba’yla eşit şekilde Tanrılığı paylaşır. Tanrı, doğumunda Oğlu olan birini göndermedi. Aksine, ezelden beri Oğlu Olan’ı gönderdi. İsa doğmadan yüzyıllarca önce, Yeşaya peygamber Onunla ilgili olarak şunları yazmıştır, ‘Çünkü bize bir çocuk doğacak, bize bir oğul verilecek.” (Yeşaya 9: 6, Eski Antlaşma). İnsan olarak doğumu, sadece bizlere gelme yöntemiydi.

Eğer bu dizide, İsa Tanrı mı? Dört Olağanüstü Ayet yazısını okumadıysanız, bu peygamberliği ayrıntılı bir şekilde çalışmış sayılmazsınız. Büyüleyicidir. Eski Antlaşma İsa’nın Tanrı olduğuna tanıklık ediyor. İşte peygamberliğin tam metni:

“Çünkü bize bir çocuk doğacak, bize bir oğul verilecek. Yönetim onun omuzlarında olacak. Onun adı Harika Öğütçü, Güçlü Tanrı, Ebedi Baba, Esenlik Önderi olacak.” (Yeşaya 9:6, Eski Antlaşma)

Tanrı, dünyadaki ilahi görünümü için bizleri hazırlamak adına zaman ayırdı mı? Evet, ayırdı. İncil’in birinci ayetinin yazılmasını esinlemeden çok önce buna başladı. İnsanlığa gelecek olan Mesih ve Kurtarıcı’nın Tanrı olacağını açık seçik bir şekilde ilan etmek için Eski Antlaşmayı kullandı.

İsa Mesih beden almadan önce Tanrı doğasına sahipti. Tanrı olarak vardı (ya da mevcuttu) ve bir zamanlar olduğu temel Tanrılık hiçbir zaman sona ermeyecek bir şeydir. İlahi görünüyorsa, bunun nedeni ilahi olmasıdır! İsa Tanrı’dır.

İncil’in sayfalarında kendisini açıklayan Tanrı, uzak, bilinemez bir Tanrı değildir. Soğukluğunun esiri veya kendi yalnızlığında kapalı kalmış, kendisini dışarı kapatmış değildir. Aksine, İncil’de kendisinden çıkma özgürlüğüne sahip, yaşamı yarattıklarıyla paylaşan ve onların da kendi sonsuz yaşamına ortak olmalarını sağlayan bir Yaratıcı bulacaksınız.

İncil’de betimlendiği şekliyle sonsuz yaşam zaman olarak uzamış, bitmeyen yaşam demek değildir. Aksine, bir yaşam niteliğidir. Sonsuz yaşam bu niteliği Tanrı’yla insanın cennette sahip olacağı kişisel ilişkiden alır. Cennet, orada yaşayacağımız zevklerden çok, Tanrı’nın kendisiyle yakın bir ilişkiye sahip olmanın getireceği zevkten oluşur.

Ayrıca, sonsuz yaşamı, bu hayatta yaşamaya başlıyoruz. Şu anda sahip olduğumuz bir şeydir. Bu hayatta, tabii ki, cennette olacağı ölçüde yaşanamaz fakat kendilerine sonsuz yaşam armağanı verilenler şu anda orada olanlardan daha az cennet güvencesine sahip değildir!

“Nasıl olabilir böyle bir şey?” diye sorabilirsiniz, “Ne de olsa, hayatlarımızın gözden geçirilmesi, günahlarımızın cezasının belirlenmesi ve sonsuzluktaki yerimizin belirlenmesi için henüz yargı gününde Tanrı’yla karşılaşmadık!”

Yargılamadan ötürü endişeli misiniz? Cennete girmemize engel olan şey günah ise ve Tanrı bu engeli ortadan kaldırıyor ise, o zaman, artık bu engel bulunmamaktadır öyle değil mi? İsa böyle dedi “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.” (Yuhanna 5:24, İncil). İsa’nın görevi mahkumiyetimizi taşımak ve bu şekilde engeli kaldırmaktı. Engel kalktığında ve Tanrı’ya karşı suçlarımızın yargılanmasının hesabı verildiğinde, o zaman, ölümden yaşama geçeriz. Tanrı’yla paydaşlığımızın eski gönencine kavuşturulmasının keyfi başlar. Bu hayatta, bir gün cennette dolu dolu deneyim edeceğimizi yaşamaya başlarız.

FİKİR: Eğer henüz İncil’den bir ayeti ezberlemediyseniz, neden bununla başlamıyorsunuz? “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.” Cennetin verilmiş olması güvencesine sahip olmak harika değil mi? Bu güvenceye sahip olabilirsiniz. Ama bunun sizin için mümkün olduğunun farkında olmalısınız.

“Çünkü günahın ücreti ölüm, Tanrı'nın armağanı ise Rabbimiz Mesih İsa'da sonsuz yaşamdır. ” (Romalılar 6:23, İncil)

Bu ayette sözü edilen sonsuz yaşam cennette yaşayacağımız yaşamdır. Tanrı’dan bir armağandır. Kazanılamaz veya hak edilemez. Tabii ki, bu anlamda hepimiz sonsuz yaşama sahibiz çünkü hepimiz sonraki yaşamımızda sonsuzluğu bir yerde geçireceğiz. Fakat Kutsal Kitap’ta Tanrı cehennemde geçirilecek yaşama ‘sonsuz yaşam’ demiyor. ‘Sonsuz ölüm’ diye adlandırılıyor. Ölüm, ayrılık demektir. Sonsuzluğu cehennemde geçirecek olanlar için sonsuz yaşama sahip olduklarını söyleyemeyiz. Aksine, sonsuza dek Tanrı’dan ayrı düşecekler.