Tanrı’nın yargı için bir gün atadığının farkındasınız, değil mi? Bu Tanrı’nın insanları tövbeye çağırmasının nedeni olarak gösteriliyor. Yargılanmak zorundalar. Tövbe edip bağışlanmazlarsa mahkum olmaları gerekiyor. Farkında olmayabileceğiniz bir şey Tanrı’nın İsa’yı bu yargıç olmak üzere atadığıdır. İsa İncil’de ulusları yargılayacağını söyledi ve Tanrı İsa’yı ölümden dirilterek bu gerçeği doğruladı. Düşünün bir kere. Tanrı böyle bir mucizeyi sahtekar olan biri için yapmazdı! İsa, sahtekar değildir. Sahtekarlar, ölümlerinin ayrıntılarını önceden bildirmezler. Sahtekarlar ölümden dirilip peygamberlikleri gerçekleştirmezler.
İnsan belli bir suçla suçlandığında ve yaptıklarından ötürü hukuk mahkemesine hesap vermeye çağrılınca yapabileceği en saçma şeylerden biri kendi savunma avukatından bir şeyleri saklamak olacaktır. İsa’yla böyle yapmalı mısınız? Hayır, akıllı olursanız, yapmamalısınız. Hemen suçlu olduğunuzu kabul ettiniz. Hepimiz suçluyuz. Hiçbirimiz suçumuz hakkında düşünmekten zevk almayız. İşitmek bile istemeyiz. Fakat mahkemede ‘Suçlu’ hükmü çıkarsa, karara karşı çıkar mısınız? Kuşkuluyum. Eğer ahlaki bir suç işlediysek, Tanrı’nın yasalarını çiğnediysek, karşı çıkmamız gerekmez mi? Bu, adil bir karar olurdu. Peki, ya bağışlanacak olursak?
Ne düşündüğünüzü biliyorum. “Eğer suçluysak ve Tanrı adilse, nasıl bağışlanabiliriz? Bakalım. İsa, sizi savunmak için ortaya çıktı, bakalım sonra ne olacak. İsa’nın sizi savunmak için atanan kişi olduğunu öğrendiğinizde herhalde pek umutlu değildiniz, öyle değil mi? Bir an için mahkemeyi unutun. Yaşamınızın bu noktasında, İsa’dan sizi savunmasını ister miydiniz? Muhtemelen istemezdiniz. Onu sadece bir peygamber olarak görüyorsanız istemezdiniz. Peki ya peygamberden daha fazlasıysa? İsa’da, isteyenleri savunmak için ilahi yetki var mı? İşte, Tanrı onu Kutsal Kitap’ta şöyle resmediyor:
“...içimizden biri günah işlerse, adil olan İsa Mesih bizi Baba'nın önünde savunur. O günahlarımızı, yalnız bizim günahlarımızı değil, bütün dünyanın günahlarını da bağışlatan kurbandır.” (1.Yuhanna 2:1-2, İncil)
Ayet, “içimizden biri günah işlerse...” diye başlıyor. Aramızda günah işleyen var mı? Bizimkiler gibi yozlaşmış yüreklerle, bizimki gibi bir dünyada karşı karşıya olduğumuz ayartmalarla, evet, günah işliyoruz. Sık sık günah işliyoruz. Bilerek günah işliyoruz. Düşündüğümüz günahkar düşüncelerle eğlendiğimiz zamanlar oluyor. Aklımızda tekrar tekrar canlandırıyoruz. Bu nedenle yargıçlardan oluşan kurulun hükmü vermeden önce çok uzun süre görüşmelerini bekleyemiyorsunuz. Söylemeye başladığınız gibi, “Belki de, kader bana güler ve beraat ederim’ ama yargıçların kararı mahkeme odasında çınlıyor…
“Suçlu bulundu!”
Vücudunuzu panik sarıyor ve kalbinizin yerinden çıkacakmış gibi çarptığını hissedebiliyorsunuz. Yargıçlardan oluşan kurul, parmaklarını size doğrultmuş olan canavarların görüntüsüne dönüşüyor. Mahkemenin duvarları sizi ezecek gibi üzerinize üzerinize geliyor. “Adaletsizlik bir yere kadar taşınabilir fakat bugün sizi yakacak olan adalet! Adalet, adalet, adalet!”
Fakat bir dakika, İsa henüz konuşmadı. Hemen İsa’ya dönüyorsunuz, savunmasında ne söyleyeceğini merak ediyorsunuz. Yargıçlar kuruluna bakın nasıl yanıt veriyor:
“Evet, suçlu!”
Ne? İsa’nın beni savunması gerekiyordu! Çok hızlı bir şekilde aklınızdan savunma avukatının yapması gereken şeyleri geçiriyorsunuz. İnsanların mahkemelerinde savunma avukatı, müvekkili tarafından kendisini savunmak üzere işe alınır, o halde, İsa ne yapıyor? Hiçbir savunma avukatı, savunmasına müvekkilinin suçlu olduğunu söyleyerek başlamaz! Savunmasını suçlu olduğunu kabul etmek üzerine kurmaz! Görevi, müvekkilinin itham edilen suçlardan ötürü suçlu olmadığını göstermektir. Müvekkili cinayetle suçlanıyorsa, avukat müvekkilinin suç işlendiği sırada başka bir yerde olduğuna tanıklık edecek biri olduğunu kanıtlamaya çalışır. Belki cinayet sırasında orada değildi. Belki, öldürme eylemini kabul ediyor ama bunun nefsi müdafaa olduğunu göstermeyi planlıyor. İsa bunu bilmeli, yasaları kullanarak beni masum göstermenin bir yolunu bulmalı.
İsa Mesih’in sizin adınıza üstlendiği savunmanın, dünyadaki savunma avukatlarının yaklaşımından tamamıyla farklı olduğunu nasıl bilebilirdiniz? Evet, genel olarak amaç aynı savunmalarını üstlendiklerinin iyiliği. Fakat dünyadaki avukatlar ve İsa arasındaki en büyük fark burada. İsa, savunduklarının suçunu kabul ediyor. Tanrı’nın yasasının tüm gereklerine göre suçlanmaları gerektiğine inanıyor. Suçlarını saklamaya çalışmıyor. Özür dilemiyor ve kimseye rüşvet vermeye çalışmıyor. Suç işledikleri gerçeğini inkar etme veya yaptıklarını yapma hakkına sahip olduklarını gösterme girişiminde bulunmuyor. Bunu yapamaz çünkü doğru olmazdı. Gerçeği esnetmeye, gerçeği çarpıtmaya veya gerçeği saklamaya çalışmıyor. Bunu yapamaz çünkü kendisi hakkında şu sözleri söyledi: “Yol, gerçek ve yaşam Ben'im” dedi. “Benim aracılığım olmadan Baba'ya kimse gelemez.” (Yuhanna 14:6, İncil). Tanrı’nın tahtının önünde dile getirilen her davanın gerçeğe dayanması gerekir.