İsa, ceza almayı hak etmedi. Suçlu olanlar siz ve bendik. Sayısız günah işleyen bizdik. Cezaya çarptırılmayı hak eden bizdik. Restoran şefiyle düştüğüm durumdaydık -Tanrı’ya verecek hiçbir şeyimiz yoktu. Ne var ki, İsa restoran şefinin yaptıklarının ötesine geçiyor. Restoran şefinin üzerindeki smokini çıkarıp bana vermeyi teklif ettiğini düşünebiliyor musunuz? Bu, o adamın yapacağı son şeydi. Böyle bir şey yapsaydı, patronu kızardı, müşterilerin bakışlarına ve ne kadar uygunsuz davrandığıyla ilgili dedikodulara neden olurdu! İşini kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalırdı. Ben oradaydım, yok, hayır, bu adamın bana kendi ceketini teklif ettiğini düşünemiyorum.

Oysa İsa teklif ediyor!

Uymayan, eskiden kalmış bir ceketten söz etmiyoruz. Paklıkla dokunmuş dikişsiz bir mintan teklif ediyor ve kibir, açgözlülük ve bencillikten oluşan yamalı ceketimizi giyiniyor. İncil’de yer alan aşağıdaki ayeti kendi sözcüklerimle ifade etmek istiyorum. Ayet şöyle diyor:

“Mesih bizim için lanetlenerek bizi Yasa'nın lanetinden kurtardı.”  (Galatyalılar 3:13)

Cennete Girmenizi Sağlayacak Bir Giysi

Farklı bir deyişle, “İsa bizimle yer değiştirdi.” O’nun doğruluğunu giyebilmemiz için günahımızı kuşandı. Sonuç olarak İsa şöyle diyor, “Bana bütün günahlarınızı verin, ben de size cennete girmenizi sağlayacak bir giysi vereceğim.” Bunu, şu ayetten açık seçik bir şekilde anlıyoruz:

“Nitekim Mesih de bizleri Tanrı'ya ulaştırmak amacıyla doğru kişi olarak doğru olmayanlar için günah sunusu olarak ilk ve son kez öldü.”  (1. Petrus 3:18)

İsa bunu isteyerek, amaçlayarak ve zaferli bir şekilde yaptı. Dünyadaki görevinin nihai amacı buydu. Kendisi ne olacağını önceden bildirdi. Kendisini bu şekilde feda etmeden önce yaklaşan ölümü ve dirilişi hakkında birkaç kez açıklamada bulundu. Aşağıda bunların üç tanesine yer vereceğiz. İsa’nın yaptığının nesinin zaferli olduğunu merak ediyorsanız, lütfen italik olarak belirtilen yerlere dikkat edin:

“Bundan sonra İsa, kendisinin Yeruşalim'e gitmesi, ileri gelenler, başkahinler ve din bilginlerinin elinden çok acı çekmesi, öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini öğrencilerine anlatmaya başladı.”  (Matta 26:21)

“İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkahinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini söyledi.”  (Luka 9:22)

“Bundan sonra İsa, kendisinin Yeruşalim'e gitmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerinin elinden çok acı çekmesi, öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini öğrencilerine anlatmaya başladı.”  (Matta 16:21)

“Celile'de bir araya geldiklerinde İsa onlara, "İnsanoğlu, insanların eline teslim edilecek ve öldürülecek, ama üçüncü gün dirilecek" dedi. Öğrenciler buna çok kederlendiler.”  (Matta 17:22-23)

“İsa, İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üç gün sonra dirilmesi gerektiğini onlara anlatmaya başladı.”  (Markos 8:31)

“Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir. Canımı kimse benden alamaz; ben onu kendiliğimden veririm. Onu vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var.”  (Yuhanna 10:11,18) 

İsa Ve O'nunla İlişkiniz

Tanrı için cennet gibi bir yer hazırlamak yeterli değildi. Tanrı için bu yeri, her ulus, her oymak, halk ve dilden sayısız insanın mesken kuracağı bir yer olarak tasarlaması yeterli değildi. Bir şey daha yaptı. Cennete girmek isteyen herkesin, içeri girmesine izin verilmesi için O’nun doğruluk, kutsallık ve paklık giysisini giymesi için bir yol yaptı. Tanrı bunu yaptı…sizin için.

Evliliğinde sorunlar yaşayan ve benim danışmanlık verdiğim adam, alçakgönüllülük gösterip karısını tekrar tekrar gücendirdiğini kabul ettiğinde iyiye doğru gitmeye başladı. Gerçek alçakgönüllülük kendinizi aşağı görmek demek değildir. İsa ve O’nunla ilişkiniz hakkında daha doğru bir anlayışa sahip olmak demektir. 

İsa, başka bir zaman Göklerin Egemenliği’nden söz etti. Şu sözleri söylerken ne demek istedi? “Ne mutlu ruhta yoksul olanlara! Çünkü Göklerin Egemenliği onlarındır.” (Matta 5:3)

İlk olarak, ‘ne mutlu ruhta yoksul olanlara’ ifadesi, İncil’in asıl dilinde ‘dilenmek zorunda kalacak kadar yoksul’ anlamı taşır. Bu gibi insanları betimlemenin en iyi yolu, iflas ettiklerini söylemek olacaktır. Kendilerine bakmalarının bir yolu yoktur. Hiçbir şeyleri yoktur ve hiçbir şey kazanmalarının da bir yolu yoktur. Cennete gidecekleri tarif etmenin tuhaf bir yolu, öyle değil mi?!!!  

Göklerin Egemenliği, Tanrı’ya verecek hiçbir şeyleri olmadığını kabul eden insanlara aittir. Tam olarak iflas ettiklerinin farkına varmışlardır. Tabii İsa burada, maddi şeylerden değil, ruhsal şeylerden söz ediyor.