Doğruluk Giysisi

Kurban sahnesinde Tanrı bir giysi alıyor - Aden Bahçesi’nde olduğu gibi hayvan derisi değil- doğruluk giysisi. Bu giysi İsa’nın bütün günahsız yetkinliği ve erdemleriyle dokunmuştur. Tanrı bu giysiyle ne yapıyor? Bizim tarafımıza doğru atıp giymemizi mi söylüyor? Hayır, Tanrı bizi kendisi giydiriyor. Ya da İncil’de okuduğumuz gibi:

“Mesih'le birleşenlerinizin hepsi Mesih'i giyindi.” (Galatyalılar 3:27)

Bu kulağa çok garip geliyor, öyle değil mi? Tanrı bize ne söylüyor? İsa’nın günahsız yetkinliği ve erdemleriyle dokunmuş bu giysinin anlamı nedir? Tanrı bizi nasıl Kendisiyle giydirebilir? 

Umarım İsa’nın Matta 5-7 bölümlerindeki öğretişlerini okumuşsunuzdur. Daha çok ‘Dağdaki Vaaz’ olarak bilinir. Bunu henüz okumadıysanız en azından İsa’nın bu büyük kalabalığa öğretişinden sonra dağ yamacından aşağı inerkenki kısma bakın. İsa’nın cüzamlıyla randevusunu kaçırmamızı istemiyorum.

“İsa konuşmasını bitirince, halk O'nun öğretişine şaşıp kaldı. Çünkü onlara kendi din bilginleri gibi değil, yetkili biri gibi öğretiyordu. İsa dağdan inince büyük bir kalabalık O'nun ardından gitti. Bu sırada cüzamlı bir adam yaklaşıp, "Ya Rab, istersen beni temiz kılabilirsin" diyerek O'nun ayaklarına kapandı. İsa elini uzatıp adama dokundu, "İsterim, temiz ol!" dedi. Adam anında cüzamdan temizlendi.”  (Matta 7:28-8:3)

İsa’nın cüzamlılarla karşılaşmalarına daha derinlemesine bakmak için lütfen websitesinde İsa’nın Duyguları adlı kısmında yer alan İsa ve Cüzamlı Adam adlı yazıyı okuyunuz. İsa’nın cüzamlılarla temaslarından öğreneceğimiz çok şey var.

Cüzamlılar toplumda dışlanan kişilerdi. Bu hastalığa yakalanmış herhangi bir İbrani dini açıdan kirli sayılır tapınmaya katılamazdı. Cüzamlı biriyle temas kuran kişiler de kirli sayılırdı. Bu nedenle, cüzamlılar toplumun geri kalan kısmında soyutlanmış bir şekilde yaşarlardı. Cüzamlıların diğer insanlara yaklaşmaları yasaktı ve kazayla teması engellemek için yanlarından geçen birini uyarmak için ‘kirli’ diye bağırmaları gerekiyordu.  

İsa onu iyileştirmeden önce bu cüzamlının nasıl göründüğünü bilmiyoruz. Eğilmiş omuzları, parmaksız elleri, kabuk bağlamış kolları ve iltihapla kaplanmış sarkan bezlerle sarılıydı belki de. Cüzamlının biçimi bozulmuş yüzünü gizleyen bu yırtık pırtık sargılardan bize dehşetle bakan bir çift göz görürdük. Derin bir şekilde yaralanmış bir adam.

İncil’de İsa’nın insanlara merhamet ettiğini okuyoruz. Bu, onlara öylesine acıdığı anlamına gelmiyor. Hayır, buradaki acıma çok daha canlıdır. Yani, İsa onların acılarını en iç varlığında hissederdi. Sakat olanın aksaklığını hissediyordu. Hastanın acısını hissediyordu. Günahkarın utancını hissediyordu. Cüzamlının yalnızlığını hissediyordu. Ve acılarını hissettiği anda acılarını iyileştirmekten kendini alamadı. Bugün de değişmedi, yaşamınıza girmenize izin verirseniz.

Bu hikayede İsa’nın cüzamlıya ne kadar olumlu yaklaştığına dikkat edin. ‘İstiyorum’ diyor. ‘Bir dakika, bakayım Tanrı’ya sorayım seni bugün benim aracılığımla iyileştirecek mi kontrol edeyim’ demiyor. Hayır, ‘İstiyorum’ diyor. İşte, İncil’de İsa’nın tanrılığıyla ilgili pek çok kanıtlardan biri buradadır. Tanrı dışında kimse mucize yapamaz ama İsa kendi iradesiyle yapabiliyor, kendi gücünü kullanarak yapıyor.

Tanrısal Değiş

Bununla birlikte, burada ilgilendiğimiz konu İsa’yla cüzamlı arasında gerçekleşenlerdir. İsa, dokunulmaz olan cüzamlıya dokundu. İsa dışında başka biri bunu yapmış olsaydı bu kişi hemen kirlenmiş sayılırdı. İsa bu hareketle kirlenmemekle kalmadı, aynı zamanda bu anlık dokunuşla bir alışveriş gerçekleşti. İsa bu cüzamlıya, aslında şunu söylüyor; sen bana sendekini ver, ben de sana bendekini vereceğim. Bu, İsa’nın çarmıhta yapacağı şeyin resmidir - kendi yaşamını bizim yaşamımız yerine vermesi. Bizim suçumuz, kirliliğimiz ve kötülüğümüzü alıp yerine kendi doğruluğunu, paklığını ve kutsallığını vermesi.  

Bu alışverişte Tanrı’ya sahip olduklarımızı veririz. Cüzamın bizi kirletebileceğinden çok daha ciddi bir şekilde bizi kirletmiş olan günahlarımızı veririz. Bu alışverişte Tanrı bu günahları alır ve Adem ve Havva’nın bir günahları için ödeyeceklerini söylediği cezanın aynısını öder - ölüm. Masum kanı dökülür. Ölümü hak etmeyen, ölümü hak eden yerine ölür. Bu alışverişte Tanrı’nın doğruluğunu alırız. Bu doğruluk, cennete girmemizi sağlayan tek doğruluk türüdür.

Tanrı, günahı bilmeyen Mesih'i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı'nın doğruluğu olalım.”  (2. Korintliler 5:21)

“Nitekim Mesih de bizleri Tanrı'ya ulaştırmak amacıyla doğru kişi olarak doğru olmayanlar için günah sunusu olarak ilk ve son kez öldü.”  (1. Petrus 3:18)

İsa biz neye sahipsek ve ne isek bunları alır. Biz ise İsa neye sahipse ve ne ise onu alırız. Tanrı’nın önüne çıkabilmemiz için gereken giysi Tanrı’nın dokuduğu bir giysidir. Kendimizin yapabileceği bir şey değildir, bu nedenle iğne ipliğinizi bir kenara koyun ve Adem ve Havva’nın Aden Bahçesi’nde öğrendiği üçüncü dersi hatırlayın: Giysiyi Tanrı’nın sağlaması gerekiyor!