Simun İsa’yla yemekte sadece bir değil, üç büyük hata yaptı. Burada İsa kapısına geldiğinde, O’nu o dönemin sosyal kurallarına uygun bir şekilde karşılamamasından söz etmiyorum. Bakın, bu din önderi kendi kendine ne dedi:

“İsa'yı evine çağırmış olan Ferisi bunu görünce kendi kendine, "Bu adam peygamber olsaydı, kendisine dokunan bu kadının kim ve ne tür bir kadın olduğunu, günahkâr biri olduğunu anlardı" dedi.”  (Luka 7:39)

1. HATA -  Simun İsa’yı ne Kurtarıcı olarak sahiplendi, ne de peygamber olarak saydı. İsa, Tanrı tarafından peygamber olarak gönderilmiş olsaydı, Simun İsa’nın bu kadının karakterini bileceğini ve onu azarlayacağını düşünüyordu. Simun, aceleyle İsa’nın değerli olanla değerli olmayanı ayırt edebilmesi gerektiği sonucuna varıyor.

Tanrı’nın Sevgisi İnsan Sevgisi Gibi Değil

Kim Tanrı’nın sevgisini alacak değere sahiptir? Tanrı hepimizi seviyor ama hiçbirimiz buna layık değiliz. Sevgili dostum, Tanrı’nın agape sevgisi için sevin! Tanrı bizden çok farklıdır. “Çünkü gökler nasıl yeryüzünden yüksekse, yollarım da sizin yollarınızdan, düşüncelerim düşüncelerinizden yüksektir.” (Yeşaya 55: 9, Eski Antlaşma). Benzer şekilde, Tanrı’nın sevgisi insan sevgisi gibi değildir! Tanrı’nın sevgisi bizler için İsa’nın bizim yerimize günahlarımız için öldüğü o ölüm tepesinde resmedilmiştir. İşte burada harekete geçen Tanrı’yı görüyoruz. İşte Tanrı’nın agape sevgisini, bunu kabul eden herkesin yaşamında şöyle görüyoruz:  

“Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez.  Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez, kötülüğün hesabını tutmaz. Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir. Sevgi her şeye katlanır, her şeye inanır, her şeyi umut eder, her şeye dayanır. Sevgi asla son bulmaz.”  (1. Korintliler 13:4-8)

İncil’de Simun’un, dindar biri olarak dindarca yaptığı işlere güvenerek ölüp ölmediğini bilmiyoruz. Umarım öyle olmamıştı. Umarım, İsa’yı evinde konuk ettiği o akşam, dindar sözler ve görevlerle dolu bir yaşamdan Tanrı’yla kişisel bir ilişkiye sahip olduğu bir yaşama geçmeye karar verdiği akşam olmuştur. Öyle olduysa, o gece Tanrı’nın agape sevgisinin nitelikleri kendilerini Simun’un yaşamında göstermeye başlamıştır. Örneğin, ertesi gün ilk yapacağı şeylerden biri eskiden fahişe olan o kadını bulup bir akşam önce kendisine yönelttiği aşağılayıcı bakışları için ondan özür dilemek olurdu. O sabah Filistin’de insanları toplu olarak öldürdüğü için, Saddam Hüseyin gibi asılan biri varsa, Simun bu adamın ölümünde sevinemezdi. Ölüm cezasının haklı olduğunu düşünebilirdi ama adamın ölümünden dolayı sevinç duyamazdı. Neden mi? Tanrı sevinmez de ondan, Tanrı diyor ki:

“Ben kötü kişinin ölümünden sevinç duymam.”  (Hezekiel 18:23, Eski Antlaşma)

Nasıl Affedebilir?

Tanrı’nın agape sevgisi kimsenin kötülüğünü istemez. İsteyerek kimseyi incitmez ya da kimseye karşı haksızlık yapmaz. Başkalarının hataları ya da başarısızlıklarından sevinç duymaz. Bu, Tanrı’nın sevgi Tanrısı olduğu için yasatanımazlığı görmezden geleceği anlamına mı geliyor? Eminim, Tanrı’nın karşı karşıya olduğu sözde çıkmazı anlattığım sayfayı Tanrı hakkında uzun zamandır okuduğunuz en derin anlayışa sahip gerçeklerden biri olarak gördünüz. Tanrı günahımızı ‘affederse’ nasıl adil olabilir? Tevrat, Zebur ve İncil’in söylediği gibi Tanrı günahı ciddiye alıyorsa ve mahkum ediyorsa, nasıl affedebilir?

Şu ana kadar İsa’nın günahlarımızın bedelini neden kanıyla ödediğiyle ilgili bir neden vermedim. Neden kanının dökülmesi gerekti? Neden yaşam alınması gerekti? Tevrat’taki bu ayet ve İncil’den alıntı yaptığım sonraki iki ayet Tanrı’nın neden bu şekilde davrandığını açıklıyor: “Çünkü canlılara yaşam veren kandır. Ben onu size...kendinizi günahtan bağışlatmanız için verdim. Kan yaşam karşılığı günah bağışlatır.” (Levililer 17:11, Eski Antlaşma)

Kan yaşamı temsil eder. İncil şöyle açıklıyor, “kan dökülmeden bağışlama olmaz.”  (İbraniler 9:22). Tanrı Kutsal Kitap boyunca et ve kandan insanlar olduğumuz için günahımızın bedelini ödemek için, günahı ortadan kaldırması için kan akıtılması gerektiğini açıklamıştır. İsa da dünyaya bunu yapmak için geldi. Sanki mahkemedeki Yargıç günahkar için ölüm cezası veriyor. Çünkü “Günahın ücreti ölümdür” (Romalılar 3:23). Sonra da suçluyu böyle bir agape sevgisiyle sevdiği için cüppesini çıkarıp tokmağını bırakıp mahkum olmuş günahkarın cezasını kendisi ödüyor. İsa böyle yaptı ve şöyle dedi: “Hiç kimsede, insanın, dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur.”  (Yuhanna 15:13) 

İsa bunu çarmıha gerilmeden birkaç saat önce söyledi. Yerimize ölürken şöyle diyordu, “Bende böyle bir sevgi bulacaksınız.” (Hayret bir şey, ya!) “Bende böyle bir sevgi bulacaksınız.” 

Simun’un ilk büyük hatası o gün yemeğe sadece bir peygamber çağırdığını düşünmesiydi.