“Şu halde soyumuzun atası İbrahim'in durumu için ne diyelim? Eğer İbrahim yaptığı iyi işlerden dolayı aklandıysa, övünmeye hakkı vardır; ama Tanrı'nın önünde değil. Kutsal Yazı ne diyor? "İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı." Çalışana verilen ücret lütuf değil, hak sayılır. Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı sayesinde aklanmış sayılır.” (Romalılar 4:1-5, İncil)

Burada Eski Antlaşma’daki hangi ayetlerden bahsediliyor? İbrahim’in hikayesine döneceğiz. İbrahim’e verilen vaadi hatırlıyorsunuz değil mi? Tanrı’nın söylediklerine kulak verelim:

“Sonra Avram'ı dışarı çıkararak, ‘Göklere bak’ dedi, ‘Yıldızları sayabilir misin? İşte, soyun o kadar çok olacak.’ Avram RAB'be iman etti, RAB bunu ona doğruluk saydı.” (Yaratılış 15: 5-6, Eski Antlaşma)

İbrahim Tanrı’yla doğru bir ilişkiye sahip olmak için gereken doğruluğu nasıl kazandı? Sevaplarının sayısının günahlarının sayısından fazla olmasıyla mı? Tanrı’yı memnun eden ve onun hoşnut olmasını sağlayan bu muydu? Hayır, söz konusu cennet olduğunda değil. Genellikle ödüllerin düzgün bir performans gösterdikten sonra verildiğini düşünürüz. İyi davranırsam, işte iyi çalışırsam, ertesi günkü derslerim için her gece çalışırsam annem bana çikolata verecek, patronum maaşıma zam yapacak, notlarım düzelecek...vs. Fakat Tanrı’nın Eski Antlaşma’da bize söylediği bu değil. Aynı şey Yeni Antlaşma (İncil) için de geçerli. Tanrı’yla yaptıklarımıza göre barışıyor değiliz.

Tanrı’nın bu ayette ona hala ‘Avram’ dediğini görüyoruz. Tanrı henüz onun ismini değiştirmedi. İsim değişikliği iki bölüm sonra, İbrahim’in “birçok ulusun babası” olacağının duyurulmasıyla gerçekleşiyor: “Artık adın Avram değil, İbrahim olacak. Çünkü seni birçok ulusun babası yapacağım.” (Yaratılış 17:5, Eski Antlaşma)

Fakat dikkatimizi tamamıyla bu gerçeğe vermeliyiz:

“Sonra Avram'ı dışarı çıkararak, ‘Göklere bak’ dedi, ‘Yıldızları sayabilir misin? İşte, soyun o kadar çok olacak.’ Avram RAB'be iman etti, RAB bunu ona doğruluk saydı.” (Yaratılış 15:5-6, Eski Antlaşma)  

Bu ayette Avram’ın imanının övülmesinin nedeninin Tanrı’nın vaadini imanla kucaklaması olduğunu öğreniyoruz. İbrahim’in güveni nereden kaynaklanıyordu? Tanrı’nın vaat ettiği şeyden! Tanrı’nın vaat ettiğine inandığı için İbrahim’i doğru saydı.

Söz konusu cennet olduğunda İncil’in “sözle anlatılamayan armağan” olarak tanımladığı şeyi kabul etmeliyiz. Bu Tanrı’nın bizlere günahlarımız için ölen bir Kurtarıcı sağlamakla vermiş olduğu tarif edilemez armağanı kast ediyor. Bizim yerimize bedeli ödedi. “Çünkü günahın ücreti ölüm, Tanrı'nın armağanı ise Rabbimiz Mesih İsa'da sonsuz yaşamdır.” (Romalılar 6:23, İncil). En büyük ruhsal ihtiyacımız bir Kurtarıcı’ya duyduğumuz ihtiyaç, dinsel görevlerimizin bir listesi değil.

KURTARICIMIZ BİZİ KURTARMAZ MI?

Ali, “Kurtarıcım Tanrı’dır,” dedi.

“‘Kurtarıcım Tanrı’ dediğiniz zaman, ‘Tanrı’nın sizi kurtarılmanız gereken kötülükten kurtaracağını ve bu sayede cennet yolunda olacağınızı mı kast ediyorsunuz?” diye sordum.

Ali, “Cennete gidip gitmediğimi ancak Tanrı bilir”, diye cevap verdi.

Bir insan için öbür dünyada nereye gideceğini bilmemenin ne kadar korkunç bir durum olacağını düşündüğünde düşüncelerimin akışı karıştı. Ölüm çoğu zaman beklenmedik bir şekilde çıkar karşımıza. Arkadaşlarımın kendilerini kadere mi teslim etmeleri gerekiyor?

“Bir dakika,” dedim, “Tanrı’nın Kurtarıcın olamayabileceğini mi söylüyorsun? Şayet Tanrı Kurtarıcınsa, o zaman Kurtarıcı olarak seni kurtarır değil mi?”

“Hayatın amacı,” diye hemen cevap verdi Ali, “cennete gitmek için hayatı Allah’ı hoşnut edecek şekilde yaşamaktır. Ergenlik çağında her bir insanın işleri için bir hesap açıldığına inanıyoruz. Yargı Günü’nde kaderimizi belirlemek için bu hesabın kullanılacağına inanıyoruz. Bu şey değil...”

“Böldüğüm için kusura bakma,” diye araya girdim, “Gerçekten seni anlamaya çalışıyorum. Tanrı’nın Kurtarıcın olamayabileceğini mi söylüyorsun? Başka birinin Kurtarıcısı olabilir ama senin Kurtarıcın olup olmadığından emin değilsin. Bazılarına karşı merhametli bir Tanrı, bazılarına karşı ise merhametsiz. Bunu mu söylüyorsun?”

“Yargı Günü’nde sevaplarım ve günahlarım değerlendirilecek ve buna göre...”

“Evet, evet. Bu kısmını anladım,” dedim tekrar bölmemeye söz vererek, “Ama Tanrı seni kurtarıyor mu? Kurtarıcı ya kurtarır ya da Kurtarıcı denilemez. Sadece Kurtarıcın Tanrı’nın başlattığı ve tamamladığı bir eylemle kurtarılacağına dair güvencen var mı?