Tanrı’nın günah işleyen günahkarlar için yarattığı çare kanın dökülmesidir. Adem ve Havva bunu Aden Bahçesi’nde öğrendi ve o zamandan Tanrı’nın günahkarlığımızla başa çıkma yolu bu oldu. Türk, Finli ya da Meksikalı olmanız fark etmez. Okumanızı önerdiğim Kurbanın Üzerindeki Sır Perdelerinin Kaldırılması adlı makaleyi okuduğunuzda bunu çok daha iyi anlayacaksınız. 

Şimdi, dünyada İsa’nın çarmıhının ölüm tepesinde dikili olduğu yerde sevinçten havalara uçan kahinlere ve diğerlerine dönelim. Neden o gün oradaydılar? Tanrı’nın çarmıhı yapmak, çukur kazmak, İsa’nın başının üzerine konacak işareti yapmak, halatları sarıp İsa’yı ağacın direklerine çivilemek için birkaç kişiye - kötü ve yasatanımaz insanlara - ihtiyacı vardı. İsa’yı ölüm tepesine götürmek için ağır silahlarla kuşanmış Romalı askerlere ihtiyaç var mıydı? Öyle olduğunu düşündüler. Kalabalık, İsa’nın çevresini kuşattıklarında kendilerini daha eminde hissettiler. Ne var ki, meselenin aslı, İsa’nın henüz okyanusları doldurmadan ve ilk kartalını yaratmadan ölüm tepesine doğru yürümeye başlamış olmasıdır.

Anlıyorsunuz değil mi? Bir rüyanın gerçekleşmesini görebiliyor musunuz?  Tanrı tarafından sevilmek ve kabul edilmek ve bir gün lütufla cennete götürülmekle ilgili sahip olduğunuz rüya. Bu rüya gerçek olabilir. İlk olarak, Tanrı’yı yapacağınız dindar işlerle hoşnut etme düşüncesini terk edin. Tanrı, dinleyip O’nun iyiliğiyle değişmenizi isterken, kendi iyiliğiniz hakkında konuşmanızla ilgilenmiyor.

Tanrı rüyamızda görmeye bile cesaret edemeyeceğimizi gerçekleştirdi. Tanrı hiç hayal bile edemeyeceğimizi yaptı! Tanrı’nın her şeyi yapabileceğine inanıyorsunuz, öyle değil mi? Birkaç yıl boyunca insanlığı giyinip sonra O’nu kişisel ve yakın bir şekilde tanıyabilmemiz için bedeninin günah sunusu olarak sunulmasına izin verebilir mi? Bize olan sevgisinin büyüklüğüyle dolup taşabilir mi? Evet, yapabilir ve öyle yaptı. Bu sayede cennete gittiği yolda O’nu izleyebiliriz.

Hristiyanlık dünyadaki bütün dinlerden ayrılmıştır. Başka hiçbir ideoloji ya da din, bunu hak etmemiş olanlara cennette sonuçlanacak karşılıksız bağışlama ve yeni yaşam verdiğini söylemiyor. Kurtuluş yolu ve cennet güvencesi söz konusu olduğunda, dünyanın bildiği iki din vardır:

A)  birincisi, sizin Tanrı için yapmanız gerekenlere dayanır,
B)  ikincisi, Tanrı’nın sizin için yaptıklarını ilan eder

Bu ikisi birbirinden ancak bu kadar farklı olabilir. ‘B’yi seçin ve insanın hayal etmeye bile cesaret edemeyeceğini gerçekleştiren Tanrı’ya tapının.

Hayır, henüz bu kararı vermeye hazır değilim.

Kendinize bunu mu söylediniz şimdi? Eğer söylediyseniz ve bir şekilde cenneti hak edebileceğinizi düşünüyorsanız, lütfen bu iki soruya yanıt verin:

1. Soru – İşlediğiniz bütün günahların bedelini ödemek için ne kadar dua etmeniz, zekat vermeniz ve başka iyi işler yapmanız ve biriktirmeniz gerekecek?

2. Soru – Bu ikinci soru sevgili Katolik arkadaşlarımın olumlu şekilde yanıtlayamadı bir sorudur. Biliyorum çünkü sordum, peki ya siz? Eğer Müslümansanız Allah’a Yargı Günü’nde cennete girmek için yeterince iyi iş yaptığınızdan emin olduğunuzu söyleyebilecek misiniz? Tanrı’ya şöyle dediğinizi hayal edin: “Benden istediğin bütün iyi işleri yaptım, bu nedenle cennete gitmeme izin verilmemesi için herhangi geçerli bir neden yoktur.’ Çok sayıda arkadaşımın hiçbiri bu iddiayı destekleyebilecek yaşamlar sürdürdüklerini kabul etmiyorlar. Hz. Muhammed bile bu gerçeği dile getirmiştir. Ne dediği söyleniyor? “Allah şöyle diyecek (Adam’a), ‘Ateşe gidecek olan insanları çıkar.’ Adam şöyle diyecek, ‘Hangileri (kaç tanesi) ateşe gidecek?’ Allah şöyle diyecek, ‘Her 1000’den 999 (çıkarın).’” (Sahih Buhari, Kitap No. 60, Hadis No. 265, Ebu Said El-Kudri tarafından anlatılmıştır.)

Kuran’da bile şöyle diyor: “Eğer Allah, insanları zulümleri yüzünden cezalandıracak olsaydı, yeryüzünde hiçbir canlı bırakmazdı. Fakat onları takdir edilen bir müddete kadar erteliyor. Ecelleri geldiği zaman onlar ne bir saat geri kalabilirler ne de öne geçebilirler.” (Nahl 16:61)

Okuduğunuz bu ayetleri Tanrı’nın bizlere İncil’de açıkladıklarıyla karşılaştırın:

“Kutsal Yazı, "O'na iman eden utandırılmayacak" diyor. Kendisine yakaranların tümüne karşı eliaçıktır. "Rab'be yakaran herkes kurtulacak."” (Romalılar 10:11-13, İncil)

“…ne ölüm, ne yaşam, ne melekler, ne yönetimler, ne şimdiki ne gelecek zaman, ne güçler, ne yükseklik, ne derinlik, ne de yaratılmış başka bir şey bizi Rabbimiz Mesih İsa'da olan Tanrı sevgisinden ayırmaya yetecektir.” (Romalılar 8: 38-39, İncil)

Bir zamanlar, yaşamını kendi arzularına göre yaşayan bir adam vardı. Gizli sırları çoktu ve başkalarına karşı açıkça günah işliyordu. Her ne kadar geçici olsalar da, yaşamın bütün günahkar zevklerinden keyif alıyordu. Zevk alınacak başka ne vardı ki? Ne var ki, yaşamın bütün anlamını yitirdiğini kabul ettiği bir zaman geldi. Hiç yaşamın anlamını gerçekten bildiği olmuş muydu?    

Kendisinin tutsak olduğu günahlardan özgür olarak yaşamını sürdüren iyi bir arkadaşı vardı. Onu ziyaret etmeye karar verdi. Hristiyan arkadaşıyla görüştüğünde yaşamının ne kadar sıkıcı olduğunu anlattı. “Hayat beni hayalkırıklığına uğrattı,” dedi. “Duygusal olarak bir çöküntüyüm. Gelecekte olabileceklerden korkuyorum ve bu nedenle pek çok uykusuz gece geçiriyorum.”