“Dikkatli olun! Mesih'e değil de, insanların geleneğine, dünyanın temel ilkelerine dayanan felsefeyle, boş ve aldatıcı sözlerle kimse sizi tutsak etmesin. Çünkü Tanrılığın bütün doluluğu bedence Mesih'te bulunuyor. Siz de her yönetim ve hükümranlığın başı olan Mesih'te doluluğa kavuştunuz.” (Koloseliler 2:8-10).

İncil’de, Tanrı’yla, bu dünyada başlayacak ve cennette devam edecek doğru bir ilişkiye sahip olmak için İsa varsa başka hiçbir eksiğimiz yoktur. Grekler’in felsefesine, Yahudiler’in geleneklerine veya yapılması gereken dini görevlerin sıralandığı uzun listelere ihtiyacımız yok. Sonsuz kurtuluşumuzu emniyet altına almak için gereken her şey İsa Mesih’te vardır.

“Bir kimse Mesih'teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.” (2. Korintliler 5:17)

Bu gerçekten doğruysa, hayatı değiştiren bir gerçektir, öyle değil mi? İşte, tarihte yaşamış olan İsa’nın iyi bir ahlak öğretmeni, bilge filozof veya büyük bir peygamber olduğunu düşünen insanların yaşadığı sorun bu. İsa’yı sadece bir öğretmen, vaiz veya peygamber olarak görürsek, o zaman İsa’nın inanılmaz derecede kibirli veya kendi kimliği konusunda tamamıyla yanılmış olduğu sonucuna varmalıyız. Bu da şu soruyu ortaya çıkarıyor: “İsa’ya kendi kimliği konusunda güvenemezsek, herhangi bir konuda değerli bir öğretmen olduğunu neden düşünelim?

Filozof C.S. Lewis bu çıkmazı en iyi şekilde açıklıyor:

Burada insanların onunla ilgili olarak sıkça söyledikleri ama gerçekten aptalca olan bir şeyin söylenmesini engellemeye çalışıyorum: “İsa’yı büyük bir ahlak öğretmeni olarak kabul etmeye hazırım ama Tanrı olma iddiasını kabul etmiyorum.” Bu söylemememiz gereken bir şey. Sadece bir insan olan ve İsa’nın söylediği türden şeyleri söyleyen bir kişi büyük bir ahlaki öğretmen olamaz. Ya bir deli olabilir- haşlanmış yumurta olduğunu söyleyen bir kişi düzeyinde bir delilik- ya da cehennemden bir şeytan olabilir. Seçiminizi yapmalısınız. Ya İsa, Tanrı’nın Oğlu’ydu ve Oğlu’dur ya da deli ya da daha da kötü biri. Deli biri diyerek bir yere kapatabilirsiniz, üzerine tükürebilirsiniz ve bir cin diye öldürebilirsiniz. Ya da, ayaklarının dibine kapanabilirsiniz ve ona ‘Rab’ ve ‘Tanrı’ diyebilirsiniz. Ama İsa’nın büyük bir öğretmen olduğuna dair bu üstten bakan saçmalıkları üretmeyelim. O bize bu seçeneği bırakmadı. Bunu amaçlamadı. (2)

Kutsal Kitap’taki İsa bizleri bir seçim yapmaya zorluyor. O’nu sevmeye ve kucaklamaya ya da hor görüp reddetmeye zorlanıyoruz. Gerçek kimliği konusunda yanıldığına inandığımız için İsa adına üzülebiliriz. Ama başka bir seçenek yok. Tarafsız kalmanın bir yolu yok.

Bu konuda bir seçim yapmamak için çok çabalıyoruz. Bir tarafta, İsa’yı Rabbimiz ve Kurtarıcımız olarak izlemek istemiyoruz çünkü Hıristiyan inancına bağlıymışız gibi algılanmak istemiyoruz. Fakat diğer taraftan, İsa’yı kötü veya aldatıcı biri olarak reddetmek istemiyoruz. İsa’yı beğeniyoruz. Ve İsa’nın da bizi beğenmesini ve bizi onaylamasını istiyoruz. Fakat İsa, bütün yaşamı boyunca kendisi, Tanrı ve Tanrı’ya ulaşmanın yolu olarak dinin sonunun gelmesi hakkında yalanlar söylediyse gerçekten beğenilebilir mi?

Birilerinden İncil’in değiştirildiğini ve İsa’nın söylediklerinin doğru olmadığını duymuş olabilirsiniz. Değiştirilmiş İncil fikrini çabucak çürütecek kanıtları bu web sitesinde bulacaksınız. Bu konuyu daha fazla araştırmak için Sorular başlığı altında İncil’in Değiştirildiğini Biliyorum. Muhammed’in Zamanından Önce Mi Değiştirildi, Sonra Mı? sorusuna tıklayın. Ya da, İncil Güvenilir Mi? serisindeki yazıları okumak için daha fazla zaman ayırabilirsiniz.

İsa yaşayıp öldükten ve ölümden dirildikten birkaç yıl sonra, eskiden çok dindar olan Yahudi bir lider İsa Mesih’i izlemek için her şeyden vazgeçti. Hıristiyanlar’ı tutuklamak ve hapse attırmak için gitmekte olduğu şehrin yolunda dirilmiş İsa’yla yaşadığı karşılaşmayı anlatıyor. (Bkz. Elçilerin İşleri 9, İncil). Hıristiyan inancını benimsedikten sonra Kutsal Ruh’un esiniyle yazdı:

“O bütün insanların kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister. Çünkü tek Tanrı ve Tanrı'yla insanlar arasında tek aracı vardır. O da insan olan ve kendisini herkes için fidye olarak sunmuş bulunan Mesih İsa'dır.” (1.Timoteos 2:4-6).

Birinci yüzyıl bağlamında, bunlar Kutsal Kitap’taki ruhsal olarak en huzur bozucu sözlerden bazıları. Bu sözler hem söyledikleri hem de söylemedikleri şeyler yüzünden huzur bozucu. Elçi Pavlus Tanrı’yla bağ kurma noktasının o dönemin dini kurumları OLMADIĞINI yazıyor. Bu eski din lideri ve araştırmacı artık Tora kurallarına uymanın ve tapınaktaki kurbanları içeren din sisteminin Tanrı’yla bağ kurmanın bir yolu olmadığı sonucuna varmıştı. BUNUN YERİNE, TANRI BİZE DOĞRUDAN GELMİŞTİ, İSA KİŞİSİNDE BEDEN ALMIŞTI!!!.