Çoğumuzun bir listesi var ve bu listeye sahip olmamızın bir nedeni var. İyi olduğumuzu kanıtlamak. Gururumuzu okşuyor. Çoğumuzun farkında olmadığı şey, listelerimizin hepsinde temel bir sorunun olduğu. Hiçbirimiz cenneti hak edebilecek kadar iyi değiliz. Bu konuda burada çok fazla durmayacağım çünkü Kutsal Kitap’taki bu gerçek sitemizdeki pek çok yazıda etraflıca ele alınmıştır. Kutsal Kitap’ın, hiç kimsenin cenneti hak edecek kadar iyi olmadığını söylediğini söylemekle yetineceğim. Hiçbir liste yeterli değildir. Dinsel ya da ahlaksal başarılarımızın hiçbiri yeterli değildir.
Bu gururumuzu inciten bir şey, öyle değil mi? Umarım Jesper’ınki gibi değil. Jesper gözlerime bakmak için gözlerini kaldırdığında gözleri gözyaşlarıyla dolu değildi. Kızgındı. Tövbe etmiş bir günahkarın gözleri değil, kızgın bir mahkumun gözleriydi.
Cennet İçin Biletimiz
Neden kızmış olabileceğinizi anlayabiliyorum. Dünyada, yaptıkları dinsel uygulamaların cennet için biletleri olacağına yürekten inanan milyonlarca insan var. Dinleri ya da dinsel uygulamaları farklı olabilir. Bu, büyük olasılıkla sizi de tanımlıyor. Tanrı’yı memnun eden bir ruhsal yaşamın nasıl sürüdürülebileceğini anlatan bir dini inancı benimsiyorsunuz. Böylece bu inançları izliyorsunuz. Sorun şudur ki, insanın dini, içinde bir Tanrı olduğunu söylese de, bize Tanrı’yla nasıl kişisel bir ilişkiye sahip olabileceğimizi söylemez.
Bunu duymak istemediğinizi biliyorum ama dostum, cennetle ilgili gerçeği duymanız gerekiyor. Birlikte çalışalım – makalelerle, dizilerle ve Soruların yanıtlarıyla. Lütfen bana söyler misiniz, aşağıdaki ifade doğru mu, yanlış mı?
İnancıma ne kadar sadık olmaya çalışırsam çalışayım, dinimin gereklerini yerine getirmemin cenneti gitmemi sağlayacağına ilişkin bir garanti yok.
Eğer olumlu yanıt verdiyseniz, bundan birlikte çalışmaya devam etmemiz gerektiğini anlıyorum. Ayrıca, sizinle dindar Katolik amcamın ortak bir yönü olduğunu da görüyorum. Bana inanın, dünyada hiç kimse, Arthur amcam kadar inancına adanmış değildir. Katolikliğe tamamıyla kendisini adamış olmasına karşın, öldüğünde cennete gidip gitmeyeceğini hala bilmiyor. Diğer Katolik akrabalarım için de aynısı geçerli.
Umarım, sevdiklerimin inancını neden reddettiğimi anlayabilirsiniz. Benim için kolay değildi. Kararımdan ötürü üzüldüler ve birkaç yıl boyunca bana karşı sözleri kırıcı oldu. Ne yapabilirdim? Yaşamın temel soruları hakkında verdikleri tatmin edici olmayan yanıtlarla yaşamaya devam edemezdim.
Gurur Konusu
Tanrı’nın Egemenliği’ne girmek için gereken çocuklara özgü niteliklere baktık. Üzerinde durmamızın çok önemli olduğuna inandığım bir konuyu ele aldık: Gurur konusu. Gururlu olmanın nesi yanlış diye sorabilirsiniz. Aklınızda nasıl bir gurur olduğuna bağlı. İyi olan bir gurur türü de vardır. İyi bir karneyle eve gelen çocuğunuzla gurur duymanın yanlış olan bir yanı yok. Vergi ödememek için belgelerde değişiklik yapmayı kabul etmemek ya da rüşvet almamaklaiş yaşamınızda kazandığınız başarılardan gurur duymanın yanlış olan bir yanı yok. İki örnek verdim. Kolayca örnek sayısını yirmiye çıkartabilirsiniz.
Bence gurur, imparatorlukların çökmesine, daha fazla savaşın çıkmasına, daha fazla evliliğin yıkılmasına, daha fazla arkadaşlığın mahvolmasına ve daha fazla suçlunun hapishaneleri doldurmasına insanda var olan bütün olumsuz niteliklerden daha fazla yol açmıştır. 
Benim sözünü ettiğim gurur, büyük bir egoya sahiptir. Küstahlığa yakın, aşırı bir kendine güvenden söz ediyorum. İnsanların kendilerini gereksiz derecede yüksek görmelerine neden olur.
Bu tür gururun en yıkıcı yanı insanın cennete gitme fırsatını mahvetmesidir.‘Düşüşten önce gurur gelir’ dendiğini duymuşsunuzdur. Ne kadar da doğru! Bu gerçeği herkes anlar. Bu ifadeye katılıyoruz. Ne var ki, bu tür günah ne kadar anlaşılsa da, herkes tarafından nefret edilse de çoğu insan yine de onun ayartıcı ve cazip doğasına yenik düşer. Önemli olan her şeyi kaybeder- en önemlisi de cenneti! Tanrı’nın kendisi için yaptığından çok dinsel başarılarla gurur duyar.‘Düşüşten önce gurur gelir’ sözünü şöyle değiştirebiliriz, ‘Düşüşten önce benim iyi işler listem gelir.’
Küçük çocuklar en kötü hapishanede henüz mahkum olmamıştır: Gurur hapishanesi. Bununla birlikte, insanlığın geri kalanı burada tutsaktır.
Dikkatinizi çekebildim mi? Büyük bir sorunumuz var. Hiçbirimiz İsa’nın sözünü ettiği küçük çocuklar gibi değiliz. Yaş anlamında kast etmiyorum. Hapishanemizdeki hücrenin parmaklıklarından küçük masum çocuklara bakıyoruz ve kendimize şu soruyu soruyoruz: “Cennete gitmek için kendi doğruluğuna güvenen bu yaklaşımdan nasıl kendimi kurtarabilirim?”