Katolik Kilisesi’ni sadece gözlemlerime dayanarak reddettim. Gençtim ama gördüklerime kanacak kadar da genç değildim. Sevdiklerim önümüzdeki rahibin Tanrı’dan aldığı güçle ince bisküviyi İsa Mesih’in gerçek bedenine dönüştürme yetkisine sahip olduğunu söylediler. Önündeki süslü altın kasede bulunan şarap da mucizevi bir şekilde, rahibin gizemli sözleriyle İsa Mesih’in kanına çevrilirdi. Katolik Kilisesi’nde, cennete gitmeden önce cezanızı çekeceğiniz yerde geçireceğiniz zamanı kısaltmak için rahibin gerçekleştirdiği bir dinsel etkinlikten söz ettiğimi hatırlıyor musunuz? Ölmeden önce rahibinize para bağışlayabilirsiniz ve siz öldükten sonra bu töreni gerçekleştirir. Ya da sevdikleriniz rahibin bunu sizin yerinize gerçekleştirmesini isteyebilirler.

Bunu biliyor muydunuz?

Dünya çapında bu sahne, her gün yüz binlerce kez tekrarlanır. Bunu biliyor muydunuz? Dünya çapında İsa Mesih Katolik Kiliseleri’nde tekrar tekrar öldürülür. Bu törene katılanlar Tanrı’nın gözünde erdem kazanacaklarını ümit ederler. Bu törenlere ne kadar katılırsanız cenneti hak etme şansınız o kadar artar!

Yine Katolik Kilisesi Katekizmi’nden aktaracağım. Katolik Kilisesi Katekizmi, Katolik Kilisesi’nin inanç ve uygulamalarıyla ilgili resmi yayınıdır. Parantez içinde bu alıntının yayın içinde hangi paragrafta olduğu belirtilir.     

İsa’nın çarmıhta verdiği kurban ve Ekmek ve Şarap Ayini ‘bir ve aynı kurbandır.’ Her durumda, Mesih, sunan ve sunudur. (1367, 1407-1410). Bu eylem, hem yaşayanlara hem de ölülere fayda sağlar! (1371, 1414, 1689).

Ayin hakkında başka neye inanıyorlar?

1)  Katolik Kilisesi’ne göre Ekmek ve Şarap Ayini, ‘gerçek ve doğru kurbandır.’ (Trent Konsülü, 22. Oturum, ‘Ayin’in En Kutsal Kurbanına ilişkin Öğretiş ve Kanonlar’, kanon No.1)
2)  Sadece sembolik değil, gerçek bir kurban. (İkinci Vatikan Konsülü, ‘Kutsal Liturji’, ‘Evkaristik Gizem İbadeti Hakkında Talimatlar’, No. 9)
3)  Ayinde İsa Mesih ‘kansız bir şekilde kurban.’ [Kansız bir şekilde kurban etme, bir kurbanın sunu olarak öldürülmesidir.] (Papa XII. Pius, Mediator Dei, No. 68)
4)  Kansız da olsa, Mesih’in ölümünün sadece anılması değildir. (Papa XII. Pius, Mediator Dei, No. 68)
5)  Katolik inancına göre, rahip her Ekmek ve Şarap Ayini yaptığında, Tanrı’nın günah karşısında gazabı yatıştırılır. (Trent Konsülü, 22. Oturum, ‘Ayin’in En Kutsal Kurbanına ilişkin Öğretiş ve Kanonlar’, 2. Bölüm)
6)  Aynı zamanda ölmüş fakat henüz tam olarak temizlenmemiş olanlar içindir. (Trent Konsülü, 22. Oturum, ‘Ayin’in En Kutsal Kurbanına ilişkin Öğretiş ve Kanonlar’, 2. Bölüm)

Tüm bunlarda yanlış olan nedir? Ben çocukken bütün bunlarda neyin yanlış olduğunu anlamıyordum ama artık anlıyorum. İsa’nın günahlarımız için sürekli olarak kurban edilmesi kavramı Kutsal Kitap’a bağlı Hıristiyanlığa yabancı bir kavramdır! İsa’nın Katolikler için çok iyi bazı haberleri var. Katolik doktrinine tamamıyla aykırı olsa da, sevinmelerine neden olmalıdır. Günahkarların Kurtarıcısı’nın, bütün günahlarımızın bağışlanması için kendisinin kaç kere daha kurban edilmesine izin vereceğini anlatışına kulak verelim. Ölümü, mezara gömülmesi, dirilişi ve göğe alınmasından sonra Elçi Yuhanna’ya görünerek, İsa şöyle dedi,

“Diri Olan Ben'im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diriyim. Ölümün ve ölüler diyarının anahtarları bendedir.” (Vahiy 1:18)

İsa öldü. Öğrencileri, insanın günahları için çarmıhta ölüşünü gördüler. Günahlarınız için öldü. Bütün günahlarınız için. “Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.” (İbraniler 10:18). Bu nedenle, başka bir kurbana gerek yok. Sununun tekrarlanmasına gerek olmadığı için Tanrı’ya şükürler olsun. İsa buna izin vermez.  “…işte sonsuzluklar boyunca diriyim.”

Sevinme zamanı geldi!

İsa Mesih çarmıhının kanı aracılığıyla barış sağlayarak bizleri hali hazırda Tanrı’yla barıştırdı. Artık tamamlandı! İnce bisküvileri kutulayıp Roma’ya göndersinler! Şarabı lavaboya döküp sevinin. “Çünkü Tanrı bütün doluluğunun O'nda bulunmasını uygun gördü. Mesih'in çarmıhta akıtılan kanı aracılığıyla esenliği sağlamış olarak yerdeki ve gökteki her şeyi O'nun aracılığıyla kendisiyle barıştırmaya razı oldu.” (Koloseliler 1:19-20)

Katolik doktrininden farklı olarak Kutsal Kitap şunu öğretir:

1)  İsa Mesih, anılmak istiyor, sürekli kurban edilmek istemiyor.
2)  İsa’nın kurtuluşumuz için sağlayışta bulunma ve cennette yerimizi emniyete alma işi tamamlanmıştır. Çarmıhtaki ölümünün tekrarlanması gerekmez. Katolik Kilisesi’nin zorunlu koştuğu gibi tekrar tekrar gerçekleştirilmesine gerek yoktur.

Sevdiklerimin ileri gidip rahibin önünde diz çöküşlerini izledim. Bunu yaparak İsa Mesih’in varlığının ince bir bisküvi içinde olduğunu kabul etmiş oluyorlardı. Rahip bisküviyi dillerinin üzerine koymadan önce ‘Mesih’in bedeni’ derdi. Sevdiklerim bisküviyi almalarına izin verilmeden önce ‘Amin’ diyerek cevap vermeleri gerekiyordu. Onlar için bunun anlamı, ‘Evet, doğru. İsa Mesih’in gerçek bedeninden alıyorum’ demekti.

Ekmek ve şarap, İsa’yı ve bizim yerimize ölümünü temsil eden birer sembol değildi sadece. Katolik Kilisesi, kendisini izleyenlere bu maddelerde bir değişim olduğunu öğretiyor, bu değişimle birlikte bu maddeler gerçekten İsa’nın bedeni ve kanına dönüşüyor. Şöyle diyorlar, ‘imanla kabul edilmesi gereken böyle bir değişimin gerçekleştiğidir. Nasıl olduğunu ise soruşturmamalıyız.” (Katolik Kilisesi Katekizmi, paragraf 157)

Bu nasıl oluyor? Kimse bilmiyor. Şayet nasıl olduğunu anlamıyorsanız, sizinle aynı durumda olan insanlar arasındasınız. En iyi Roma Katolik akademisyenler bile Ayin’in ‘gizemli bir gerçek’ olduğunu kabul ediyorlar. (John Hardon, Katolik Katekizmi, N.Y. Doubleday, 1975, s. 467)