Kurtuluş Broşürü

Benim adım Şobana. Babam alkolik annem ise yoksul ve mütevazı biriydi. Annemle babamın sadece iki kızı vardı, ben ve kız kardeşim. Ben 17 yaşındayım. Batı Kalküta’da Hint Lisesi 2. Sınıftayım. Kız kardeşim de aynı okulda okuyor.

Ailemizde herkes Hinduizm’e inanırdı. Babam bisikletli araba sürücüsüydü. Alkolik olduğu için tüm parasını içki için harcadı. Ne anneme yardım etti ne de eğitimimizde bizi destekledi. Bu nedenle, bizi eğitmek ve ev giderlerimizi karşılamak için annemin çok ağır bir şekilde çalışması gerekti. Kapı kapı dolaşıp başkalarının kap kacak ve giysilerini yıkıyordu.

Okullar tatil olduğunda, annemle zengin ailelerin evlerine gidip işlerinde anneme yardım ederdim. Bu seferlerden birinde zengin bir ailenin genç oğlu bana âşık olduğunu söyleyerek beni tuzağa düşürdü. Evlenme vaadiyle kandırdı. Yoksulluktan kurtulmak düşüncesiyle kendimi onun tüm arzularına teslim ettim. Kokain bağımlısıydı ve birkaç kez bana da bu uyuşturucudan enjekte etti. İnsanı zehirleyen bir büyülü dünyada yüzüyor gibi hissettiriyordu. Sonuç olarak, uyuşturucuya bağımlı hale geldim. Bu uyuşturucuyu vücuduma enjekte etmek için yaşıyordum sadece. Sık sık intihar etmek istiyordum.

Bu arada adam zengin bir kadınla bir ilişki yaşamaya başladı ve benimle ilişkisini tamamıyla kesti. Acı acı ağladım. Olanları unutmak için uyuşturucu alışkanlığıma devam ettim. Annem yoksul olduğu için uyuşturucu satın alamıyordum. Aynı zamanda uyuşturucusuz yaşayamazdım. Bu nedenle bir gün başımı tren yoluna koyarak intihar etmeye gittim. Evden ayrılmadan önce anneme bir intihar mektubu yazdım. Annem işten eve geldiğinde mektubu okudu ve beni aramaya başladı. Fakat boşuna. Beni bulamadılar. Ağlayıp durdular, gözyaşları içindeydiler. Annem yüreği parçalanmış bir şekilde dua etti, “Yaşayan bir Tanrı varsa, dua ediyorum ki Şobana kurtulsun.”

Başım tren rayında olduğu halde yerde yatarken olabildiğince sabırlı bir şekilde Bombay-Kalküta, Howrah Express Treni’nin üzerimden geçmesini bekledim. Sonra bir şey fark ettim. Tren rayının altında, ‘Kurtuluş’ adlı dört sayfalık bir broşür vardı. Trenin gelmesini beklerken aynı pozisyonda kalarak birinci sayfayı okudum. Şöyle diyordu, ‘İsa, her günahkârı tüm kötü alışkanlıklardan kurtarır.’ İsa Mesih’in beni kurtarabilecek olması yüreğime umut verdi. Broşürü elimde sımsıkı bir şekilde tutarak tren rayı üzerinde kalktım. Trenin geldiğini görebiliyordum, ölüme saniyeler kalmış olduğunu biliyordum. Ama ölmemiştim.

Ümitsiz bir şekilde, broşürü tekrar tekrar ayık bir şekilde okudum. Broşürün İsa Mesih’in kurtarış gücü hakkında söylediklerine inanıyordum. Böylece broşürün sonundaki on satırlık duayı okudum. Dua ederken değişimin yolda olduğunu biliyordum. Duamın sonunda yüksek sesle ve acı acı şiddetli bir şekilde ağladım. Kurtarılmıştım! Anında yüreğime mükemmel bir huzur geldi. Hinduizm’de benim gibi kötü bir günahkâr için böyle bir kurtuluş olduğunu daha önce hiç duymamıştım. İsa kurtarıyor! O’na şükrediyorum. Yaşayan Tanrı O’DUR! İsa’nın bana verdiği sevincin sınırı yok gerçekten.

Eve gidip hikâyeyi olduğu gibi anneme anlattım. Aniden ağlamaya başlayarak şöyle dedi, ‘Gerçek ve yaşayan Tanrı dualarımı duydu ve yanıt verdi.’ Sonra Tanrı’nın tren rayındaki broşüre dikkatimi çektiği zamanlarda dua ettiğini söyledi.

Zaman içinde ailemde herkes sevinçle İsa Mesih’i yaşayan Tanrı ve Kurtarıcı olarak kabul etti. Hepimiz yaşamlarımızı O’na verdik. Alkolik babamı hatırlıyor musunuz? Babam için, kurtulması için dua ettim. Harika! Birkaç gün içinde Rab İsa onu sarhoşluktan kurtardı ve kurtuluş verdi. Ailecek İsa’ya tapınıyoruz ve bütün bunlar ‘Kurtuluş’ adında bir broşürle başladı. İsa, ailemizin tümüne her gün bol sevinç vermekten hiç vazgeçmedi.

Kısa bir süre önce bu broşürü basan Hindistan Kutsal Kitap Misyonuna yazdım. Kalküta’da benim gibi pek çok genç insan olduğunu anlattım. Hayatlarını günahkâr işlerle mahvediyorlar ve İsa Mesih’in, Kurtarıcı’nın sevgisi ve kurtarış gücünden haberleri yok. Bu İsa’yı onlara duyurmam için bana bu broşürlerden binlerce göndermelerini istedim.

“Başka hiç kimsede kurtuluş yoktur. Bu göğün altında insanlara bağışlanmış,
bizi kurtarabilecek başka hiçbir ad yoktur.”  (Elçilerin İşleri 4:12)