Bu dedikoduyu ben de duydum. Hem de çok kez. Bazı Müslümanlar Elçi Pavlus’un bazı iddialarının İsa’nın kendi hakkında bile dile getirmediği iddialar olduğunu söylüyorlar. Ayrıca, konuştuğum Müslümanlar Elçi Pavlus’un İsa’yla hiç karşılaşmadığını ve İsa’nın öğrencisi ve elçisi olmadığını söylüyorlar. Bu nedenle, Pavlus’un İncil’in herhangi bir bölümünü yazmaya yetkisi yoktu, diyorlar. Bu doğru değil. Pavlus, İsa’nın mezarda dirilişinden sonra İsa’yla Şam yolunda karşılaştı. İsa onunla konuştu ve kendisini görevlendirdi. Aşağıda bakacağımız bölümde Pavlus’a ‘Saul’ deniyor. Saul elçinin sünnet ismiydi, bu isim kendisine Kral Saul anısına verilmiş olabilir.

“Saul ise Rab'bin öğrencilerine karşı hâlâ tehdit ve ölüm soluyordu. Başkâhine gitti, Şam'daki havralara verilmek üzere mektuplar yazmasını istedi. Orada İsa'nın yolunda yürüyen kadın erkek, kimi bulsa tutuklayıp Yeruşalim'e getirmek niyetindeydi. Yol alıp Şam'a yaklaştığı sırada, birdenbire gökten gelen bir ışık çevresini aydınlattı. Yere yıkılan Saul, bir sesin kendisine, "Saul, Saul, neden bana  zulmediyorsun?" dediğini işitti. Saul, "Ey Efendim, sen kimsin?" dedi. "Ben senin zulmettiğin İsa'yım" diye yanıt geldi. "Haydi kalk ve kente gir, ne yapman gerektiği sana bildirilecek."

Saul'la birlikte yolculuk eden adamların dilleri tutuldu, oldukları yerde kalakaldılar. Sesi duydularsa da, kimseyi göremediler. Saul yerden kalktı, ama gözlerini açtığında hiçbir şey göremiyordu. Sonra kendisini elinden tutup Şam'a götürdüler. Üç gün boyunca gözleri görmeyen Saul hiçbir şey yiyip içmedi. Şam'da Hananya adında bir İsa öğrencisi vardı. Bir görümde Rab ona, "Hananya!" diye seslendi. "Buradayım, ya Rab" dedi Hananya. Rab ona, "Kalk" dedi, "Doğru Sokak denilen sokağa git ve Yahuda'nın evinde Saul adında Tarsuslu birini sor. Şu anda orada dua ediyor. Görümünde yanına Hananya adlı birinin geldiğini ve gözlerini açmak için ellerini kendisinin üzerine koyduğunu görmüştür."

Hananya şöyle karşılık verdi: "Ya Rab, birçoklarının bu adam hakkında neler  anlattıklarını duydum. Yeruşalim'de senin kutsallarına nice kötülük yapmış! Burada da senin adını anan herkesi tutuklamak için başkâhinlerden yetki almıştır." Rab ona, "Git!" dedi. "Bu adam, benim adımı öteki uluslara, krallara ve İsrailoğulları'na duyurmak üzere seçilmiş bir aracımdır. Benim adım uğruna ne kadar sıkıntı çekmesi gerekeceğini ona göstereceğim." Bunun üzerine Hananya gitti, eve girdi ve ellerini Saul'un üzerine koydu.

"Saul kardeş" dedi, "Sen buraya gelirken yolda sana görünen Rab, yani İsa, gözlerin açılsın ve Kutsal Ruh'la dolasın diye beni yolladı." O anda Saul'un gözlerinden balık pulunu andıran şeyler düştü. Saul yeniden görmeye başladı. Kalkıp vaftiz oldu. Sonra yemek yiyip kuvvet buldu. Saul, Şam'da ve Yeruşalim'de Saul birkaç gün Şam'daki öğrencilerin yanında kaldı. Havralarda İsa'nın Tanrı'nın Oğlu olduğunu hemen duyurmaya başladı. Onu duyanların hepsi şaşkına döndü. "Yeruşalim'de bu adı ananları kırıp geçiren adam bu değil mi? Buraya da, öylelerini tutuklayıp başkâhinlere götürmek amacıyla gelmedi mi?" diyorlardı. Saul ise günden güne güçleniyordu. İsa'nın Mesih olduğuna dair kanıtlar göstererek Şam'da yaşayan Yahudiler'i şaşkına çeviriyordu.

Aradan günler geçti. Yahudiler Saul'u öldürmek için bir düzen kurdular. Ne var ki, kurdukları düzenle ilgili haber Saul'a ulaştı. Yahudiler onu öldürmek için gece gündüz kentin kapılarını gözlüyorlardı. Ama Saul'un öğrencileri geceleyin kendisini aldılar, kentin surlarından sarkıttıkları bir küfe içinde aşağı indirdiler. Saul Yeruşalim'e varınca oradaki öğrencilere katılmaya çalıştı. Ama hepsi ondan korkuyor, İsa'nın öğrencisi olduğuna inanamıyorlardı. O zaman Barnaba onu alıp elçilere götürdü. Onlara, Saul'un Şam yolunda Rab'bi nasıl gördüğünü, Rab'bin de onunla konuştuğunu, Şam'da ise onun İsa adını nasıl korkusuzca duyurduğunu anlattı. Böylelikle Saul, Yeruşalim'de girip çıktıkları her yerde öğrencilerle birlikte bulunarak Rab'bin adını korkusuzca duyurmaya başladı. Dili Grekçe olan Yahudiler'le konuşup tartışıyordu. Ama onlar onu öldürmeyi tasarlıyorlardı. Kardeşler bunu öğrenince onu Sezariye'ye götürüp oradan Tarsus'a yolladılar.” (Elçilerin İşleri 9:1-30, İncil)

Pavlus sadece İsa’yla karşılaşmakla kalmadı, O’nunla dramatik, yaşam değiştiren bir karşılaşma yaşadı!!!

Nitekim, Elçi Pavlus İsa’yla karşılaştı ve kaleminden akan sözler ilahi bir şekilde esinlenmişti. İsa’nın öğrencisi olan Elçi Petrus, Pavlus’un yazdıklarının Kutsal Yazı olduğunu söyleyerek gerçekliğine tanıklık etmiştir: “Sevgili kardeşimiz Pavlus'un da kendisine verilen bilgelikle size yazdığı gibi, Rabbimiz'in sabrını kurtuluş fırsatı sayın. Pavlus bütün mektuplarında bu konulardan böyle söz eder. Mektuplarında güç anlaşılan bazı yerler var ki, bilgisiz ve kararsız kişiler, öbür Kutsal Yazılar'ı olduğu gibi bunları da çarpıtarak kendi yıkımlarını hazırlıyorlar.”  (2. Petrus 3:15-16, İncil)

Bu bölümden ne öğreniyoruz? Elçi Pavlus’un yazıları Kutsal Yazı sayılıyor. ‘Öbür Kutsal Yazılar’la eş görülüyorlar. Bu nedenle, İsa’nın sözleriyle çelişiyor olamazlar. Buna karşın, birçok Müslüman arkadaşım İsa’nın hiçbir zaman Tanrı olduğunu iddia etmediğini söylüyorlar. İsa’nın Tanrı olduğunu söyleyen kişinin Pavlus olduğunu söylüyorlar. Ben de onlara, Petrus’un Pavlus’un yazdıklarının Tanrı’dan olduğunu söylediğini hatırlatıyorum. Kutsal Yazılar bir insanın önerileri ya da iddiaları aracılığıyla insandan gelmemiştir.  

“Kutsal Yazılar'ın tümü Tanrı esinlemesidir ve öğretmek, azarlamak, yola getirmek, doğruluk konusunda eğitmek için yararlıdır.”  (2. Timoteos 3:16, İncil)

“Öncelikle şunu bilin ki, Kutsal Yazılar'daki hiçbir peygamberlik sözü kimsenin özel yorumu değildir. Çünkü hiçbir peygamberlik sözü insan isteğinden kaynaklanmadı. Kutsal Ruh tarafından yöneltilen insanlar Tanrı'nın sözlerini ilettiler.”  (2. Petrus 1: 20-21, İncil)