Ruhta ve gerçekte tapınmak. Ruhta demek tamamen Kutsal Ruh'un aracılığıyla ve dıştan değil içten bir tapınma olmalıdır. Gerçekte ise biz gerçek Tanrı'ya tapınmalıyız. Gerçek nedir? İsa Mesih'in kendisidir. İsa Mesih'in yaptığı iştir. Özellikle içtenlikle tapınmamızı istiyor. Aynı zamanda Gerçek Tanrı Sözü'dür. Tanrı Sözü tapınmamızın bir parçası olmalıdır, onun niteliklerine ve buyruklarına uygun bir tapınma sunmalıyız.

* * * * *

Bu ayetlere göre Rab'bin önünde yere kapanarak O'na saygı ve şükran sunmalıyız. Saygı ve korkuyla tapınmalıyız. Bu korku sadece bizi cezalandırmaktan değil O'nun yüceliğine duyduğumuz hayranlıktan gelmelidir. O'nun yüceliğinin farkında olarak, sevgiyle tapınmalıyız. Taçlar gibi bütün bize ait ne varsa Rab'be vererek O'nu yüceltmeliyiz.

* * * * *

Onlara cesaret, gayret ve teşvik vermeyi amaçlamalıyız. Çünkü kardeşlerimizin birçok sorunu olabilir. Tıpkı bizim gibi. Rab'den uzaklaşmış, sorunlarla boğuşuyor, bazen günah konusunda zorluk çekiyor olabilirler. Onlara Rab'bin çarmıhı konusunu hatırlatabiliriz, bize verdiği vaatlerle onlara umut verebiliriz. Günah konusunda onları vazgeçirmek için yardımcı olabiliriz. Belirlenen zamanda Rabbin ikinci kez ve bizi kurtarmak için geleceğini, bu yüce umudu birbirimize hatırlatmalı, birbirimizi yüreklendirmeliyiz.

* * * * *

Konuşmada, davranışta, sevgide, imanda ve paklıkta imanlılara örnek olmasını ister. Kutsal Yazıların okunmasını, öğüt verilmesini ve öğreti verilmesine devam edilmesini önemli görmektedir. Özellikle Timoteos'un armağanına önem vermesini istiyor. Timoteos'un armağanı müjdecilikti. Bu armağanı söndürmemesi ve onu kullanması Pavlus'un isteğiydi.

* * * * *

Kutsal Kitap'ı daha iyi öğrenmemizi, kendisini tanımamızı istiyor. Kutsal Kitap bizim Rab'bi tanımamız için yegane araçtır. Elimizde bulunan bu hazine aracılığıyla Tanrı'nın karakterini bilebilir, isteğini öğrenebiliriz. Ayrıca önder ve öğretmenler bize örnek olarak Tanrı'nın yolunda iyi bir şekilde ilerlememiz için rehber olmalılar.

* * * * *

Sevgiyle bağlı olup saygı göstermek.

* * * * *

Birbirimizi olduğu gibi kabul etmek.

* * * * *

Birbirimizin yükünü taşımalıyız.

* * * * *

Ruhta ve gerçekte tapınanları arıyor. İmanlıların tapınması, dışsal kurallara ya da şekillere değil Kutsal Ruh'a ve Tanrı'nın gerçek sözüne dayalı olmalıdır. Tapınma, Tanrı'ya yürekten gelen içten sevgimizin canlı bir göstergesidir.

* * * * *

Bedenlerimizi diri, kutsal ve Tanrı'yı hoşnut eden bir kurban olarak sunarak tapınacağız. Diri kurban; yaşamımızda Rab'bi göstermek, yaşamlarımızda bazı şeylerden feda etmek, kendimizi tamamen Rab'be vermektir.

* * * * *

Bu dünyaya ait şeyler yani günahın etkisindeki dünyanın işlerini kastetmektedir. Dünyanın gidişatını görmek için sadece biraz etrafımıza bakmamız yeterlidir. Her gün gazetelerde televizyonlarda çevremizde birçok şey görüyoruz. Para için yapılan şeyler, cinsellik, kariyer, bencillik için yapılan kötülükleri her gün görüyoruz. Bunlara karşı duran bir duyarlılık geliştirmek temel sorumluluklarımızdan biridir.

* * * * *

Mezmurlar, ilahiler, ruhsal ezgiler söyleyerek durmadan Rabbimize şükretmeliyiz. Tapınmalarımızda müzik olmalıdır. Müzik Rab'bin bize verdiği bir armağandır. Kutsal Kitap'tan mezmurlar okuyabiliriz, ilahiler söyleyebiliriz. Teşvik edici ayetleri Tanrı Sözü'nden bölümleri kardeşlerimize hatırlatabiliriz.

* * * * *

Sevinç bizim Rab'le olan ilişkimizin bir göstergesidir. Kurtuluşumuzdan, bize gösterdiği lütfundan ve O'nun yüceliğinden dolayı sevinç duymalı, böylece sevinçle tapınmalıyız.

* * * * *

Aklımız da Rab'bin izinde olmalıdır. Zihnimiz Rab'bin sözüyle dolu olmalıdır. Bu sözlerle Rab'bi tanıyabilir, doğru bir şekilde dua edebiliriz. Düşüncelerimiz bizim yüreğimizi de etkiler. Düşüncelerimizde doğru dua ettiğimizde yüreğimizde buna katılacaktır. Hem zihnimizle hem de ruhumuzla tapınmalıyız.

* * * * *

Bir topluluğa katılmıyorsanız (ve katılmanız mümkünse) katılmalısınız. Çünkü bizim ruhsal gelişimimiz için çok önemlidir. Aynı zamanda Rab bunu ister.

“…Rabbimiz ve Kurtarıcımız İsa Mesih'in lütfunda ve O'nu tanımakta ilerleyin.” (2. Petrus 3:18)

Yakınlarda imanlıların toplandıkları yerler var mı diye araştırın. Web sitemizde temas kurabilmeniz için bilgilerle birlikte kilise listeleri bulabilirsiniz. Bu linki tıklayın: İletişim. Size en yakın imanlılar topluluğunu arayıp size en yakın imanlı toplululuğunun nerede olduğunu sorabilirsiniz.

Pazar ayinleri herkese açıktır. Onları istediğiniz zaman ziyaret edebilirsiniz. Bu kiliseler - ulus, kültür, sosyal statü, dini köken farkları gözetmeden – herkesi kabul ederler.

Umarım paydaşlık edebileceğiniz başka kişiler bulabilirsiniz. Zaman içinde, kendi tanıklığınız aracılığıyla, yeni imanınız hakkında soru sormak isteyen arkadaşlar ya da komşular bulabilirsiniz. Davranışlarınızda gördükleri değişimden ötürü olabilir. Neden artık sarhoş olana kadar içmiyorsun, küfür etmiyorsun ya da dedikodu yapmıyorsun? Yaşamındaki bu yeni esenlik ve sevinç nereden geliyor? Farkı görecekler. Onlar için dua edin.

Bazı kişiler İnciliniz’i okumak isteyebilir ya da sizinle birlikte çalışmak isteyebilirler. İnciliniz’i ödünç almak isterlerse, ilgili web siteleriyle temas kurup yeni bir kopya istemeniz gerekebilir. En yakın Türk arkadaşlarımızdan biri işyerinde İncil bulunduruyor. Müşterileri görünce bakıp bakamayacaklarını soruyorlar. Sonra ödünç alıp alamayacaklarını soruyorlar. Sonra da olay ‘çok uzun vadeli’ bir ödünç almaya dönüşüyor ve arkadaşımız yeni bir İncil alıyor.  

* * * * *

Hıristiyan inancını araştırırken Hıristiyanlık’ın ne olduğunu ve ne olmadığını öğrenmek istiyorsunuz, öyle değil mi? Hıristiyanlık neyi öğretir ve hangi öğretişler Hıristiyanlık’ı temsil etmez? Katoliklik sadece Hıristiyanlık’ın bir yüzü mü? Tüm yüreğimle bu sorunun yanıtlanmasını hak ettiğinize inanıyorum.

Bazı kişiler tüm dinlerin Tanrı’ya götürdüğünü söylüyorlar. Bunu söylerken amaçları hem başka inançlara karşı hoşgörülerini göstermek hem de kendi inançlarının kendilerini nihai olarak Tanrı’ya götüreceği konusunda kendilerini pekiştirmektir. Maalesef birçok insan bunu başka dinlerin öğretişleri konusunda ki bilgisizliklerinden ötürü söylerler. Dünyamızdaki dinlerin birbirleriyle nasıl çeliştiğinin farkında değiller. Mantık yasası, iki din birbiriyle çelişen iddialarda buluduğunda her ikisinin de doğru olamayacağını söyler. Her ikisi de yanlış olabilir, ama sadece bir tanesi doğru olabilir.

Kutsal Kitap’a bağlı imanla Katolik imanı arasında büyük bir çelişki vardır. Fark o kadar büyüktür ki, bir inanç sisteminin Hıristiyan olduğu söylenirse diğerinin olmadığı söylenmek zorundadır. Her ikisi de Tanrı’ya götüremez. Tüm dinlerin Tanrı’ya götürdüğüne ilişkin bir ifade anlamlı değildir. Bu kadar farklıyken nasıl olur da bütün dinler Tanrı’ya götürebilir? Başka konularda böyle bir mantığı hoş görmüyoruz. Tüm yollar Londra’ya götürüyormuş gibi, ya da tüm gemiler Avustralya’ya gidiyormuş gibi davranmıyoruz. Tüm uçakların Paris’e gittiğine de inanmıyoruz. Böyle olmadığını biliyoruz. Farklı uçuşlar farklı yerlere götürüyor. Bu ahmakça bir yanıt değil, dürüst bir sonuçtur. Tıpkı tüm uçakların Paris’e gitmediği gibi her yol da Tanrı’ya götürmez.

Katolikliğin Hıristiyanlığın bir yüzü olduğunu sanmayın! Söz konusu Katolikliğe gelişigüzel bir bakış olduğunda ‘görünüş aldatıcıdır’ sözü hiç bu kadar doğru olmamıştır. Ne var ki, Katolik inancını Kutsal Kitap inancıyla ne kadar kıyaslarsanız o kadar az ortak noktaları olduğunu göreceksiniz.

Katoliklik'le ilgili dizime baktınız mı? Bu dizide amacım sadece, Katolik Kilisesi’nin konum ve uygulamalarının hangi noktalarda Kutsal Kitap’ın temel öğretişleri ve açıkça görülen gerçeklerinden farklı olduğunu göstermektir. Dizide, Katolik Kilisesi’yle Kutsal Kitap’ın öğrettikleri arasındaki farkı görmenizi kolaylaştıracak dört karşılaştırma tablosuna bakabilirsiniz. Dört konuyu ele alacağız; kurtuluş, ruhsal yetki, Meryem ve Ekmek ve Şarap Ayini. Ölçü standardımız Kutsal Kitap olacak ve sorumuz, ‘Kim haklı, Katolikler mi, Protestanlar mı?’ değil, ‘Katoliklik, Kutsal Yazılar’a göre ölçüldüğünde doğru mudur?’ sorusu olacak.

Meryem’le ilgili karşılaştırma tablosunu inceleyebilirsiniz ama önce size Katolik Kilisesi’nin onun hakkında söyledikleri hakkında birkaç örnek vermek istiyorum. Bu onyedi cümlenin, Katolik Kilisesi’nin Kutsal Kitap’a ve din yetkililerinin buna eklemeye karar verdiği diğer şeylere inandığı için başının büyük bir belada olduğunun kanıtı olduğuna inanıyorum. Bu hatalı öğretiş veya ifadelerden sonra Katolik Kilisesi Katekizmi’ndeki referansı da verilmiştir. Katolik Kilisesi Katekizmi, Katolik Kilisesi’nin inanç ve uygulamalarıyla ilgili resmi kitabıdır.

Meryem günahsızdı. (491)
Yaşamı boyunca her türlü kişisel günahtan uzak kaldı. (493)
Yaşamı boyunca bakire olarak kaldı. (499)
Meryem beden ve canıyla cennete alındı. (966)
Tanrı onu ‘Cennet ve yerin Kraliçesi’ olarak taçlandırdı. (966)
Meryem, lütfun aracısıdır. (968-971, 975, 2673-2682)
Meryem ‘insan ırkının Annesi’ ve ‘Kilisenin Annesi’dir. (963)
Meryem Her Yönüyle Kutsal Olandır. (2677)
Ölen Katolikler kendilerini tamamıyla ona teslim etmelidirler. (2677)
Meryem’e dua etmeliyiz. (2672)
Tespih kullanarak da Meryem’e dua etmeliyiz. (1674, 2708)

Meryem hakkında Katolik Katekizminde bulunan bu inançların yanı sıra, Papalar da Meryem hakkındaki 'yanılmaz' öğretişlerini eklemişlerdir:

(1) Bize hiçbir şey Meryem’in aracılığı olmadan gelmez. (Papa XIII. Leo, Genelge, Octobri mense adventante, 22 Eylül 1891)

(2) Meryem zorluklardan geçen Katolikler’in ‘tek ve egemen sığınağıdır’. (Papa XIII. Leo, Genelge, Octobri mense adventante, 22 Eylül 1891)

(3) Meryem, Tanrı’yı aslında reddedeceği ricaları kabul etmesi konusunda ikna edebilir. Meryem tarafından iletildiğinde bu gibi ricalar kabul edilebilir. (Papa XIII. Leo, Octobri Mense)

(4) Meryem göksel lütfun dağıtıcısıdır. (Papa XIII. Leo, Superiore Anno, 1884)

(5) Kurtuluş ‘Efendimizin [Meryem] ellerinden’ gelir. (Papa XI. Pius, Ingravesentibus Malis)

(6) Meryem şu anda göğe yüceltilmiştir ve Tanrı’nın sağında oturmaktadır. (Papa X. Pius, Ad Dium Illum Laetissimum, no. 14)

Bu listenin tamamı safsatalara dayanmaktadır!

                                                                       * * * * *

Katolik Kilisesi’ne karşı sert bir şekilde konuşmayı istemiyorum çünkü Katolikler arasında yetiştim. Katolik akrabalarımı çok seviyorum. Bununla birlikte gerçeğin söylenmesi gerekiyor ve Katolik inancı ve Kutsal Kitap inancı arasındaki farkı bilmeniz gerekiyor. Gerçek şu ki, Kutsal Kitap Katolik Kilisesi’nin en güçlü eleştirmenidir! Bu konuda çok dikkatli olmalıyız. Cennete, İncil’in açıkladığından farklı bir yolla gidileceğini söyleyenler, İncil’i saptırmak konusunda büyük bir suç işliyorlar. Tanrı’nın yarattıkları arasında en önemlisini, cennette sonsuz yaşam armağanını, alıp tanınmayacak bir hale getiriyorlar! Tanrı’nın lütfu yerine, dini kuralları yerine getirmek ve dinle ilgili törenlere katılmaya dayanan bir din sistemini koymak, reddedilmeyi hak etmektedir.

İşte size Katolik Kilisesi’nin Kutsal Yazılar’ı göz ardı edip kendi inanç sistemini geliştirmesinin bir örneği. Konumuz Bakire Meryem.

KATOLİK KİLİSESİNE GÖRE;

Meryem ‘Cennet ve yerin Kraliçesi’dir. Lütfun aracısıdır. 'İnsan ırkının Annesi'dir. Her Yönüyle Kutsal Olandır. Üstelik, Meryem'e dua etmeliyiz! Meryem günahsızdı vs.

İNCİL'E GÖRE;

Meryem günahlıydı. “Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı'nın yüceliğinden yoksun kaldı.” (Romalılar 3:23)

İncil’de Meryem, kendisinin bir Kurtarıcı’ya ihtiyaç duyan bir günahkar olduğunu kabul ediyor. Bakın nasıl dua ediyor, “Canım Rab'bi yüceltir; Ruhum, Kurtarıcım Tanrı sayesinde sevinçle coşar. Çünkü O, sıradan biri olan kuluyla ilgilendi. İşte, bundan böyle bütün kuşaklar beni mutlu sayacak. Çünkü Güçlü Olan, benim için büyük işler yaptı. O'nun adı kutsaldır.” (Luka 1:46-49)

Meryem’in Tanrı’dan nasıl söz ettiğine dikkat edin. Bu ayetlerin sonunda italik olarak göreceksiniz. Meryem, size tapınılması gereken biri izlenimi veriyor mu? Hayır, yüreğinden sevinç ve övgü taştığını görüyoruz çünkü sadece Tanrı övgümüzün nesnesi ve sevincimizin merkezi olabilir. Canı Rab’bi yüceltiyor çünkü onun için Rab harika işler yaptı. Nitekim, bakire birinin gebe kalması Tanrı’nın olağanüstü bir işiydi. Tevrat ve Zebur’da çok uzun bir süredir vaat edilen Mesih’in nihayet doğacak olması büyük bir şeydi.

Meryem kendisini Tanrı’nın büyük bir bereketi altında görüyor ama insanlığa bereket dağıtmadığını söyleyecek ilk kişi de kendisi olacaktır. İnsan ve Tanrı arasında aracı değildir. Kendisine dua edilmez, tapınılmaz. Meryem, Katolikler’in arabalarının paneline koydukları kendisine benzetilen plastik heykelcikleri ya da müstakil evlerinin bahçelerine koydukları büyük heykelleri görse dehşete kapılırdı! Katolik Kilisesi’nin bir insanı yücelterek ve bu arada Tanrı’yı alçaltarak büyük bir hata yaptığını İncil’de net olarak görüyoruz.

Katolik Kilise Bakire Meryem’e, ‘Cennetin Kraliçesi,’ ‘Kurtuluş Yıldızı’ ve ‘Yaşam Kapısı’ gibi ünvanlar veriyor. Ne var ki, bu ünvanlar, Meryem hakkındaki gerçeği, Katolik Kilisesi’nin Hıristiyanlık hakkındaki gerçeği saptırdığı kadar saptırıyor. Kutsal Kitap’ta başka insanlar da Tanrı tarafından büyük bir bereketle kutsandılar- İbrahim ve Elçi Pavlus birçok kişiden sadece ikisidir- ama kim onlara tapınmayı ya da dua etmeyi düşünebilir? Bu ve Katolikler’in çoğu inancı büyük bir saptırmadır. Ateist bir baba, Katolik bir annenin olduğu bir evde yetiştiğim için ve bütün akrabalarım Katolik olduğu için Katolikler’in inançlarını çok iyi bilirim.

İŞGALCI BİR ORDU GİBİ

“Dikkatli olun! Mesih'e değil de, insanların geleneğine, dünyanın temel ilkelerine dayanan felsefeyle, boş ve aldatıcı sözlerle kimse sizi tutsak etmesin.” (Koloseliler 2:8)

İsa’ya iman eden ilk imanlılara sahte öğretmenlere karşı dikkatli olmaları söylenmişti. Eğer dikkatli olmazlarsa, imanları ve umutlarını çabucak kaybedebilirlerdi, tıpkı işgalci bir ordunun işgal ettiği ülkede değerli olan şeyleri çalması gibi. Değerli olanların elinizden çalındığını ve karşılığında elle tutulur bir şey alamadığınızı düşünün. Ne korkunç bir kayıp! İnsanlar kendi başlarına böyle bir şey gelmesine nasıl izin verdiler? Gerçekle ilgili yetkili kaynakları Kutsal Kitap dışında başka bir şey olan insanları dinleyerek. Bu ayette ‘insanların geleneğine’ derken, Kutsal Kitap’ta temeli bulunmayan fakat insanlar tarafından icat edilmiş dinle ilgili öğretişler kast ediliyor.

İsa’ya gerçekten iman eden kişiler neye teşvik ediliyor? “Bu arada sizi kutsallara ilk ve son kez emanet edilen iman uğrunda mücadeleye özendirmek için yazma gereğini duydum.” (Yahuda 1:3, İncil). Tanrı’nın insanlığa vahyi artık sona ermişti. İsa’ya iman eden kişilerin artık papalar, Katolik Kilisesi konsülleri, resmi olarak yayınlanan genelge vs.’yi beklemesine gerek yoktu. Aksine, ilk ve son kez kendilerine teslim edilen imanla yetinmeleri gerekiyordu. Kutsal Kitap, Tanrı’nın insanla ilgili iradesinin açıklanması konusunda yetkili ve yeterlidir ve Kutsal Kitap’ı çalışırız, ezberleriz, vaaz ederiz, savunuruz ve yaşarız.

Kutsal Kitap’ta sözü edilen Hıristiyan inancı ve bu inançla ilgili tüm doktrin ve talimatlar ilk ve son kez bizlere verilmiştir. Fakat Katolik Kilisesi, son 1.500 yılda yeni gelenekler geliştirmiştir ve bunlar Tanrı Sözü’nü geçersiz kılma etkisine sahip olmuştur! Katolik Kilisesi, Tanrı’nın Sözü’nün yetkisi yerine insanların geleneklerini koymuştur.

Bu konuda daha fazla bilgi edinmek için Ezo Gelin Çorbası ve Katoliklik adlı yazıyı okumanızı tavsiye ederim.

* * * * *

Öncelikle kendimize bir topluluk bulmalıyız. Bu topluluk genellikle ilk iman ettiğimiz kilise olacaktır. Kilisenin önderiyle görüşmeliyiz. Her Pazar mümkün olduğu kadar çok yapılan toplantılara gitmeliyiz.

İsa’ya iman eden kişilerin bir araya gelmesine tanık oldunuz mu hiç? İmanlarında büyümelerinin bir yolu gerçek imanlılardan oluşan bir topluluğun bir parçası olmaktır. Burada yerel Hıristiyan kiliselerinin önderlik gözetimi altında kendilerine Kutsal Yazılar öğretilir. Birinci yüzyılda yeni oluşan kiliseler için herhangi bir önderlik biçimi yeterli değildi, böylece Tanrı İncil’de birkaç bölümü onayladığı önderlik biçimini anlatmaya ayırdı. Tanrı, ruhsal önderlerin nitelikleri ve görevleri hakkında da bazı talimatlar verdi. Tanrı’nın kilise önderinde gerekli gördüğü koşullardan biri sizi şaşırtabilir. Kilise önderleri için Kutsal Yazılar’a göre koşulları tanımlayan bölümlerden birinde yer alan bir ayet şöyle diyor:

“Ancak gözetmen ayıplanacak bir yanı olmayan, tek karılı, ölçülü, sağduyulu, saygın, konuksever, öğretmeye yetenekli biri olmalı.” (1.Timoteos 3:2)

Tanrı, İsa’ya iman edenlerin yerel olarak bir araya gelmelerine ilişkin son derece derin ruhsal ilkeler belirlemiştir. Bunlar zamana bağlı olmayan ilkelerdir. Hıristiyanlar’ın nasıl bir araya gelmesi gerektiği konusunda bu ilahi rehberliği okuduğunuzda Tanrı’nın ayrı bir rahiplik sınıfı oluşturmadığını görüyorsunuz. Tanrı, efendiliğin olduğu, hiyerarşik bir yönetim yapısını yasaklıyor. Bu sizi şaşırtabilir fakat İncil Tanrı’nın kilise önderliği tasarısıyla ilgili olarak yeterli örnekler veriyor. Tanrı, imanlılardan oluşan yerel topluluğun liderliği için kimin uygun olduğunu ve kimin uygun olmadığını belirlemiştir. Tanrı bu talimatlarda halkına önderlik edeceklerin evli olması gerektiğini belirtmiştir.

“Evini iyi yönetmeli, çocuklarına söz dinletmeli, her yönden saygılı olmalarını sağlamalı. Kendi evini yönetmesini bilmeyen, Tanrı'nın topluluğunu nasıl kayırabilir?” (1.Timoteos 3:4-5)

Kilise önderinin aile yaşamının önemi, kilise önderi için verilen nitelikler listesinde açık bir şekilde ifade edilmiştir. Tanrı yaşamının bu kısmında öndere dört koşul koşar:

Eşine bağlı, sadık bir eş olmalı.
Evini iyi idare etmeli.
Çocuklarının saygısını kazanmış olarak çocuklarını kontrol edebilmeli.
Konuksever olmalı.

Tanrı’nın kilise önderinin ev yaşamını bu denli vurgulaması yerel kilise toplantısının önemli bir yönünü açıklığa kavuşturur. Şöyle anlatılıyor: “...gerçeğin direği ve dayanağı olan Tanrı'nın ev halkı arasında, yani yaşayan Tanrı'nın topluluğunda nasıl davranmak gerektiğini bilesin diye sana bunları yazıyorum.” (1.Timoteos 3:15)

İsa’ya iman eden imanlıların yerel olarak biraraya gelmesi Tanrı’nın ev halkı olarak biliniyor. Aileye çok benziyor. Yerel kiliseyle ilgilenmek iş ya da organizasyonu idare etmekten çok bir aileyi idare etmeye benzer. Bu nedenle, insanın Tanrı’nın gerçek kilisesini idare etme becerisi kendi evini idare etme becerisiyle doğrudan ilintilidir. Tanrı’nın ailesinde insanın ailesine liderlik etme becerisi, kişinin kilise önderi olması için yeterli ya da yetersiz kılar.

Bunun Katolik Kilisesi’nin papaları, gözetmenleri ve rahipleri için anlamı nedir? Ruhsal önderlik için gerekli niteliklere sahip değildirler! Nazik, sevgi dolu ve iyi niyetli olabilirler fakat Tanrı onların kendisini temsil etmediğini söyleyecek ilk kişi olurdu!

PEKİ BU TANRI'YI ŞAŞIRTTI MI?

Katolikliğin kökeni Hıristiyanlık olsa da, kökeninden çok uzun zaman önce sapmıştır. Ortaya çıkardığı ise, gerçek Hıristiyanlık’tan farklı bir şeydir. Peki bu Tanrı’yı şaşırttı mı? Kesinlikle hayır. Böylesi bir sapma Elçi Pavlus tarafından ilahi esin altında önceden bildirilmişti. “Ruh açıkça diyor ki, son zamanlarda bazıları yalancıların ikiyüzlülüğü nedeniyle aldatıcı ruhlara ve cinlerin öğretilerine kulak vererek imandan dönecek. Vicdanları adeta kızgın bir demirle dağlanmış bu yalancılar evlenmeyi yasaklayacak, iman edip gerçeği bilenlerin şükranla yemesi için Tanrı'nın yarattığı yiyeceklerden çekinmek gerektiğini buyuracaklar.” (1.Timoteos 4:1-3). Pavlus’un peygamberliği Katolik Kilisesi’yle sınırlı olmasa da, Katolik Kilisesi’nin din önderlerine evlenmeyi yasakladığı doğrudur. Tanrı’nın kilisesinin, Tanrı’nın buyruklarını böylesi çirkin bir şekilde göz ardı etmesi Tanrı’nın gerçek kilisesi için tasarısına tamamıyla karşıdır. Unutmayın, Tanrı’nın Sözü’nü gözardı etmek, Tanrı’yı gözardı etmek demektir.

Eğer yakınlarda Katolik Kilisesi varsa, bu kilisenin rahibiyle görüşmek için uğramanızı tavsiye etmem. Dediğim gibi bu rahıp nazik, sevgi dolu ve iyi niyetli olabilir fakat ruhsal önderlik için gerekli niteliklere sahip değil - benim kurallarıma göre değil, Tanrı'ya göre! Yakınlarda imanlıların toplandıkları yerler var mı diye araştırabilirsiniz. Bu linkle başlayabilirsiniz: İletişim.

“Gözlerimi dağlara kaldırıyorum. Nereden yardım gelecek? Yeri göğü yaratan RAB'den gelecek yardım. Şimdiden sonsuza dek RAB koruyacak gidişini, gelişini.” (Mezmur 121: 1-2, 8)

* * * * *