Birincisi ‘katolik’ kelimesi ne anlama geliyor? Bu sözcük Grekçe ‘katholikos’ sıfatından türemiştir ve ‘genel’ veya ‘evrensel’ anlamına gelir. Yaklaşık olarak İ.S. 110 yıllarında İgnatiyus tüm Hıristiyan kiliselerinden ‘katolik’ diyerek söz etmiştir. Sözcük küçük ‘k’ ile kullanıldığında, mezhep farkı gözetmeksizin her yerde İsa’ya iman eden imanlıları kast eder. Bu da Katolik Kilisesi’nin bir üyesi olmadan hala katolik kilisenin bir parçası olabilirsiniz demektir. Büyük ‘K’ ile yazılan Katolik sözcüğü ise ‘Roma Katolik Kilisesi’ veya ‘Katolik Kilisesi’ni kast etmek için kullanılagelmiştir.  

Hıristiyan olmak için Roma Katolik Kilisesi’ne üye olmanız gerekmez. Günahlarının -geçmişteki, şimdiki ve gelecekteki günahlarının- bağışlanması için sadece İsa’ya iman eden ve güvenen herkes Hıristiyan’dır. Bu, onları Katolik yapmaz. Nitekim, Bir Katolik Hangi Ölçüye Göre Hıristiyan Sayılır? adlı yazıda göreceğimiz gibi, Katolikler’in büyük bir kısmı sadece İsa’ya güvenmiyorlar. Size İsa’ya inandıklarını söyleyeceklerdir. Fakat aynı zamanda, Papa’nın, Meryem’in ve Kiliselerindeki rahibin gücüne ve yerine getirdikleri dinsel kuralların etkinliğine inandıklarını da söyleyeceklerdir. Bütün bu şeylere güvenerek cennete gitme şansına sahip olmayı umut ediyorlar. Bu da Kutsal Kitap’ın öğretişlerine tamamıyla aykırıdır.  

İsa’ya gerçekten inananlar, dünyadaki gerçek inananların topluluğuna katılırlar. Bu büyük topluluğun ‘katolik’ olduğu söylenebilir çünkü evrenseldir. Bu topluluk katoliktir (küçük k). Bu katolik kilise, Katolik Kilisesi’nin iddia ve öğretişlerini kabul etmez. Neden? Yeni Antlaşma’da, Papa veya onun gibi bir yetkiye sahip bir kişiden söz edildiğini göremezsiniz. Tanrı’nın Yeni Antlaşma kilisesi için tasarısı İncil’de net bir şekilde ayrıntılandırılmıştır. Ne var ki, İsa’ya inananların oluşturduğu bu yerel topluluklardaki ruhsal liderliğin, Katolik Kilisesi’ndeki yapıyla ilişkisi yoktur.

Pekala. Katolik Kilisesi’nin tarihi hakkında bilmeniz gerekenler nelerdir?

1) Katolik Kilisesi’nin kendisi hakkındaki iddialarını bilmeniz gerekir. Katolik Kilisesi kökeninin, İsa Mesih’in İ.S. 30 yıllarında ölümü, dirilişi ve göğe alınmasına kadar gittiğini ileri sürer. İsa ve ilk elçileri tarafından kurulduğu söylenir. 

Katolik Kilisesi şöyle söyler, “İsa Mesih’in olduğu yerde, Katolik Kilisesi vardır.” (Bakınız Katolik Kilisesi Katekizmi, paragraf 830.) Bu dizideki diğer yazılarda söylediğim gibi Katolik Kilisesi Katekizmi Katolik Kilisesi’nin inanç ve uygulamaları konusunda resmi yayınıdır.) 

2)  Bu etkileyici iddiaların doğru olmadığını bilmelisiniz. İncil’i şöyle bir okumak bile Katolik Kilisesi’nin kökeninin İsa ve elçilerin öğretişlerine dayanmadığını ortaya çıkaracaktır. Resmi yayınlarının 830. paragrafının söylediklerinin aksine İsa Katolik Kilisesi’nde bulunmaz. Bunu nasıl biliyoruz? İsa, inançları İncil’de geçmeyen bir dinle ilişkili olamaz. İşte bunların birkaçı: 

- Papalık
- Meryem’e tapınma ve övgü
- Meryem’in hep bakire kalmış olması
- Meryem’in göğe alınması
- Cennetteki kutsallara duaları için ricada bulunmak
- Elçilerin birbirini izlemesi
- Bebek vaftizi
- Kilisenin buyruklarının cennete gitmek için erdem kazanmanın bir aracı olarak işlev görmesi
- Günahların rahiplere itiraf edilmesi
- Araf
- Kilise geleneği ve Kutsal Yazıların eşit yetkisi
- Sadece evli olmayan erkeklerin kilisede liderlik konumlarına gelmesine izin verilmesi

İncil’de okuduğumuz kiliselerin Roma Katolik kiliselerine benzemedikleri çok açıktır. Örneğin, bu topluluklardan hiçbiri evli olmayan birini ruhsal liderlik konumuna getirmezdi. Böyle yapmak Tanrı’ya itaat etmemek olurdu. Tanrı, İsa’ya inananların nasıl toplanacağını İncil’de net bir şekilde ortaya koymuştur, ister birinci yüzyılda olsun, ister yirmi birinci yüzyılda olsun bu değişmez. Neye benzememiz gerekiyor? Ruhsal liderlerimizin nasıl olması gerekiyor? Hıristiyan topluluklarında ruhsal liderliğin niteliklerinden birine bakın: 

“İhtiyar seçilecek kişi eleştirilecek yönü olmayan, tek karılı biri olsun. Çocukları imanlı olmalı, sefahatle suçlanan ya da asi çocuklar olmamalı.” (Titus 1:6, İncil)

Katolik Kilisesi, kökünün Yeni Antlaşma’ya dayandığını iddia edebilir fakat bu doğru değildir. Tanrı’nın Hıristiyan topluluklar için tasarladığının tam tersini yapıyorlarsa, bu nasıl doğru olabilir? Tanrı ruhsal yetki konumlarındaki liderlerin evli olmalarını gerekli görüyor. Oysa Katolik Kilisesi liderlerinin evlenmelerini yasaklıyor! Ruhsal liderlerimiz sadece evli olmakla kalmamalı, Tanrı aynı zamanda çocukları iman etmiş aile babaları olmalarını zorunlu koşuyor. Çocukları yaşamlarıyla Tanrı’yı onurlandırmıyorsa, bu durum, bu kişilere, kilisenin ruhsal yönetiminin güvenli bir şekilde emanet edilemeyeceğini gösterir. Kendi evini idare edemeyen bir adam kiliseyi nasıl yönetebilir ki? Çocukları imanda iyi bir eğitim almadılarsa, bu da, kişinin ruhsal liderliğinde bir eksikliğe işaret eder. En iyi babalar, sözlerle değil, örnek olarak yönlendirdikleri için bu, kişinin kiliseye örnek olacak gerekli niteliklere de sahip olamayabileceğini gösterir.

İkinci ve üçüncü yüzyıldan alınmış tarihsel kayıtlar, Yeni Antlaşma kilisesinin öğretiş ve uygulamalarından, çok farklı bir ‘Hıristiyanlık’ markasına açık bir geçiş olduğunu ortaya koyuyor. Ben, bu yeni Hıristiyanlık biçiminin hiçbir şekilde Hıristiyanlık olmadığına inanıyorum.  

Yukarıda sıralanan on iki doktrin inancının İncil’de bulunmaması bizi kaygılandırmalı mı?