Bir sanatçı, bir balıkçı ve bir kayıkçı geniş bir ırmağın hızla akan sularına bakıyorlardı. Çok hoş bir akşamdı. Güneş batıdan batarken, sahnenin her yerini çok zengin bir renk ile aydınlatmaktaydı. Bulundukları yere yakın akan su, küçük şelaleden akarken parlıyordu, ışıl ışıldı. Irmağın daha ileri kısımlarında, daha sığ olan kısımda, su durağan bir göl halinde toplanmıştı ve akşam göğünün renklerini yansıtıyordu.

“Bu görüntü ne kadar da harika bir resim olurdu,” dedi sanatçı, “özellikle de, uzaktaki eski şato ve ön kısımdaki huş ağaçları ve hızla akan suyla!”

“Ben de tam düşünüyordum,” dedi balıkçı, “karşı yakadaki dalları sarkmış ağacın altında suların durgun olduğu yerde epey büyük alabalıklar vardır. Günün bu saatinde onları yakalamak için kullanılabilecek en iyi yem hangisi olur diye düşünüyorum. Ne dersiniz?” diye devam etti, kayıkçıya hitap ederek.

“Ben,” diye cevap verdi, “nadiren balık avlarım ve balık yemlerinden hiç anlamam. Benim düşündüğüm şey, küçük teknemi ırmağın neresine indirebileceğim. Sanırım, akıntının güçlü aktığı ama köpürmediği şu noktayı seçerdim.”

Kendi kendime, aynı ırmağa bakan üç kişinin bu denli farklı görüşleri olmasının ne kadar tuhaf olduğunu düşündüm! Biri için manzara söz konusuydu. Diğeri için büyük bir balık yakalayabileceği bir yerdi. Üçüncüsü ise sadece teknesini hangi noktadan akıntı yönünde ırmağa indirebileceğini düşündü.

Üç insan arasındaki bu kısa konuşma, yaşamı hepimizin aynı şekilde görmeğini hatırlatıyor, öyle değil mi? Herkes sizin gibi düşünmüyor. Herkes benim gibi düşünmüyor. Bu nedenle, İncil’in güvenilirliği konusunda fikir birliğinde olmamamız mümkündür. Öte yandan, bu diziyi dikkatli bir şekilde okurken İncil hakkında yeni bir bakış açısı kazanmış olduğunuzu umuyorum. Şu ana kadar, bazılarınız İncil’in güvenilir olmadığına inanmaktaydınız. “Yahudiler ve Hıristiyanlar bilerek Kutsal Yazıları’nın metinlerini değiştirdiler, o zaman nasıl güvenilir olabilir ki?” diye sordunuz. Buna inanarak büyüdünüz. Bu düşünce ruhunuza işledi. İncil hakkında başkalarından duyduklarınıza inanmayacağınızı hayal etmek güç.

O halde şimdi ne yapmalısınız? Benim önerim, yapmakta olduğunuzu yapmaya devam etmeniz. Bu web sitesini araştırmak ve Hıristiyanlığın gerçek öğretişlerinin ne olduğunu öğrenmek için zaman ayırıyorsunuz. Bunu yaptığınız için sizi takdir ediyorum.

Bildiğiniz gibi, İslam ve Hıristiyanlık arasında doktrin açısından önemli farklar vardır. Fakat bu farklar, Yahudi ve Hıristiyanların, Tanrı tarafından kendilerine verilen vahiyleri değiştirmiş olmalarından kaynaklanmıyor. Bir kere bu düşünceyi aklınızdan çıkarın. Bu doğru değil.

İBN HAZM

İslam hakkında okuduklarımdan, Kutsal Kitap’ın değiştirilmiş olduğu suçlamasını öne süren ilk Müslüman’ın, İ.S. 1064 yılında İbn Hazm olduğunu öğrendim. Neden sadece bir kişi? Kuran’da Müslümanların, İsa’ya açıklanan ve Hıristiyanların okuduğu Müjde’ye yani İncil’e saygı duyması istenir. Muhammed’den sonraki ilk dört yüzyılda yaşamış olan Müslüman ilahiyatçılar ve yazdıklarına gelince, bunların hiçbirinin Müjde’nin metinlerinin gerçeğine bağlı olmadığını ciddi bir şekilde ileri sürdüğüne rastlamadım. Hıristiyanları sözleri yanlış bir şekilde yorumlamakla suçlamış olabilirler ama sözlerin kendilerine karşı çıkmıyorlardı. Müslüman inanç savunması hakkındaki çalışmaların gösterdiği gibi değiştirme suçlaması İbn Hazım’la başlamıştır. (1) İşte bu zamanda değiştirilmiş İncil masalı doğdu.

İbn Hazm’ın neden böyle bir suçlamada bulunduğu anlaşılırdı. Arzusu İslam’ı savunmaktı. Kutsal Kitap ve Kuran arasında farklar ve çelişkiler olduğunu görmüştü. Kuran’ın doğru olduğuna inanarak, Kutsal Kitap’ın yanlış veya sahte olması gerektiği sonucuna vardı. Fakat bu, düşüncesinde bir soruna neden oldu. Kuran’ın, İncil’e saygı duyulması gerektiğini açık seçik bir şekilde öğrettiğini biliyordu. Kuran’ın Müslümanlara, ne zaman Tanrı ve Tanrı’nın vahyettikleri hakkında soruları olsa Hıristiyanlara danışmalarını tavsiye ettiğini biliyordu. “Sana indirdiklerimizde herhangi bir şüpheye düşersen, senden önce kitap okuyanlara sor.” (Yunus 10:94). Bu nedenle, Kutsal Kitap’ın mevcut metninin, Muhammed’in zamanından sonra değiştirilmiş olması gerektiği sonucuna vardı. Savı, herhangi bir kanıta veya tarihsel gerçeklere dayanmıyordu, sadece kendi kişisel inancı, akıl yürütmesi ve Kuran’ı koruma arzusundan kaynaklanıyordu. Bu da, sadece Tanrı’nın onlara karşı sav olarak bıraktığı birkaç iz dışında Hıristiyanların vahiy edilen Müjde’yi kaybettiklerini öğretmeye yöneltti.

YANLIŞ ÖNERMELER

Hıristiyanlar İncil’i kaybettiler. İbn Hazım’ın vardığı sonuç buydu. Ne zaman kaybettiler? Nerede kaybettiler? Nasıl kaybettiler? Kim çaldı veya sakladı? İbn Hazım bugün yaşıyor olsaydı, ona asıl İncil hakkındaki bu gerçeği nasıl keşfettiğini sormak isterdim. İddialarını desteklemek için ne gibi kanıtları vardı? Aslında, İncil hakkında bu tür iddiaları ileri süren herkese bu soruları sormak isterdim. Onlara bir de, “İncil güvenilir mi?” yazısının bir nüshasını verirdim.

Sorun şu. İnsan yanlış bir önermeyle başlarsa, (örneğin, Kuran doğrudur ve bu nedenle İncil doğru değildir), sonraki adımlarının ne kadar mantıklı olduğu önemli değildir. Bu kişi her zaman yanlış sonuca varacaktır. Yanlış önermeler, yanlış sonuçlara götürür. Güçsüz önermeler ikna edici olmayan sonuçlara götürür.

İbn Hazm İncil’e saldırmadan önce, keşke tarihçilerin ve metin eleştirmenlerinin, herhangi bir kadim belgenin tarihsel gerçekliğini belirlemek için kullandıkları üç testi uygulamış olsaydı. Ama uygulayamazdı. Bu test süreci henüz geliştirilmemişti. İyi haber şu, İncil hakkında vardığınız sonuçları sağlam kanıtlara dayandırmak için henüz geç değil.