OLAY: Varlıklı bir adam İsa’ya geldi

AYETLER: “İsa yola çıkarken, biri koşarak yanına geldi. Önünde diz çöküp O'na, "İyi öğretmenim, sonsuz yaşama kavuşmak için ne yapmalıyım?" diye sordu. İsa, "Bana neden iyi diyorsun?" dedi. "İyi olan yalnız biri var, O da Tanrı'dır. O'nun buyruklarını biliyorsun: 'Adam öldürmeyeceksin, zina etmeyeceksin, çalmayacaksın, yalan yere tanıklık etmeyeceksin, kimsenin hakkını yemeyeceksin, annene babana saygı göstereceksin.'"
Adam, "Öğretmenim, bunların hepsini gençliğimden beri yerine getiriyorum dedi. Ona sevgiyle bakan İsa, "Bir eksiğin var" dedi. "Git neyin varsa sat, parasını yoksullara ver; böylece gökte hazinen olur. Sonra gel, beni izle." Bu sözler üzerine adamın yüzü asıldı, üzüntü içinde oradan uzaklaştı. Çünkü çok malı vardı. İsa çevresine göz gezdirdikten sonra öğrencilerine, "Varlıklı kişilerin Tanrı Egemenliği'ne girmesi ne güç olacak!" dedi.
Öğrenciler O'nun sözlerine şaştılar. Ama İsa onlara yine, "Çocuklar" dedi, "Tanrı'nın Egemenliği'ne girmek ne güçtür! Devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Tanrı Egemenliği'ne girmesinden daha kolaydır." Öğrenciler büsbütün şaşırmışlardı. Birbirlerine, "Öyleyse kim kurtulabilir?" diyorlardı. İsa onlara bakarak, "İnsanlar için bu imkansız, ama Tanrı için değil. Tanrı için her şey mümkündür" dedi.” (Markos 10:17-27, İncil)

İSA’NIN DUYGUSU: Sevgi

NEDENİ: İsa adamla konuştu.

EYLEM: Varlıklı adamın yaşamında eksik olan bir şeye işaret etti.

ÜZERİNDE DÜŞÜNMEM GEREKEN KONU:

Bu web sitesindeki bütün makaleler içinde, okumanız gereken en önemli makalenin bu olduğuna inanıyorum. Tanrı’nın bu yazı aracılığıyla sizinle konuşmasına dikkatli bir şekilde kulak verin. Sizi, bir an için durup Tanrı’yı işitmeye istekli olduğunuzu kendisine söylemeniz için teşvik etmek isterim.

Bu hikaye, karşınıza uygun bir zamanda mı çıkıyor? Eğer sonsuz yaşama, yani cennette Tanrı’yla sonsuz bir yaşama nasıl sahip olacağınızı da merak ediyorsanız bu makale tam size göre. İncil’de betimlendiği şekliyle sonsuz yaşam, süresi uzatılmış yaşam anlamına gelmez. Aksine, kalitesi insanın cennette Tanrı ile sürdüreceği yaşamdan kaynaklanan bir yaşam kalitesidir. Cennet, orada keyfini çıkaracağımız zevklerden çok Tanrı’yla yakın bir paydaşlık yaşamanın zevkini içerir. Tanrı, ‘göksel bir kuvvet’ değil, bir Kişi’dir. Kişisel bir Tanrı’dır ve bu nedenle O’nunla kişisel bir ilişkiye sahip olmanızı arzular. Bu ilişki şimdiden başlar ama tam anlamıyla cennette gerçekleşir. Bu makalede bütün ilişkiler arasındaki bu en değerli ilişkinin nasıl gerçekleşebileceğini öğreneceğiz. Ayrıca çoğu insanın neden Tanrı’yı memnun etme girişimlerinde başarısız olduğunu öğreneceğiz.

Sevdiklerime ve arkadaşlarıma cennete gidip gitmeyeceklerini biliyorlar mı diye sordum. Hiçbiri bilmiyor. Diyorlar ki, ‘İyi olmaya çalış, sonra da bekle ve yeterli olup olmadığını gör.’ Hikayedeki varlıklı adam gibi, sadece doğru soruyu sorup doğru yanıtı aldığımızdan emin olmakla kalmamalı, aynı zamanda bu soruyu doğru kişiye yönelttiğimize de emin olmalıyız. Önce benim yaptığım gibi çevrenize sorun. Benim yaptığım gibi önce akrabalarınızdan başlamak zorunda değilsiniz. Çok saldırgan olabiliyorlar! Anlamlı yanıtlar ararken bu arayışınızı özel hayatınızın bir parçası olarak korumak bilgece olacaktır.

Benim için pek tatmin edici olmadı.

Devam etmeden önce Katolik akrabalarım hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum. Onları seviyorum ve akrabalarıma saygı duyuyorum. Bu nedenle araştırmama başladığımda onlara pek çok soru sordum. Birincisi ve en önemlisi, bana cennete nasıl gidileceğini söylemelerini istedim. Her biri cennete gideceklerinden emin olmadıklarını söylediler. Bu da, eğer dinlerinin gereklerini yerine getirirsem, sonsuzluktaki yazgım konusunda şu anda olduğundan daha fazla bilgi sahibi olmayacağım anlamına geliyordu. İyi olmaya çalış ve sonra bekle ve bunun yeterli olup olmadığını gör, dediler. Bu, onlar için tatmin edici olabilir. Ama benim için pek tatmin edici olmadı.

Annem, kilisede bebek olarak vaftiz olmanın çok önemli bir şey olacağında ısrar etti. Bu tören bir Katolik kilisede gerçekleşmedi ama bunun önemi yok. Yer değil, törenin kendisi önemliydi. Anneme şu soruyu sordum, ‘Sözde kutsal olan bu suyun bana ne yararı oldu? Yaşamımı nasıl değiştirdi?” Bilmiyordu. Su, başka kiliselerde daha kutsal ya da yaşam değiştirici miydi? Nitekim, neden birçok kilise bebekleri hiç vaftiz etmiyordu? Annem bilmiyordu. Sevdiklerime soru sorarak geçirdiğim bu dönemde ne öğrendim? Doğru soruları soruyordum ama yanlış kişilere. Onları hala seviyor muyum? Evet. Saygı duyuyor muyum? Evet. İnançlarını terk edip, gerçek ve tatmin edici yanıtlar veren bir inanç bulduğumda beni hor görmeleri ve bana kötü davranmalarını bekledim mi? Evet, bunu bekledim ve hayal kırıklığına uğramadım. Hıristiyan yaşamımın ilk iki yılında bana böyle davrandılar. Sevdiklerimin inancını bir kenara bırakmak bir hata mıydı? Karar vermeden önce bu makaleyi okuyun.