OLAY:  İsa Yeruşalim’e girdi.

AYETLER:  “Ey Yeruşalim! Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Tavuğun civcivlerini kanatları altına topladığı gibi ben de kaç kez senin çocuklarını toplamak istedim, ama siz istemediniz.”  (Matta 23:37, İncil)

İSA’NIN DUYGUSU:  Keder

NEDENİ:  Yeruşalim İsa’yı reddetti ve gelecek olan yıkımla karşı karşıya geldi.

EYLEM:  İsa kent için ağladı.

ÜZERİNDE DÜŞÜNMEM GEREKEN KONU: 

İsa’nın düşünceleri yarım yıldan fazla bir süredir üzüntüyle Yeruşalim’e dönüp duruyordu. Matta 23. bölümde kalabalıklarla son kez konuşurken kent için ağlamış ve yıkımından söz etmişti. İsa İ.S. 70 yılında ne olacağını öngörmüştü. Önceden biliyor muydu? Evet biliyordu.  

“İsa Yeruşalim'e yaklaşıp kenti görünce ağladı. "Keşke bugün sen de esenliğe giden yolu bilseydin" dedi. "Ama şimdilik bu senin gözlerinden gizlendi. Senin için öyle günler gelecek ki, düşmanların seni setlerle çevirecek, kuşatıp her yandan sıkıştıracaklar. Seni de, bağrındaki çocukları da yere çalacaklar. Sende taş üstünde taş bırakmayacaklar. Çünkü Tanrı'nın senin yardımına geldiği zamanı farketmedin." (Luka19:41-44) 

Yeruşalim yıkılacaktı. İsa’nın söylediği her şey gerçekleşti. Hep gerçekleşir. Yeruşalim kuşatıldığı sırada Roma generali Titus, kentin kıtlık yüzünden teslim olmasını sağlamak amacıyla kentin çevresine bir duvar ördü. Duvar yaklaşık olarak 9 km uzunluğundaydı ve on üç kulesi vardı. Bu duvar inanılmaz bir kararlılıkla on gün içinde tamamlandı. Duvarın amacı kenti her taraftan çevreleyip içine almaktı. Hiçbir peygamberlik bu kadar çarpıcı bir şekilde gerçekleşmemişti.

Keşke kendilerine neyin esenlik getireceğini bilselerdi! Dünyada, Efendisi ve Kurtarıcısı olarak İsa yerine başka bir inancı, gözalıcı, değersiz eşyaları veya dünyasal zevkleri seçen kişilerin ölümünden sonra meleklerin kendi aralarında acıyla bu tür üzücü sözler söylediklerine inanıyorum. Buna inanmamın nedenlerinden biri meleklerin günahkarlar hakkında söyledikleridir. İsa şöyle dedi,  

“Size şunu söyleyeyim, aynı şekilde Tanrı'nın melekleri de tövbe eden bir tek günahkâr için sevinç duyacaklar." (Luka 15:10). Melekler, tövbe eden günahkarlarla ilgili olarak karşılıklı seviniyorlarsa tövbe etmeyenler için de tersini yapıyor olmalılar. 

Bu yazıda İsa’yı bir yolculuk sırasında görüyoruz. Dünyanın Kurtarıcısı’nı Yeruşalim’e doğru ilerlerken görüyoruz, hem de nasıl bir yolculukta! Bu yolculuk bir kentin kenar mahallelerinden değil, cennetten başladı. Bizi aramak için oradaki meskenini bıraktı. Yolculuğu O’nu Yeruşalim kentinin kapılarının dışında Ölüm Tepesine götürecekti. Burada günahlarımızı yüklenecekti çünkü dünyaya gelme nedeni buydu. Bedeni, yepyeni bir mezara gömülecek ve O üçüncü gün ölümden dirilecekti. Amacı hep tekti- bizleri cennete götürmek! Bunu gerçekleştirmek için cennete girmemize engel olan tek şeyi kendi bedeninde taşıdı. Bunu yüklenerek ortadan kaldırdı. “…günahlarımızı çarmıhta kendi bedeninde yüklendi. O'nun yaralarıyla şifa buldunuz.” (1.Petrus 2:24). Sizi ve beni tövbeye getirmek için bu kadar ileri gitti. Tövbe derken, şu an neye inanıyorsak Tanrı’nın bundan bizi kendisine döndürmesini kast ediyorum.

Kutsal Kitap’ta, İsa’nın üstlendiği bu görevin bir adı var: Barıştırma. “Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı ve barıştırma sözünü bize emanet etti.” (2.Korintliler 5:19). Tanrı’nın beni karanlığın ve günahın pençesinden kurtarmak için yaptıkları için o kadar minnettarım ki bunu sözlerle ifade edemem. O neyin yapılması gerektiğini biliyordu. Barıştırmayı gerçekleştirdi- insanla kendisini değil, kendisiyle insanı barıştırdı.  

Bu Kutlamayı Mahvetmeyin Lütfen!

Sevgili dostum, kendinizle Tanrı arasındaki ilişkiyi düzeltmek amacıyla bir kamyon dolusu iyi iş veya sevapla ortaya çıkıp bu kutlamayı mahvetmeyin lütfen. Böyle bir şey yapmak, ileri seviyede bir deri kanserine sahip hastaya yarabandı vermek gibi bir şey olurdu. Bir yaşam boyunca biriktirilmiş iyi işlerle dolu kamyon konvoyu bile, iyi niyetle dahi olsa, Tanrı’yla uyumlu bir ilişkiye sahip olmanızı sağlamaz. Aynı şekilde, cennete girme hakkı da kazandırmaz.

“Bunları düşünün,” diyor, iyi işlerinizle ilgilenmeyen Tanrı. En azından Tanrı’nın bizim için yaptıklarını duymadan önce bunları düşünmeliyiz. Tanrı diyor ki, ‘Şu dört gerçek üzerinde düşünün.’ 

-  Günahlarımızla yüklü bir çarmıh 
-  Günahları yüklenen Kişi ölümden dirildiği için artık boş olan bir mezar
-  Görevin başarısını temin eden Tanrı’nın kudreti
-  ‘İnsan için bunu yapalım!’ diyen sevgisinin derinliği

Bu barıştırmanın yaratıcısı İsa Mesih’ten başkası değildir. Bize düşen ise bunu imanla kabul etmektir. Bu barıştırmanın etkili olması, yani ‘hesabımıza işlemesi,’ için imanla etkinleştirmeliyiz. “Tanrım, İsa’nın uğruna öldüğü günahkarlardan biri olduğumu kabul ediyorum. Şu andan itibaren benim Kurtarıcım O’dur. Yaşamımda O’nu izleyeceğim, yaşamım için İncil’i rehber edineceğim.”