Kutsal Yazılar boyunca Tanrı’nın kendisini açıkladığı, yüceliğinin bir kısmını gösterdiği kişilerin Tanrı’nın varlığının muazzamlığı karşısında dizlerinin bağı çözüldüğü ve genellikle bu karşılaşmadan ötürü öleceğini düşündüğü görülür. Burada nedenini algılanmakta zorlandığımız bir durum vardır. Tanrı hem yarattıklarıyla ilişki kurmak ister hem de kendisine çok fazla yaklaşmaya çalıştığı takdirde insan mahvolur!

“Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı.” (2.Korintliler 5:19, İncil). Tanrı biz dünyadayken bizlerle yakın ve kişisel bir ilişkiye sahip olmayı arzular. Yaratıcısı’yla böyle bir ilişkiye sahip olan herkes cennete gidecektir. Daha önce söylediğim gibi eğer öldüğünüzde cennete gidip gitmeyeceğinizi bilmiyorsanız, oraya gitmeyeceksiniz demektir. Cennetin insanın sonsuzluktaki meskeni olup olmayacağı bu yaşamda belirlenir. Hak edilerek kazanılmaz. Tanrı’nın bir sevgi armağanıdır. Eğer cennete gidip gitmeyeceğinizi bilmiyorsanız, Tanrı’nın orada sonsuza dek yaşamakla ilgili cömert armağanını kabul etmediniz demektir. Bu armağan Yargı Günü’nde verilmez. Bu yaşamda ya kabul edilir ya da reddedilir.

Kendinize odaklanmayın. Tanrı’ya ne kadar sıklıkla itaat ettiğinize ya da sevaplarınızın çokluğuna bakmayın. Tanrı’nın size olan sevgisinin yoğunluğuna ve bunu nasıl gösterdiğine odaklanın. İsa’nın yaşamını, ölümünü ve dirilişini çalışırken Tanrı’nın eyleme dökülmüş sevgisini çalışıyor olacaksınız...

[DEVAMI VAR]