“Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı'yla birlikteydi ve Söz Tanrı'ydı. Başlangıçta O, Tanrı'yla birlikteydi. Her şey O'nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey O'nsuz olmadı. Yaşam O'ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı… Söz, insan olup aramızda yaşadı.” (Yuhanna 1:1-4, 14, İncil)

Söz, insan olup aramızda yaşadı.

Bu ayet, herhangi birinin herhangi bir konuda söylediğini duyduğunuz en şok edici şey olmalıdır. Gerçekten de, bu web sitesi bugüne kadar ziyaret ettiğiniz en sıra dışı web sitesi olabilir. Cennette kendisine katılmanız için sizleri davet eden bir Tanrı hakkında öğreniyorsunuz. Bunu mümkün hala getirmiş olan Tanrı’dır. Kaderle ya da işlediğiniz sevapların sayısıyla ilgili değildir. Onun için yapmanız gerekenlere bağlı değildir. Tanrı’nın halihazırda sizin için yapmış olduklarına bağlıdır! Kuşkusuz, okudukça Tanrı hakkında anlayışınızda büyük bir devrim olacaktır!

Yazının sonunda Tanrı’nın şu anda sahip olduğu insanlık hakkında birkaç ek açıklama daha göreceksiniz – ‘Söz, insan olup aramızda yaşadı’ diyen bu şok edici ifadeyi yanlış anlamayın diye bu eklemeyi koyduk. İsa dünyaya geldiğinde sadece ‘etten bir giysi’ giymedi. ‘Üzerinde derisi olan bir Tanrı’ olmanın ötesinde özelliklere sahipti. Bu tür ifadeler, İsa’nın bir bedende yaşayan iki ayrı kişiymiş gibi İsa’nın içindeki doğaları ikiye ayıran, Mesih’le ilgili Nestoryan bir görüşü ima eder. Nestoryanlar bedenin, Tanrı’nın içine taşındığı sadece bir kabuk olduğunu üstü kapalı bir şekilde ifade etmişlerdir. Gerçek şu ki, İsa’nın insanlığı İsa’nın tanrılığından bağımsız değildi. İsa’nın tanrılığı ve insanlığı, aynı alanda iki varlığın bulunduğu, ‘ev arkadaşı’ durumu gibi bir şeye benzetilmemelidir. Aynı ‘dairede’ yaşarlar ama aslında birbirlerinden ayrıdırlar. Öyle değil. İsa Mesih’te, Tanrı’nın Ruhu, insanlıkla çözülmez ve ayrılmaz bir şekilde birleşmiştir.

Kimyadan bir örnek bunu çok iyi bir şekilde açıklayabilir. Karışımlar, karıştırıldıktan sonra eski orijinal hallerine/maddelerine ayrılabilir. Oysa kimyasal bileşimler, artık bileşimden ayrılması mümkün olmayan yeni bir madde oluştururlar. Mesih’teki iki doğa birbiriyle karıştırılmış gibi düşünülmemelidir. İki doğası birbirinden ayrılamaz.

Söz konusu Tanrı’nın ayrıntıları olduğunda maalesef her benzetme bir noktada iflas etmektedir. Bu da bir istisna değildir. Benzetmem, sadece beden almanın kalıcılığını açıklayabilir, Mesih’in iki doğasının metafiziksel birliğini açıklayamaz. Mesih’in tanrılığı ve insanlığı, ikisinden yeni bir madde oluşturmamıştır. İsa’nın tanrılığı, insanlığından ödün vermemiştir, aynı şey tersi için de doğrudur. Her ikisi de, bütün olarak ve gerçeklikleri içinde mükemmel bir şekilde korunmuş ama aynı zamanda her açıdan bir olmuştur. İnsanlığı, tanrılığını belirsizleştirmedi ve aynı şekilde tanrılığı, insanlığına baskın gelmedi. Tanrı’nın varlığının doluluğu, insanlığının her yönünde sergilenmiştir- bütünleşmiştir, ayrılmamıştır. Tanrı’nın doğası, beden alma sırasında değiştirilmemiştir. Tanrı’nın yaptığı, kendisini kişisel olarak insan varlığıyla bir haline getirmekti. Bunu yaptı, ama sadece kendi varlığına beden katarak değil, iki doğayı, önemli ve eşsiz bir birlikte bir araya getirerek. Sonuç olarak ortaya çıkan, iki ayrı doğası olan bir kişiydi.

Müjdeci İlahiyat Sözlüğü bunu şu sözlerle özetliyor, "Beden alma sırasında...insan doğası, İsa Mesih kişisinde ilahi doğayla ayrılmaz bir şekilde bir olmuştur fakat aynı zamanda iki doğa, ayrı, bütün ve değişmez olarak kalmıştır, karışım veya karmaşa olmadan, böylece bir kişi olan İsa Mesih, gerçekten Tanrı ve gerçekten insandır." (1)

Birlik Hakkında Yaygın Yanlış Anlamalar

İsa’nın, ‘ilahi bir yanı’ ve ‘insani bir yanı’ olduğu veya bazen Tanrı olarak, bazen de insan olarak davrandığı sık sık söylenir. İnsan olarak İsa’nın dua ettiği, yemek yediği ve uyuduğu açıklaması yapılır. Tanrı olarak ise, ölüleri diriltti ve fırtınaları dindirdi. Bu ifadeler bir bedende iki kişiymiş gibi İsa’da bir tür ikilik olduğunu ima eder gibidir. Nestoryanlık öğretisi budur. Bu eylemler, her bir doğanın gerçekliğinin birer belirtisidir. Fakat bizim anlamamız gereken şu, İsa’nın doğaları hiçbir zaman birbirinden bağımsız bir şekilde işlememiştir. İki doğası herhangi bir, ‘karışıklık olmadan, değişim olmadan, bölünme olmadan, ayrılma olmadan’ vardır, ‘doğaların farkı, birlik nedeniyle kesinlikle ortadan kalkmaz, aksine, her birinin özelliği korunur.” (2) Mesih’in insani veya ilahi doğasına atfedilebilen her şey, Mesih kişisine atfedilebilir. “Her bir doğa için ayrı ayrı geçerli olan neyse, bütün kişi için de geçerlidir.” (3) James White bu konuda şöyle bir yorum yapmıştır,

“…İsa konuştuğunda, iki kişi olarak değil, bir Kişi olarak konuştu. İlahi olduğunu iddia ettiğinde ‘ilahi’ olanın konuştuğu ve insanlığından söz ettiğinde ‘insan doğasının’ konuştuğu söylenemez. Bundan da, doğaların konuşmadığı, ancak Kişilerin konuştuğu görülebilir. İsa da iki değil, bir Kişi olduğuna göre, bütün bir Kişi olarak konuşuyor... İki doğası vardı ama bu doğalar, tek bir Kişi, beden olan Söz, tarafından kişisel hale getirilmişti. Böylece, İsa iki doğasına işaret eden şeyler söyleyebildiği halde, söyledikleri, varlığının bir kısmını değil, varlığının tümünü temsil ediyor.” (4)

Hıristiyan inancındaki en önemli doktrin Latince, ‘özelliklerin iletişimi’ anlamına gelen Communicatio Idiomatum’dur. Yukarıda, isim vermeden bu doktrini ele almış olduk. Neden bu bu kadar önemli? Günah işlemiş olan her bir insan için önemlidir. Açıklayayım.

İncelediğimiz gibi, İsa’nın iki doğası vardır: İlahi ve insani. Aynı anda iki doğası olan bir kişidir. Buna İsa’nın tek kişi olmasıyla ilgili birlik diyoruz, yani tek kişi olan İsa’da iki doğa vardır. Communicatio Idiomatum önemlidir çünkü hem ilahi hem de insan doğaları, tek bir kişi olan İsa kişisine atfedilir.