İsa Mesih bütün yetkinin kendisinde olduğunu belirtti çünkü bu yetkiyle bize bir görev verdi. Bu görev bütün uluslara gitmek, onları İsa Mesih'in öğrencileri olarak yetiştirmek, Baba, Oğul ve Kutsal Ruh'un adıyla vaftiz etmek ve İsa Mesih bize ne buyurduysa onlara hepsini öğretmektir. Bu görev tek başına yapılacak bir şey değildir o yüzden İsa Mesih bize bir vaat veriyor. O dünyanın sonuna kadar bizimle birlikte.

* * * * *

DİKKAT!

"Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı."

Büyük olasılıkla size Tanrı’nın insan aklıyla anlaşılabileceği öğretildi. “İslam inancı mantıklı bir inançtır!”, “Hıristiyanlık bana pek mantıklı gelmiyor.”, “İslam Hıristiyanlık’tan Daha Mantıklı!”, “İslam En Mantıklı Dindir!” Bu sözleri hiç duydunuz mu? Beni yanlış anlamayın. ‘Mantığı’ eleştiren biri değilim. Mantık, insan aklının gerçeği keşfetme ve işletmek için sahip olduğu doğal yetidir. Örneğin bugün web sitesiyle ilgili bir sorunu çözmek için insan aklının muhakemesini kullandım. Fakat, mantığı dışarıda soğukta bırakmamız gereken bir yer var. Tanrı’nın dünyası. Bu dünyayı anlamak için gereken nedir? Tanrı’nın kendisini doğaüstü bir şekilde açıklaması. İnsan aklının yardım almayan güçlerinin bizim için keşfedemeyeceği şeyler için Tanrı’nın aydınlatmasına ihtiyacımız var.

Bu hatırlatmayı hem size hem de kendime yapmam gerekiyor böylece Tanrı’nın kendisi hakkında açıkladıklarını sadece anlamadığımız için kabul etmeme hatasına düşmeyiz.

Söz konusu Tanrı’nın anlaşılamaz sevgisini betimlemek olduğunda, İncil bile yenilgiyi kabul eder. Her bir söz esinlenmiştir ve İncil’in her bir satırı doğrudur. Sorun bu değil. Sorun, İncil’i okuyanlardadır. Sorun biziz. Tanrı anlaşılamaz bir Varlık’tır, sonsuz ve büyüktür. Ölümlü anlayışımız, doğası ve yetkinliğine ilişkin yeterli bir anlayış edinemez. Buna sevgisi de dahildir. Bize olan sevgisi insan anlayışının sınırlarının çok ötesine uzanır. İnsanın sevgi tanımını öylesine aşar ki, anlaşılması olanaksızdır. Mezmur yazarı şöyle diyor, “RAB büyüktür, yalnız O övgüye yaraşıktır; akıl ermez büyüklüğüne.” (Mezmur 145:3, Eski Antlaşma)

Hayatınızda kaç kez, ‘Tanrı büyüktür/Allah büyüktür’ dediğinizi düşünün. Tanrı’nın sevgisinin en az kendisinin büyük olduğu kadar büyük olduğunu kabul etmediğimiz takdirde Tanrı’nın büyüklüğüyle ilgili bu ilanın ne kadar eksik olduğunu bir düşünün! Kimse Tanrı’nın büyüklüğünü anlayamaz. Sevgisinin büyüklüğünü de kimse anlayamaz. Tanrı’nın bize olan sevgisinin büyüklüğünü anlayabilsek, imanımız anında inanılmaz bir yükselişe geçerdi!

O halde burada sorulması gereken önemli soru şudur, ‘Anlaşılmaz olanı nasıl anlayabiliriz?’ Ancak Tanrı’dan kişisel olarak kendisini bize açıklamasını isteyerek. Başka türlü olamaz. 1.derste dediğim gibi, benim Tanrı’dan aldığım iş, sizi İncil’e yönlendirmektir. İncil, Tanrı’nın size yazmış olduğu bir sevgi mektubudur. Benim işim, İncil hakkında sizlere bilgi vermektir. Tanrı’nın büyük işi, İncil’in bildirisini, sizin için kişisel ve anlaşılır kılmaktır. Benim işim, Tanrı’nın sevgisinin derin ve geniş gölü etrafında sizi bir geziye çıkarmaktır. Bu, yaşam boyu sürecek bir yolculuktur. Tanrı’nın büyük işi, sizi göle sokmak ve bu deneyimi kendinizin yaşamasını sağlamak ve yaşamınızı sevgisiyle doldurmaktır.

Web sitemizi kuran kişinin, websitesini yönetmek için öğrenmem gereken şeylerle ilgili bir liste gönderdiğini hatırlıyorum. Bilgisayarlarla pek aşina olmayan biri olarak listeye baktım ve kendi kendime şöyle dedim, ‘Bunların ne anlama geldiği hakkında hiçbir fikrim yok!’ Sonunda, siteyi yönetmeyi öğrendim ve düşündüğümden daha az zaman aldı. Soru: Tanrı’nın sevgisini öğrenmek bunun gibi bir şey mi? Kesinlikle değil. Ben insanın yarattığı bir teknolojiyi anlamaya çalışıyordum. Bu teknoloji ne kadar ileri de olsa, Tanrı’nın doğasının karmaşıklığından son derece uzaktır. Projeyi tamamlamak için kullandığım yöntemlerden biri, deneme yanılma olmuştu. Ne var ki, tanrısal konuları keşfetmek için kullanabileceğimiz herhangi bir insan yöntemi yoktur. Tanrı’nın size bir şey öğretmesini istiyorsanız, kendi aklınıza bel bağlamayın. Ancak Tanrı, sevgisini anlamanıza yardım edebilir.

Bir öneride bulunabilir miyim? Tanıdığınız en bilge kişiden ya da sokağınızdaki en dindar kişiden yardım almaya çalışmayın. İkisi de Tanrı’nın sevgisinin büyüklüğünü anlamanıza yardımcı olamaz. Sadece Tanrı’dan yardım isteyin. Tanrı’dan gerçeğini size açıklamasını isteyin, İncil’de yazdıklarının sizin için canlanmasını sağlayacaktır. Sadece İncil’i okumak yeterli değildir. Tanrı’nın kendisini anlamanıza yardım etme yolu, Kutsal Kitap’ta bizlere verdiği bu ilkeyi izler:

“Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar; saf insanlara akıl verir.” (Mezmur 119:130, Eski Antlaşma)

Eski Antlaşma’ın asıl dilinde “vahiy” sözü, ‘üzerindeki perdenin kaldırılması’, ‘açılması’ anlamını taşır. Bu perdeyi kaldırabilecek tek kişi Tanrı’dır. Çeşitli ayetlerin ne anlama geldiğini açıklayabilecek bazı yetkin Kutsal Kitap öğretmenleri olabilir. Hristiyan inancını anlamanıza yardım edecek buna benzer bir web sitesi olabilir. Ne var ki, eğer Tanrı öğrendiklerinizi sizin için kişisel bir hale getirmezse, öğrendikleriniz aklınızda saklanan bilgiden başka bir şey olmayacaktır.

Tanrı’ya, İncil’de henüz ortaya çıkarmadığınız büyük hazineler, henüz görmediğiniz harikalar ve bu sayfalarda henüz dokunmaya bile başlamadığınız gizemler olduğuna inandığınızı söyleyin. Bunların büyük bir kısmının Tanrı’nın sevgisinin karşılığı olduğunu bildiğinizi ve bunları henüz anlamadığınızı söyleyin. Tanrı’dan, bunun gibi yazıları anlamanıza yardım etmesini isteyin. Aynı şekilde, Tevrat, Zebur ve İncil’den alıntı yapılan ayetleri de açıklamasını isteyin. Şu anki inancınıza aykırı bir şey okuduğunuz anda, okumayı bitirene kadar bunu bir kenara bırakabilmeniz için Tanrı'dan yardım isteyin. Bu, ister sahip olduğunuz bir inanç ya da başka bir doktrin, ister gelenek ya da size öğretilen bir dogma olsun, hepsini bir kenara bırakın. Aklınızın açık olması ve Kutsal Ruh’un gerçeğini size açıklayabilmesi için bunu yapın.

* * * * *

İsa Mesih öğrencilerin yani iman edenlerin zihinlerini açıyor ki bizler Kutsal Yazıları anlayabilelim. Kutsal Yazıların müjdesi İsa Mesih'in bizim yerimize ölmesi üçüncü gün dirilmesidir. İsa Mesih bizim günahlarımız için ölmüştür. Bu müjde Yeruşalim'den başlayarak bütün dünyaya yayılacaktır. Kutsal Ruh bizi Tanrı'nın gücüyle donatacaktır.

Ya zulüm?

Zulüm Müjde’ye engel olmaz, aksine yayılmasını sağlar! **Kilisesi hakkında İsa şöyle dedi, "Ölüler diyarının kapıları ona karşı direnemeyecek.” Matta 16:18]

“Saul ise Rab'bin öğrencilerine karşı hâlâ tehdit ve ölüm soluyordu. Başkâhine gitti, Şam'daki havralara verilmek üzere mektuplar yazmasını istedi. Orada İsa'nın yolunda yürüyen kadın erkek, kimi bulsa tutuklayıp Yeruşalim'e getirmek niyetindeydi. Yol alıp Şam'a yaklaştığı sırada, birdenbire gökten gelen bir ışık çevresini aydınlattı.
Yere yıkılan Saul, bir sesin kendisine, "Saul, Saul, neden bana zulmediyorsun?" dediğini işitti.
Saul, "Ey Efendim, sen kimsin?" dedi. “Ben senin zulmettiğin İsa'yım" diye yanıt geldi. "Haydi kalk ve kente gir, ne yapman gerektiği sana bildirilecek."
Saul'la birlikte yolculuk eden adamların dilleri tutuldu, oldukları yerde kalakaldılar. Sesi duydularsa da, kimseyi göremediler. Saul yerden kalktı, ama gözlerini açtığında hiçbir şey göremiyordu. Sonra kendisini elinden tutup Şam'a götürdüler. Üç gün boyunca gözleri görmeyen Saul hiçbir şey yiyip içmedi.” (Elçilerin İşleri 9:1-9)   

Saul kimdi? Pavlus kimdi?

Bu anlatımda sözü edilen Saul’u biz daha çok Pavlus olarak tanıyoruz. Her iki ismi de kullanıyordu. Ne var ki, Şam yolunda dirilmiş İsa’yla dramatik karşılaşmasından sonra, neredeyse tamamıyla sadece ‘Pavlus’ ismini kullandığını görüyoruz. Yukarıdaki bölümde henüz Tanrı tarafından elçi olmak üzere seçilmemişti. Elçi mi? Şam’dan görünecek kadar yakın olan bu karşılaşmadan önce, henüz İsa’ya inanmamıştı bile.   

Kimdi bu Saul? İman etmeden önce Tarsuslu bu adam, Hıristiyanlar’a karşı yürütülen hiddetli zulümde önemli bir rol üstlendi. Amacı Hıristiyanlar’ı ortadan kaldırmaktı. Fakat planı işe yaramadı. Zulüm, Müjde’ye engel olmadı, aksine yayılmasını sağladı. Her şey, Hıristiyan inancının ilk liderlerinin birinin öldürülmesiyle başladı. “İstefanos'un öldürülmesini Saul da onaylamıştı. O gün Yeruşalim'deki kiliseye karşı korkunç bir baskı dönemi başladı. Elçiler hariç bütün imanlılar Yahudiye ve Samiriye'nin her yanına dağıldılar…Bunun sonucu dağılan imanlılar, gittikleri her yerde Tanrı sözünü müjdeliyorlardı.” (Elçilerin İşleri 8:1,4)

Böylece Saul’un öfkesi daha da güçlü bir alevle tutuşmuştu. İsa’ya inananların Şam’a sığındıklarını duyunca, başkahinden onları yakalamak ve hapse atmak için kendisine yetki veren mektuplar aldı. Kurtarıcı yüceltilmiş bedenine bürünmüş olarak karşısına çıktığında her şey değişti.

Saul ne yaptı? Oruç tuttu çünkü İsa’ya ve O’nu izleyenlere karşı işlediği büyük günahların bilgisinin altında ezilmişti. Kendisine ne yapacağı söylenmeden önce üç günü karanlıkta ve gerginlik içinde geçirmesi daha da alçalmasına neden oldu. Acı çektiği ve kafasının karışmış olduğu bu sırada, yemek yememesi doğaldı. Büyük bir keder genelde bu etkiyi yapar insanda.

Düşünün bir kere. Bu adamın yaşamının bütün amacı artık kalıcı bir şekilde değişmişti. Pavlus, görme yetisini kazandıktan hemen sonra ne yaptı? Üç yıl boyunca, kendisine verilen muazzam vahiy üzerinde derin derin düşünebilmek için ıssızlıkta kalacağı bir yere çekildi. “Ama beni daha annemin rahmindeyken seçip lütfuyla çağıran Tanrı, uluslara müjdelemem için Oğlu'nu bana göstermeye razı olunca hemen insanlara danışmadım. Yeruşalim'e, benden önce elçi olanların yanına da gitmedim; Arabistan'a gittim... Bundan üç yıl sonra Kefas'la tanışmak üzere Yeruşalim'e gittim.” (Galatyalılar 1:15-18)

İlk bakışta, bu üç yıllık dönemin elçinin yaşamında gizemli bir duraklama olduğu düşünülebilir. Ben öyle düşünmüyorum. Tanrı’nın onu gelecekte yapacakları için hazırlaması için onunla yalnız zaman geçirmesi gerekiyordu. Yapacakları arasında Müjde’yi halk arasında genellikle düşmanlık gösteren kalabalıklara vaaz etmek, yeni oluşmakta olan Yeni Antlaşma kiliselerine öğretmek ve İncil’in bir kısmını yazmak vardı.

Tanrı yaptığı her şeyi tam yapar. Söz konusu Tanrı’nın gezegenlerimizin yörüngelerini belirlemesi olduğunda bu doğrudur. Bu düşünmemizi sağlaması için Tanrı’nın beynimizdeki yaklaşık 100 milyar nöronu koordine etmesi konusunda da doğrudur. Tanrı’nın İncil’in yazımı ve hatadan saklaması konusunu ayarlamasında da aynı şekilde doğrudur. İncil’i değiştirmek mi? Tanrı’nın Sözü’yle oynamaktansa, Satürn gezegeninin çevresindeki toz halkalarının genişliğini %37 oranında azaltmak daha kolay olurdu!

Saul, iman etmeden önce kendi döneminin büyük din önderlerinden biri olsa da, Eski Antlaşma’yı yeni baştan öğrenmeye ihtiyacı vardı. Zihnimizin açılıp İsa tarafından öğretilmek büyük bir ayrıcalıktır. Bunu kişisel deneyimlerime dayanarak söyleyebilirim. Saul’un ihtiyacı olan Kutsal Yazılar’ı eksiksiz bir şekilde anlamaktı- insanın öğrettiği biçimde değil, Tanrı’nın öğrettiği biçimde. İsa, ölümden dirilişinden, göğe alınmasına kadar geçen kırk günlük süre içinde öğrencilerin Eski Antlaşma’yı doğru anlamaları için yardım etti:

“Sonra onlara şöyle dedi: "Daha sizlerle birlikteyken, 'Musa'nın Yasası'nda, peygamberlerin yazılarında ve Mezmurlar'da benimle ilgili yazılmış olanların tümünün gerçekleşmesi gerektir' demiştim." Bundan sonra Kutsal Yazılar'ı anlayabilmeleri için zihinlerini açtı. Onlara dedi ki, "Şöyle yazılmıştır: Mesih acı çekecek ve üçüncü gün ölümden dirilecek; günahların bağışlanması için tövbe çağrısı da Yeruşalim'den başlayarak bütün uluslara O'nun adıyla duyurulacak.” (Luka 24:44-47)

**Günümüzde birçok insan kiliseyi bir bina olarak algılar. Kutsal Kitap’ın kilise anlayışı bu değildir. “Kilise” sözcüğü, “topluluk” ya da “çağrılmış olanlar” olarak tanımlanan Grekçe ekklesia sözcüğünden gelir. “Kilise”nin kök anlamı, bir bina değil, insanlardır. (Bu konuda daha fazla öğrenmek için 14. derse bakmanızı öneririm.)

İnsanlara hangi kiliseye gittiklerini sorduğunuzda, genelde bir binayı tanımlamaları bir ironidir. Romalılar 16:5 “Onların evindeki inanlılar topluluğuna da selam söyleyin” der. Pavlus, onların evindeki inanlılar topluluğu derken bir kilise binasından değil, inanlılardan oluşan bir bedenden söz ediyordu.

Kilise, Mesih’in bedenidir, Mesih de bu bedenin başıdır. Efesliler 1:22-23, “Her şeyi ayakları altına sererek O'na bağımlı kıldı. O'nu her şeyin üzerinde baş olmak üzere kiliseye verdi. Kilise O'nun bedenidir, her yönden her şeyi dolduranın doluluğudur” der. Mesih’in bedeni, Pentikost Günü’nden Mesih’in geri dönüşüne kadar İsa Mesih’e gerçekten iman eden bütün inanlılardan oluşur.

Kutsal Ruh, Hıristiyanlar’ın ‘Pentikost Günü’ olarak adlandırdıkları günde göklerden indiğinde imanlıları doldurdu. O zamandan beri Kutsal Ruh, yeniden doğmuş her Hıristiyan’ın içinde mesken kurmuştur. Kutsal Ruh’un inişi hakkında Elçilerin İşleri Kitabı’nın ikinci bölümünde okuyabilirsiniz. Elçilerin İşleri Kitabı İncil’de Yuhanna Müjdesi’nden sonra gelen kitaptır.

Kilisesi (yani gerçek İsa Mesih İnanlıları) hakkında İsa ne dedi? "Ölüler diyarının kapıları ona karşı direnemeyecek.” (Matta 16:18.) Eğer gerçek İsa Mesih İnanlısıysanız, sizin düşmanımız var demek. Ama herhangi bir karanlık gücü size karşı direnemeyecek! “Çünkü sizde olan (Kutsal Ruh), dünyadakinden (İblis'ten) üstündür.”  (1.Yuhanna 4:4)

♦  “Zaman sona ererken açığa çıkarılmaya hazır olan kurtuluşa kavuşasınız diye iman sayesinde Tanrı'nın gücüyle korunuyorsunuz.” (1.Petrus 1:5)

♦  “Çünkü, "Işık karanlıktan parlayacak" diyen Tanrı, İsa Mesih'in yüzünde parlayan kendi yüceliğini tanımamızdan doğan ışığı bize vermek için yüreklerimizi aydınlattı. Üstün gücün bizden değil, Tanrı'dan kaynaklandığı bilinsin diye bu hazineye toprak kaplar içinde sahibiz. Her yönden sıkıştırılmışız, ama ezilmiş değiliz. Şaşırmışız, ama çaresiz değiliz. Kovalanıyoruz, ama terk edilmiş değiliz. Yere yıkılmışız, ama yok olmuş değiliz.” (2.Korintliler 4:6-9)

♦  “O'nun çağrısından doğan umudu, kutsallara verdiği mirasın yüce zenginliğini ve iman eden bizler için etkin olan kudretinin aşkın büyüklüğünü anlamanız için, yüreklerinizin gözleri aydınlansın diye dua ediyorum. Bu kudret, Tanrı'nın, Mesih'i ölümden diriltirken ve göksel yerlerde sağında oturturken O'nda sergilediği üstün güçle aynı etkinliktedir.” (Efesliler 1:18-20)

♦  “Tanrı, bizde etkin olan kudretiyle, dilediğimiz ya da düşündüğümüz her şeyden çok daha fazlasını yapabilecek güçtedir.” (Efesliler 3:20)

♦  “Öz Oğlu'nu bile esirgemeyip O'nu hepimiz için ölüme teslim eden Tanrı, O'nunla birlikte bize her şeyi bağışlamayacak mı? Tanrı'nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı'dır. Kim suçlu çıkaracak? Ölmüş, üstelik dirilmiş olan Mesih İsa, Tanrı'nın sağındadır ve bizim için aracılık etmektedir. Mesih'in sevgisinden bizi kim ayırabilir? Sıkıntı mı, elem mi, zulüm mü, açlık mı, çıplaklık mı, tehlike mi, kılıç mı? Yazılmış olduğu gibi: "Senin uğruna bütün gün öldürülüyoruz. Kasaplık koyun sayılıyoruz." Ama bizi sevenin aracılığıyla bu durumların hepsinde galiplerden üstünüz. Eminim ki, ne ölüm, ne yaşam, ne melekler, ne yönetimler, ne şimdiki ne gelecek zaman, ne güçler, ne yükseklik, ne derinlik, ne de yaratılmış başka bir şey bizi Rabbimiz Mesih İsa'da olan Tanrı sevgisinden ayırmaya yetecektir.” (Romalılar 8:32-39)

♦  “Beni güçlendirenin aracılığıyla her şeyi yapabilirim.” (Filipililer 4:13)

♦  “Kurtarıcımız tek Tanrı, sizi düşmekten alıkoyacak, büyük sevinç içinde lekesiz olarak yüce huzuruna çıkaracak güçtedir. Yücelik, ululuk, güç ve yetki Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla bütün çağlardan önce, şimdi ve bütün çağlar boyunca Tanrı'nın olsun! Amin.” (Yahuda 1:24-25)

* * * * *

Evet, birkaç hafta içinde Hıristiyanlar, İsa’nın çektiği acının günahtan kurtarma gücü ve İsa’nın dirilişinin yaşam veren doğaüstü gücü hakkında vaaz vermeye başlamışlardı bile. Daha da önemlisi bu vaazlar Yeruşalim’de veriliyordu- hatanın durdurulması ve yalanın ortaya çıkarılmasının sağlanmasını en fazla isteyecek olan kentte. Yahudi önderler içinse bu yeni din Yahudi inancının Tanrı’ya küfür niteliğinde çarpıtılmasından başka bir şey değildi.

Gerçek şu ki, Hıristiyanlar inançlarını İsa’nın topluluk önünde mahkemeye çıkarılmış, öldürülmüş ve dirilmiş olmasına dayandırıyorlardı. Bu olaylar gerçekleştikten birkaç hafta sonra bu şekilde konuşmaya başladılar. Bu inanca karşı çıkan binlerce insan, bunlar yanlış olsaydı bunu kolayca kanıtlarlardı. Yani, gerçek İsa ölmemiş olsaydı. Vali Pilatus ya da Kral Hirodes’e ya da Yahudilerin Yüksek Kurulu’na ya da askerlere gidip İsa’nın Hıristiyanların dediği gibi yargılanmadığını ve çarmıha gerilmediğinin kanıtlanmasını sağlayabilirlerdi. Peki, öyle yaptılar mı? Kimse böyle bir şey yapmadı. Kanıtları değerlendirirken bu sessizliğin sesini duymalısınız. Yeruşalim’deki herkes İsa’nın, gerçek İsa’nın çarmıha gerildiğini biliyordu. Birçoğu ölümünü izlemişti.

İsa’nın çarmıhta ölümünün insanların uydurduğu bir efsane olduğuna inanabilirsiniz ama birinci yüzyılın ikinci yarısına gelindiğinde İsa Mesih’in çarmıha gerilmiş olması genel ve karşı çıkılmayan bir bilgiydi. Ölümüyle ilgili sorular olsaydı Hıristiyanların vaaz ettikleri yerlerde kolaylıkla karşı çıkılabilirdi. Ama öyle olmadı.

İncil’de Elçilerin İşleri kitabını okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Yuhanna’nın Müjdesi’nden sonra gelen bu kitap, İsa’nın göğe alınmasından sonraki yıllarda Hıristiyanlığın yayılışının kaydıdır. Bu kitaptaki ilk ayetlerden biri şöyledir:

“İsa, ölüm acısını çektikten sonra birçok inandırıcı kanıtlarla elçilere dirilmiş olduğunu gösterdi. Kırk gün süreyle onlara görünerek Tanrı'nın Egemenliği hakkında konuştu.” (Elçilerin İşleri 1:3)

İsa göğe alınmadan önce sık sık öğrencileriyle bir araya geldi. Allah O’nun yerine başkasını koyduğu için çarmıhtan doğrudan göğe alınmadığına dikkat edin. Bu İsa için gerekli değildi. (Sözde yerine geçen kişiye karşı da doğru olmazdı.) İsa cennete geri dönmeden önce elçileri olacak ve bildirisine başka ülkelerde tanıklık edecek kişilerle zaman geçirdi. İsa Mesih’in ölümü eski bir efsane olsaydı ya da öğrencilerinin düzeni olsaydı, Yuhanna dışında hepsi şehit olabilir miydi? Bu insanlar Efendileri hakkında böyle bir masal uydurabilir miydi? İnsan yaşamını soylu bir amaç uğruna ya da inandığı bir şey uğruna verebilir fakat bilerek bir yalan ya da efsane uğruna veremez. Özellikle de boynunuza ip geçirildiğinde. Vazgeçmediğiniz taktirde yanacağınız ya da çarmıha gerileceğiniz söylediğinde bunu yapamazsınız. Size inanması zor gelmeyebilir ama öğrenciler gibi Tanrı’dan korkan kişilerin bir yalan uğruna öleceklerine inanmakta zorluk çekiyorum. Kanıtı inceleyen biri olarak bu kanıta özel bir ağırlık vereceğinizden emin olun.

Binlerce Yahudi’den oluşan bir kalabalığın çevrenizi sardığını düşünün. Bunların çoğu, haftalar önce Roma Valisi Pilatus’un İsa’nın kaderini ellerine bıraktığı kalabalık arasındaki kişiler. O zaman çarmıha gerilmesi için bağırmışlardı! Bu kalabalığın ortasında ne yapmak üzeresiniz? İsa’nın ölümü ve dirilişiyle ilgili ilk vaazı vereceksiniz. Deli misiniz? Daha birkaç hafta önce kalabalıklar İsa’ya karşı düşmanlıkla doluydu. Mantığınız, size karşı da düşmanca davranacaklarını söylüyor. Yalanları vaaz edip sonra kalabalık tarafından linç edilip ezilir misiniz? Yoksa gerçek olduğunu bildiğiniz için mi vaaz edersiniz? Elçi Petrus’un paylaştığı gerçek şuydu:

“Ey İsrailliler, şu sözleri dinleyin: Bildiğiniz gibi Nasıralı İsa, Tanrı'nın, kendisi aracılığıyla aranızda yaptığı mucizeler, harikalar ve belirtilerle kimliği kanıtlanmış bir kişidir. Tanrı'nın belirlenmiş amacı ve öngörüsü uyarınca elinize teslim edilen bu adamı, yasa tanımaz kişilerin eliyle çarmıha çivileyip öldürdünüz. Tanrı ise, ölüm acılarına son vererek O'nu diriltti. Çünkü O'nun ölüme tutsak kalması olanaksızdı.”

“Böylelikle bütün İsrail halkı şunu kesinlikle bilsin: Tanrı, sizin çarmıha gerdiğiniz İsa'yı hem Rab hem Mesih yapmıştır.” Bu sözleri duyanlar, yüreklerine hançer saplanmış gibi oldular. Petrus ve öbür elçilere, "Kardeşler, ne yapmalıyız?" diye sordular. Petrus onlara şu karşılığı verdi: "Tövbe edin, her biriniz İsa Mesih'in adıyla vaftiz olsun. Böylece günahlarınız bağışlanacak ve Kutsal Ruh armağanını alacaksınız. Bu vaat sizler, çocuklarınız, uzaktakilerin hepsi için, Tanrımız Rab'bin çağıracağı herkes için geçerlidir.” (Elçilerin İşleri 2:22-24, 36-39)

Bunun üzerinde ne kadar düşünsem, ilk Hıristiyanların imanlarını paylaşmak konusunda cesaretlerinin İsa’nın ölümü ve dirilişinin en sağlam kanıtı olduğu konusunda o kadar ikna oluyorum! Her yere gidip dirilmiş olan Mesih’in bildirisini yaymalarına neden olan şey neydi? Çabalarının kendilerine görünen bir yararı - prestij, zenginlik, daha iyi bir sosyal konum ya da maddi yararlar kazandırmak gibi - var mıydı? Öyle olsaydı, yaptıklarına anlam verebilirdik. Hayır, bir zamanlar çarmıhta ölmüş ama sonra dirilmiş Kurtarıcıları’na tüm yürekleriyle bağlı oldukları için dağ tepe demeden inançlarını yaymak için yolculuk yapıyorlardı. Aldıkları ödüllere gelince! Elçiler ve ilk Hıristiyanlar dövüldüler, aslanlara atıldılar, işkence gördüler ve çarmıha gerildiler. Ne zaman fırsat bulsalar, tozlarını silkip Müjde’yi duyurmaya devam ettiler. Konuşmalarını engellemek için olabilecek her türlü yönteme başvuruldu. Ama yine de bildirilerinin gerçek olduğuna inançlarının nihai kanıtı olarak yaşamlarını feda ettiler.

İsa şöyle dedi, “Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir. Canımı kimse benden alamaz; ben onu kendiliğimden veririm. Onu vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var.” (Yuhanna 10:11,18). “Diri Olan Ben'im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diriyim. Ölümün ve ölüler diyarının anahtarları bendedir.” (Vahiy 1:18)

* * * * *

Bu sözler İsa Mesih'in göğe yükselirken söylediği sözlerdir. Öğrencilerinden ayrılırken onlara tanıkları olması gerektiğini söyledi. Öncelikle kendi yurtları olan İsraillilerin arasında Yeruşalim'de, sonra biraz daha uzak olan Samiriye ve en sonunda da dünyanın dört bucağında.

* * * * *

Gördüklerini tam ve doğru olarak anlatması tanığın görevidir. Ondan dürüst olması beklenir. Hiçbir şeyi atlamadan tam ve doğru bir şekilde olay nasıl olduysa o şekilde her şeyi anlatmalıdır. Tanıklık çok önemlidir. Tanık, tanıklığa davet eden kişiyi suçlu ya da suçsuz olarak lanse edebilir. Söyledikleri gerçeği yansıtmıyorsa, tanıklık ettiği tarafı mağdur eder.

* * * * *

Tanığın tam ve doğru bir şekilde yaşananları anlatması onun başarısını gösterir.

* * * * *

Biz İsa Mesih'in bizim için yaptıklarını tam ve doğru olarak başkalarına anlatmalıyız. "Biz Mesih'in tanığıyız O'nun yaptıklarını duyuruyoruz" dediğimizde kendimizi büyük bir sorumluluk altına alıyoruz aslında. Çünkü bu sorumluluk İsa Mesih'in yaptıklarını anlatırken onları yaşamayı da kapsar. O'nun istediği gibi yaşamak, müjdeyi duyurmak, gerçeği tam ve doğru bir şekilde iletmek tanıklığın özüdür. Mesih'e tanıklık etmek, anlatmaktan çok göstermek olarak açıklanabilir. Değişimden bahsediyorsak nasıl değiştiğimiz önemlidir, kutsallaşmaktan bahsediyorsak bu yolda ne kadar mesafe aldığımız ve kurtuluştan bahsediyorsak bunun bizde yarattığı gerçek sevinç önemlidir.

“Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın. Bunun için, sevgili çocukları olarak Tanrı'yı örnek alın. Mesih bizi nasıl sevdiyse ve bizim için kendisini güzel kokulu bir sunu ve kurban olarak nasıl Tanrı'ya sunduysa, siz de öylece sevgi yolunda yürüyün.” (Efesliler 4:32-5:2)

* * * * *

Böyle bir görüntüden tabii ki önce korkulur. Karşıdaki adamın hele hele bıçağı varsa ve içkiliyse bize bir zarar verebileceğinden korkarız.

* * * * *

Tabii ki güvenemeyiz.

* * * * *

Biz bu dünyada İsa Mesih'in tanıkları olarak varsak öncelikle insanlar bizim davranışlarımıza ve söylediklerimize bakacaklardır. Biz de onlar gibi yani günah içinde yaşarsak, yalan söylersek, zina işlersek, hırsızlık yapıp küfür edersek hiçbir farkımız kalmaz. Tanıklığımız zarara uğrar. İsa Mesih bu dünyadayken günah işlemedi, ağzından hiçbir kötü söz çıkmadı. O yüzden biz de O'nun gibi davranmalı ve O'nu yansıtmalıyız.

* * * * *

Bize bakarak Tanrı'yı görecekler. Bizler Tanrı'yı yüceltmek istiyorsak önce kendi davranışlarımıza bakmalıyız. Bizim sorumluluğumuz büyüktür. Bizlerin aracılığıyla insanlar Tanrı'yı yüceltebilirler ya da bize bakarak Tanrı'yla ilgili (sahip olduğumuz inancı bildikleri için) yanlış bir fikre kapılabilirler.

* * * * *

İyiliklerimiz, doğruluk uğruna acı çekmek, umudumuzun olması, yumuşak huylu ve saygılı olmamızla dikkatlerini çekebiliriz. İsa Mesih bize doğruluk uğruna zulüm göreceğimizi zaten söylemişti. Bizler O'nun adı uğruna acılar çektiğimizde onlardan korkmuyoruz. Bizim Mesih'e iman edenler olarak umudumuz vardır. Böylece bu umut insanların merakını çekecektir. Eğer nedenini sorarlarsa da Kutsal Yazılar aracılığıyla müjdeyi verme fırsatımız olacaktır.

* * * * *

Eğer bize iftira ederlerse bu davranışlarımızla onları utandırabiliriz. Aynı zamanda bizi gözleyen insanlara Tanrı'nın bizdeki umudunu gösterebiliriz. Onlara Tanrı'yı tanımak için bir neden verebiliriz.

* * * * *

Kutsal Kitap'a göre müjde şudur; İnsan kendi iradesiyle günah işledi ve Tanrı'nın yüceliğinden yoksun kaldı. Ama sevgi olan Tanrı insanla bir ilişki istiyor. Ancak kan dökülmeden bağışlama olmazdı. Tanrı kendi Oğlunu günahları bağışlatan kurban olarak dünyaya gönderdi. İsa Mesih Tanrı'nın Oğlu ve Sözü olarak beden aldı, yaşadı, çarmıhta bizim yerimize öldü gömüldü. Ama üçüncü gün dirildi. Şimdi de sonsuza dek yaşamaktadır. O'na yani çarmıhtaki ölümüne iman edersek günahlarımızdan kurtularak Tanrı ile barışabiliriz.

Tanrı hakkında konuşurken Eski Antlaşma peygamberlerinden birinin söylediklerini tekrarlamalıyız: “Kötüye bakamayacak kadar saftır gözlerin.” (Habakkuk 1:13). Tanrı bazı insanları iyi bazılarını kötü yaratmaz. Peygamber, Tanrı'nın doğasından hareketle mantık yürüterek Tanrı'nın insanların günahından haz almadığını anlatır. İnsanın günahından haz alamaz, çünkü herhangi bir biçimdeki kötülük O'nun günahsız doğasına aykırıdır. Kötülük eylemleri Tanrı'nın eylemleri değildir.

Söylediğim gibi biri günah işlediğinde, bunu özgürce seçtiği için işlemiştir. Tanrı insanın günah işlemesine neden olmaz. Tanrı, günah işleyeceklerini bilerek kimseyi zayıf bir yapıyla yaratmamıştır. Tanrı günahsızdır!

Tanrı'nın kötülük üzerindeki zaferini anlamanın en iyi yolu nedir? Kutsal Kitap'ı okumak. Kutsal Kitap'ta anlatılan öykü tam olarak Tanrı'nın her türlü kötülük üzerindeki mutlak zaferinin öyküsüdür. İsa'nın bizim günahlarımız için çarmıhta ölümünün ardından yatırıldığı mezarın içine bir göz atın. Kendi iradesiyle günahlarımızın bedeli ödeyen günahkarların Kurtarıcısı bir zamanlar oraya yatırılmıştı. Ancak İsa üç gün sonra ölümden dirildi! Tanrı'nın gerçekleşmesinden yüzlerce yıl önce bildirdiği gibi mezar şimdi boştur.

Tanrı'nın en büyük kötülüğü alarak bundan herkes için en çok iyiliği çıkarmasının en büyük örneği, İsa'nın çarmıhında gerçekleşen olaydır. Hiç kimse İsa'nın çarmıha gerilmesiyle yaşanan kötülük kadar derin bir kötülüğü bir daha tecrübe etmeyecektir. Bu, Şeytan'ın Tanrı'ya en büyük saldırısıydı. Ancak aynı zamanda Şeytan'ın yenildiği yerdi. Şeytan'ın en büyük arzusu, sizin de sonsuzluğu kendisiyle birlikte cehennemde geçirmenizdi. Ancak İsa müdahale ederek sizin suçunuzu üstlendi. “Böylece Mesih İsa'ya ait olanlara artık hiçbir mahkûmiyet yoktur.” (Romalılar 8:1).

Tanrı bizi yüzüstü mü bıraktı? Kötülük galip mi geldi? İnsan Tanrı'ya üstün mü geldi? “RAB'be karşı başarılı olabilecek bilgelik, akıl ve tasarı yoktur.” (Süleyman’ın Özdeyişler 21:30, Eski Antlaşma)

Müjde, iman eden herkesin kurtuluşu için Tanrı'nın gücüdür!

* * * * *

Öncelikle bizler diğer insanlara uygun bir cevap verebilmek için Tanrı'dan bu cevabı verebilmemize yardım etmesini istemeliyiz. Bu cevapları Kutsal Kitap aracılığıyla verebiliriz. Eğer neye inandığımızı iyi bilirsek biz de iyi bir şekilde cevap vereceğiz. Kutsal Kitap'ı her gün okumalı ve duada uyanık kalmalıyız.

* * * * *

Rab İsa inançlarınızı herhangi biriyle paylaşmadan önce imanda gelişmenize ve daha fazla şey öğrenmenize yardım etmek isteyebilir. İsa’ya olan yeni inancınızı hemen başkalarıyla paylaşmak isterseniz yanıtlamanız zor olan bazı sorularla karşılaşabilirsiniz. Ailenizin ve arkadaşlarınızın soracağı sorulara tatmin edici yanıtlar mutlaka vardır. Ne var ki, onların itirazlarına etkin ve onları gücendirmeden yanıt verebilmek için zaman ayırıp biraz çalışmanız gerekir. Bursa’daki kardeş gibi İsa’nın yeni bir öğrencisi olarak hayatınıza başlamak bilgece olacaktır. Bu kardeş, İncil’deki şu ayetleri kendine rehber aldı:

“Mesih'i Rab olarak yüreklerinizde kutsayın. İçinizdeki umudun nedenini soran herkese uygun bir yanıt vermeye her zaman hazır olun. Yalnız bunu yumuşak huyla, saygıyla yapın. Vicdanınızı temiz tutun. Öyle ki, Mesih'e ait olarak sürdürdüğünüz olumlu yaşamı kınayanlar size ettikleri iftiradan utansınlar.” (1. Petrus 3:15-16)

İlk olarak, İsa’yı yaşamının Rab’bi (Efendisi, Egemeni) yapması gerektiğini gördü. Hayatta ne gibi bir durumla karşılaşırsa karşılaşsın düşüncelerinin odağının İsa olması gerekiyordu. Bunun İncil’de başka bir ayette net bir şekilde açıklandığını görüyoruz:

“Evet, Mesih herkes için öldü. Öyle ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölüp dirilen Mesih için yaşasınlar.” (2. Korintliler 5:15)

Bu yeni imanlı da bu ayetlerdeki sırayı izledi. Birincisi, İsa’yı hayatının Rab’bi yaptı. İkincisi, imanı hakkında öğrenmeye başladı ki, insanların sorularını yanıtlayabilsin. Çevresindekilere ders verir gibi olmaması gerektiğini, önce onların soru sormalarını beklemesi gerektiğini anladı. Soru sorduklarındaysa, yumuşak huylu ve saygılı bir şekilde karşılık vermesi gerekiyordu. Hıristiyanlık bir dinin dogmatik kurallarını takip etmek demek değildir. Bu nedenle eğer değişen bir yaşamın tanıklığı yoksa inancımız henüz ya çok taze ya da iyileşmesi gereken bir süreci yaşıyordur. İsa Mesih değiştirir ve bu değişim insanlara yönelen ilk çağrımızdır. Bu çağrıyı besleyen değerse Tanrı Sözü olan Kutsal Kitap’tır.

Rab İsam…

Yeni yaşamınız nihai olarak başkalarını çekecek ve yaşamınızda gördükleri değişikliklerin nedenini bilmeyi isteyeceklerdir. Nihai olarak, sordukları sorulara tatmin edici yanıtlar vermeniz gerekecek ama karşınıza çıkacak olan bu tsunami dolusu soru ve eleştiriler için kaygılanmayın. Yaşayan Rab İsa size yardım edecektir. Yeni yaşamınızı O’nunla paydaşlık ederek yaşamanız gerekiyor. İlk öğrencilerine ne dediğine bakın. Hepimizle ilişkisinin temeli hala buradadır. Tanrı’ya haftada defalarca, ‘Rab İsa bunu yapamıyorum!’ diyip ağlamanız kabul edilebilir mi? Evet ama bunun gibi çaresizlik duygusu veya korku karşısında ‘Rab İsa, bana bunu yapmak için yardım eder misin?’ diye dua edin.

“Ben gerçek asmayım ve Babam bağcıdır...Size söylediğim sözle siz şimdiden temizsiniz. Bende kalın, ben de sizde kalayım. Çubuk asmada kalmazsa kendiliğinden meyve veremez. Bunun gibi, siz de bende kalmazsanız meyve veremezsiniz. Ben asmayım, siz çubuklarsınız. Bende kalan ve benim kendisinde kaldığım kişi çok meyve verir. Bensiz hiçbir şey yapamazsınız. Bir kimse bende kalmazsa, çubuk gibi dışarı atılır ve kurur. Böylelerini toplar, ateşe atıp yakarlar. Eğer bende kalırsanız ve sözlerim sizde kalırsa, ne isterseniz dileyin, size verilecektir. Babam çok meyve vermenizle yüceltilir. Böylelikle öğrencilerim olursunuz.” (Yuhanna 15:1, 3-8)

Yaşadığınız yerde İsa’ya iman eden biri gibi yaşayamayacağınız konusunda kaygılanmayın. Gerçek şu ki, yaşayamazsınız. Rab İsa bunu yapmanızı istemiyor. En azından tek başınıza bunu yapmanızı beklemiyor. Yukarıdaki ayetlerde ne diyor? “Bensiz hiçbir şey yapamazsınız.” Yeni yaşamınızı yaşamanıza yardım etmek istiyor. Size öğretecek, rehberlik edecek ve sizi rahatlatacak. Bu nedenle asma ve çubuklar arasındaki ilişkiyle ilgili bu örneği verdi. Asma çubuklara yaşam veren özsuyu sağlar. Rab İsa’yı izlerken büyümek ve meyve vermek için gereken her şeyin sürekli olarak O’ndan size aktığını deneyim edeceksiniz.

Yeni imanınızı nasıl paylaştığınıza dikkat edin. İnsanların sizi küçümsemesi veya yanıtlayamayacağınız sorular sorması önemli değildir. Tanrı’nın ne yapmanızı istediğini unutmayın. “Yalnız bunu yumuşak huyla, saygıyla yapın.” Davranışlarınız sözlerinizden daha yüksek sesle duyulur. İnsanların İsa’ya yeni inancınızı küçümsedikleri zamanlar olacaktır. Onların hatırlayacağı ne olacak? Sinirli yanıtınız? Öfkeli bir sözünüz? Hayır. Yanıtı verdikten uzun bir süre sonra anımsayacakları, sizin alçakgönüllülüğünüz ve nezaketiniz olacaktır.

Bana İsa’ya ihtiyacım olduğunu söyleyen ilk kişiye gösterdiğim tepkiyi hatırlıyorum. Ona gülmüştüm! Bu nedenle, biri bana güldüğünde veya inancımı küçümsemeye çalıştığında ne düşündüklerini biliyorum. Ben de onların yerindeydim bir zamanlar. Onları anlıyorum. Birinin Hıristiyanlık’a itiraz ettiğini duyduğunuzda, bu, onların inancınızı yanlış anladıklarını gösterir. Unutmayın, siz de bir zamanlar karşı çıkmıştınız. Kimseye kızmayın. Tahttaki Rab İsa’ya hemen dua edin: ‘Rab, bu insana karşı senin sevginden istiyorum. Onları senin gibi sevmeme yardım et.’

“Her şeyi söylenmeden ve çekişmeden yapın ki, yaşam sözüne sımsıkı sarılarak aralarında evrendeki yıldızlar gibi parladığınız bu eğri ve sapık kuşağın ortasında kusursuz ve saf, Tanrı'nın lekesiz çocukları olasınız.” (Filipililer 2:14-15). “Kötülüğe yenilme, kötülüğü iyilikle yen.” (Romalılar 12:21)

Öncelikle inancınızı ifade etmenin ya da savunmanın yollarından biri kesinlikle saldırgan veya öfkeli bir tavır sergilemek değildir. Tabi ki öfkelenmeniz mümkündür ancak bunu kurduğumuz ilişkilerde bir hitap yöntemi olarak benimsememek çok önemlidir. İnsanın inancının alaya alınmasının ağır olduğunu biliyorum. Bazen kişisel saldırıları bile hazmedebiliyoruz ancak inancımız konusunda daha hassas davranıyoruz. Ancak unutmayın ki bizim inancımızın Babası, Her Şeye Hakim Olan Tanrı’dır. Kontrol ondadır ve biz O’nun hikmetine güvenmeliyiz. Bizi aşağılayan, inancımıza hakaret eden kişiler için dua etmeliyiz. Tıpkı kendisini çarmıha gerenlere karşı İsa’nın yaptığı gibi; İsa, "Baba, onları bağışla" dedi. "Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar." (Luka 23:34)

Bu web sitesindeki yazıları okurken not almak için bir defter almanızı öneririm. Hıristiyanlık’la ilgili itirazlara yanıt vermeniz için bunları kullanın. Hıristiyan inancıyla ilgili kendi itirazlarınızı hatırlarsınız. Başkalarının itirazlarına nasıl yardımcı olabileceğinizi öğrenin. Biri size yanıtını bilmediğiniz bir soru sorarsa, o kişiyi hayalkırıklığına uğratmışsınız gibi hissetmeyin. Ayrıca, Rab’bi hayalkırıklığına uğrattığınızı düşünmeyin. Soruyu soran kişiye bu sorunun yanıtına o anda karşılık veremeyeceğinizi, ama yanıtı bulmak için elinizden gelenin en iyisini yapacağınızı söyleyin. Konu hakkında konuşmak için yine biraraya gelmeyi isteyip istemediklerini sorun.

“Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın. Bunun için, sevgili çocukları olarak Tanrı'yı örnek alın. Mesih bizi nasıl sevdiyse ve bizim için kendisini güzel kokulu bir sunu ve kurban olarak nasıl Tanrı'ya sunduysa, siz de öylece sevgi yolunda yürüyün.” (Efesliler 4:32-5:2)

İman ettikten sonra ilk odaklanmamız gereken nokta kendi iman sürecimizdir. Mesih’i tanımak, ileteceğimiz müjdeyi iyi anlamak ve karakterimizin değişimi için (sert bir engelimiz yoksa) kilise ailesi içinde bulunmak gibi adımları atmalıyız. İmanı paylaşmak mutlaka yaşamımızın bir parçası olmalıdır ama hikmetsizce yapıldığında kimse için yararlı sonuçları olmayacaktır. 

* * * * *

Bir kapı açılsın, yani fırsat olsun.

* * * * *

Bu sırrı gerektiği gibi açıklamak için.

* * * * *

Rab'bin sözü hızla yayılsın diye öncelikle dua istiyor Pavlus. Aslında Pavlus'un dualarına baktığımızda müjdeyi duyanlar için değil müjdeyi verenler için daha çok dua istediğini görebiliyoruz. Ayrıca bu müjdeyi engelleyen kötü insanlardan kurtulmak için dua istiyor.

* * * * *