İnsan günahlarının bedeli ödenmişse cennete girebilir, çünkü insanın bu günahsız dünyaya girmesine tek engel günahıdır. Çok şükür, ödenmesi gereken ödendi. Yapılması gereken yapıldı. Masum kanı gerekiyordu. Masum kanı döküldü. İlk ve son kez döküldü. İş bizim için tamamlandı! İsa çarmıhta ne dedi? “Tamamlandı!”

“Daha sonra İsa, her şeyin artık tamamlandığını bilerek Kutsal Yazı yerine gelsin diye, “Susadım!” dedi. Orada ekşi şarap dolu bir kap vardı. Şaraba batırılmış bir süngeri mercanköşk dalına takarak O'nun ağzına uzattılar. İsa şarabı tadınca, “Tamamlandı!” dedi ve başını eğerek ruhunu teslim etti.” (Yuhanna 19:28-30, İncil)

“Tamamlandı!” Tamamlanan neydi? Uzun bir kurban törenleri silsilesi. Kurban kanı Aden bahçesinin kapılarından bile akmaya başlamıştı. Bu kırmızı dalga, suçlu günahkarlar için kurban edilen yüz binlerce masum hayvanın birbirine karışmış kanının koyu kırmızı dalgasıyla başlamıştı. Fakat, İsa “Tamamlandı!” diye haykırdığı andan itibaren, artık kimse için hiçbir zaman bir damla kanın bile akmasına gerek kalmadı. Artık kimse için hiçbir zaman bir damla kanın bile akmasına gerek kalmadı! Bir daha asla.

(Bu size ne kadar inanılmaz gelirse gelsin, gerçek bu. Anlamamak, daha az inanılır olmasını sağlamaz. Bu gerçektir.)

“Tamamlandı!” Sanki ölecekmiş gibi ‘Bittim ben,’ demiyor İsa. Hayır, zaferli bir şekilde ilan ediyor, ‘İnsanlık için bağışlama işi tamamlandı!’ Ben bittim değil, tamamlandı diyor. Bugün bunu size de söylüyor; bu nedenle cümlenin sonuna adınızı koyun: “Tamamlandı, _______!” İsa’nın bugün bu sözleri yüreğinize fısıldadığını işitiyorsanız siz de O’na fısıldayın: “Uğruna öldüğün günahkarlardan biri olduğuma inanıyorum.” 

“Tamamlandı!” Tanrı eğer size neden cennete girmenize izin vermesi gerektiğini soracak olsa, bu kelimeyi söyleyin. Kendinizden bahsetmeyin. İsa’nın sizin için ne yaptığını anlatın.

Bugün bu iman açıklamasını yapmaya hazır değilseniz sorun değil. İş arkadaşlarımdan birinin bana İsa’ya ihtiyacım olduğunu söylediği zamanı hatırlıyorum. Bunun çok saçma bir fikir olduğunu düşünmüştüm. Hatta ona gülmüştüm. Çok şükür, sonunda kendi başıma İncil’i okumam için beni ikna etti