Bu düşünce biçimi, çağdaş kültürle ilgili olarak felaket düzeyinde bir teşhis koymakta suçludur. Post-modern bir kültür içinde yaşadığımız düşüncesi bir efsanedir. Nitekim post-modern kültür bir olanaksızlıktır; yaşanamaz olurdu. Söz konusu, bilim, mühendislik ve teknoloji olduğunda insanlar göreceli değildir; daha çok din ve ahlak konularında göreceli ve çoğulcular. Fakat tabii bu post-modernlik değil; modernliktir! Bu sadece eski kanıtlanabilirlik düşüncesidir, beş duyunuzla kanıtlayamayacağınız her şey kişisel zevk meselesidir. Derin bir şekilde modernist olan bir kültür içinde yaşıyoruz.

Aksi takdirde, Yeni Ateizmin popülerliğine nasıl bir anlam verebiliriz? Dawkins ve onun gibileri yaklaşımlarında kesin olarak modernist ve hatta bilimcidir. Kültürü post-modern biçimde okuduğunuzda, bu kitaplar taş üzerine düşen su gibi gelmeliydi. Bunun aksine, insanlar hevesle bunlara atıldı ve dinsel inançlarının saçmalık olduğuna ikna oldular.

Bu açıdan bakıldığında, müjdemizi post-modern bir kültüre uygun hale getirmek yenilgiyle sonuçlanacaktır. Mantık ve kanıt konularında en savunmacı silahlarımızı bir kenara bırakmakla, modernizmin üzerimizde zafer kazanmasını garanti altına almış oluruz. Kilise bu eylem yolunu seçerse, bir sonraki kuşaktaki sonuçlar felaket olacaktır. Hıristiyanlık, birbiriyle rekabet içinde olan ve her biri kendi hikayesini paylaşan ve gerçeklik konusunda objektif doğru olduğunu ileri sürmeyen seslerin içinde sadece bir ses olmaya indirgenecektir. Bu arada, bilimsel doğacılık, kültürümüzün dünyanın gerçekten nasıl olduğuna ilişkin görüşünü biçimlendirmeye devam edecektir.

Bugün Batı toplumunda müjdenin etkin bir şekilde duyulması için sağlam bir doğal ilahiyat gerçekten de gerekli olabilir. Genel olarak, Batı kültürü derin bir şekilde Hıristiyanlık sonrası bir kültüre sahiptir. Bu Enlig’in ürünüdür ve Avrupa kültürüne sekülerizm mayasını ekmiştir ve bu maya artık Batı toplumunun tümüne yayılmıştır. İlk Aydınlanma düşünürlerinin çoğunluğu deist olsa da, günümüzde Batı entelektüellerinin çoğunluğu artık ilahiyatla ilgili bilgiye sahip olmanın mümkün olmadığını düşünmektedir. Mantık yolunu boyun eğmeden izleyen kişi ateist, ya da en fazla agnostik olacaktır.

Kültürümüzü doğru bir şekilde anlamak önemlidir çünkü müjde hiçbir zaman izole bir şekilde işitilmez. Her zaman, güncel kültürel çevre içinde işitilir. Hıristiyanlık’ın hala entelektüel olarak canlı bir seçenek olarak görüldüğü bir kültürel çevrede yetişen bir kişi müjdeye karşı açıklık gösterecektir. Fakat sekülerist olan kişiye, İsa Mesih’e veya perilere veya leprikonlara inanmasını söyleseniz aynı şeydir!

Bu nedenle, "kimse entelektüel argümanlar nedeniyle iman etmiyor" diyerek doğal ilahiyatı küçümseyen Hıristiyanlar, trajik bir şekilde uzağı göremiyorlar demektir. Çünkü doğal ilahiyatın değeri insanın şu anki müjdeci kontaklarının çok ötesine uzanmaktadır. Düşünen insanlar için müjdenin entelektüel açıdan tutarlı bir şekilde işitilebileceği bir kültürel çevrenin yaratılmasına ve sürdürülmesine yardım etmek Hıristiyan savunmacılığının, doğal ilahiyat da buna dahildir, görevidir. Bu şekilde, yürekleri etkilendiğinde, entelektüel açıdan hareket etmelerine izin verir.

Yirmi birinci yüzyılda ilerledikçe, doğal ilahiyatın, insanların müjdeyi kabul etmesi için giderek artan bir şekilde geçerli ve çok önemli bir hazırlık olmasını bekliyorum.

William Lane Craig