İsa ile Samiriyeli Kadın
4 1-34|1-3|YUHANNA Ferisiler, İsa'nın Yahya'dan daha çok öğrenci edinip vaftiz ettiğini duydular –aslında İsa'nın kendisi değil, öğrencileri vaftiz ediyorlardı– İsa bunu öğrenince Yahudiye'den ayrılıp yine Celile'ye gitti. 44|4|YUHANNA Giderken Samiriye'den geçmesi gerekiyordu. 54|5|YUHANNA x0022Böylece Samiriye'nin Sihar denilen kentine geldi. Burası Yakup'un kendi oğlu Yusuf'a vermiş olduğu toprağın yakınındaydı. 64|6|YUHANNA Yakup'un kuyusu da oradaydı. İsa, yolculuktan yorulmuş olduğu için kuyunun yanına oturmuştu. Saat on iki sularıydı. 74|7|YUHANNA Samiriyeli bir kadın su çekmeye geldi.
İsa ona, “Bana su ver, içeyim” dedi. 84|8|YUHANNA İsa'nın öğrencileri yiyecek satın almak için kente gitmişlerdi.
94|9|YUHANNA x0023Samiriyeli kadın, “Sen Yahudi'sin, bense Samiriyeli bir kadınım” dedi, “Nasıl olur da benden su istersin?” Çünkü Yahudiler'in Samiriyeliler'le ilişkileri yoktur.
104|10|YUHANNA x0024İsa kadına şu yanıtı verdi: “Eğer sen Tanrı'nın armağanını ve sana, ‘Bana su ver, içeyim’ diyenin kim olduğunu bilseydin, sen O'ndan dilerdin, O da sana yaşam suyunu verirdi.”
114|11|YUHANNA Kadın, “Efendim” dedi, “Su çekecek bir şeyin yok, kuyu da derin, yaşam suyunu nereden bulacaksın? 124|12|YUHANNA Sen, bu kuyuyu bize vermiş, kendisi, oğulları ve davarları ondan içmiş olan atamız Yakup'tan daha mı büyüksün?”
134|13|YUHANNA İsa şöyle yanıt verdi: “Bu sudan her içen yine susayacak. 144|14|YUHANNA Oysa benim vereceğim sudan içen sonsuza dek susamaz. Benim vereceğim su, içende sonsuz yaşam için fışkıran bir pınar olacak.”
154|15|YUHANNA Kadın, “Efendim” dedi, “Bu suyu bana ver. Böylece ne susayayım, ne de su çekmek için buraya kadar geleyim.”
164|16|YUHANNA İsa, “Git, kocanı çağır ve buraya gel” dedi.
174|17|YUHANNA Kadın, “Kocam yok” diye yanıtladı.
İsa, “Kocam yok demekle doğruyu söyledin” dedi. 184|18|YUHANNA “Beş kocaya vardın. Şimdi birlikte yaşadığın adam kocan değil. Doğruyu söyledin.”
194|19|YUHANNA Kadın, “Efendim, anlıyorum, sen bir peygambersin” dedi. 204|20|YUHANNA “Atalarımız bu dağda tapındılar, ama sizler tapılması gereken yerin Yeruşalim'de olduğunu söylüyorsunuz.”
214|21|YUHANNA İsa ona şöyle dedi: “Kadın, bana inan, öyle bir saat geliyor ki, Baba'ya ne bu dağda, ne de Yeruşalim'de tapınacaksınız! 224|22|YUHANNA Siz bilmediğinize tapıyorsunuz, biz bildiğimize tapıyoruz. Çünkü kurtuluş Yahudiler'dendir. 234|23|YUHANNA Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor. İşte, o saat şimdidir. Baba da kendisine böyle tapınanları arıyor. 244|24|YUHANNA Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.”
254|25|YUHANNA Kadın İsa'ya, “Mesih denilen meshedilmiş Olan'ın geleceğini biliyorum” dedi, “O gelince bize her şeyi bildirecek.”
264|26|YUHANNA İsa, “Seninle konuşan ben, O'yum” dedi.
274|27|YUHANNA Bu sırada İsa'nın öğrencileri geldiler. O'nun bir kadınla konuşmasına şaştılar. Bununla birlikte hiçbiri, “Ne istiyorsun?” ya da, “O kadınla neden konuşuyorsun?” demedi.
28-294|28-29|YUHANNA Sonra kadın su testisini bırakarak kente gitti ve halka şöyle dedi: “Gelin, yaptığım her şeyi bana söyleyen adamı görün. Acaba Mesih bu mudur?” 304|30|YUHANNA Halk da kentten çıkıp İsaya doğru gelmeye başladı.
314|31|YUHANNA Bu arada öğrencileri O'na, “Rabbî, yemek ye!” diye rica ediyorlardı.
324|32|YUHANNA Ama İsa, “Benim, sizin bilmediğiniz bir yiyeceğim var” dedi.
334|33|YUHANNA Öğrenciler birbirlerine, “Acaba biri O'na yiyecek mi getirdi?” diye sordular.
344|34|YUHANNA İsa, “Benim yemeğim, beni gönderenin isteğini yerine getirmek ve O'nun işini tamamlamaktır” dedi. 354|35|YUHANNA “Sizler, ‘Ekinleri biçmeye daha dört ay var’ demiyor musunuz? İşte, size söylüyorum, başınızı kaldırıp tarlalara bakın. Ekinler sararmış, biçilmeye hazır! 364|36|YUHANNA Eken ve biçen birlikte sevinsinler diye, biçen kişi şimdiden ücretini alır ve sonsuz yaşam için ürün toplar. 374|37|YUHANNA ‘Biri eker, başkası biçer’ sözü bu durumda doğrudur. 384|38|YUHANNA Ben sizi, emek vermediğiniz bir ürünü biçmeye gönderdim. Başkaları emek verdiler, siz ise onların emeğinden yararlandınız.”
394|39|YUHANNA O kentten birçok Samiriyeli, “Yaptığım her şeyi bana söyledi” diye tanıklık eden kadının sözü üzerine İsa'ya iman etti. 404|40|YUHANNA Samiriyeliler O'na gelip yanlarında kalması için rica ettiler. O da orada iki gün kaldı. 414|41|YUHANNA O'nun sözü üzerine daha birçokları iman etti.
424|42|YUHANNA Bunlar kadına, “Bizim iman etmemizin nedeni artık senin sözlerin değil” diyorlardı. “Kendimiz işittik, O'nun gerçekten dünyanın Kurtarıcısı olduğunu biliyoruz.”
Bir Memurun Oğlu İyileştiriliyor
434|43|YUHANNA Bu iki günden sonra İsa oradan ayrılıp Celile'ye gitti. 444|44|YUHANNA x0025İsa'nın kendisi, bir peygamberin kendi memleketinde saygı görmediğine tanıklık etmişti. 454|45|YUHANNA x0026Celile'ye geldiği zaman Celileliler O'nu iyi karşıladılar. Çünkü onlar da bayram için gitmişler ve bayramda O'nun Yeruşalim'de yaptığı her şeyi görmüşlerdi.
464|46|YUHANNA x0027İsa yine, suyu şaraba çevirdiği Celile'nin Kana Köyü'ne geldi. Orada saraya bağlı bir memur vardı. Oğlu Kefarnahum'da hastaydı. 474|47|YUHANNA Adam, İsa'nın Yahudiye'den Celile'ye geldiğini işitince yanına gitti, evine gelip ölmek üzere olan oğlunu iyileştirmesi için O'na yalvardı.
484|48|YUHANNA İsa adama, “Sizler belirtiler ve harikalar görmedikçe iman etmeyeceksiniz” dedi.
494|49|YUHANNA Saray memuru İsa'ya, “Efendim, çocuğum ölmeden yetiş!” dedi.
504|50|YUHANNA İsa, “Git, oğlun yaşayacak” dedi.
Adam, İsa'nın söylediği söze iman ederek gitti. 514|51|YUHANNA Daha yoldayken köleleri onu karşılayıp oğlunun yaşadığını bildirdiler. 524|52|YUHANNA Adam onlara, oğlunun iyileşmeye başladığı saati sordu. “Dün öğle üstü saat birde ateşi düştü” dediler.
534|53|YUHANNA Baba bunun, İsa'nın, “Oğlun yaşayacak” dediği saat olduğunu anladı. Kendisi ve bütün ev halkı iman etti. 544|54|YUHANNA İsa, bu ikinci belirtiyi de Yahudiye'den Celile'ye döndükten sonra gerçekleştirdi.4|54|YUHANNA
