Tanrı’nın Size Karşılık Verme Biçimi

Gerçek Tanrı hakkındaki gerçeği bilmek istiyorsanız, biri günah işlediği zaman Tanrı’nın Aden Bahçesi’nde ne yaptığına dikkat edin. Tanrı’nın Adem ve Havva’ya karşı tutumu ve günahları karşında yaptıkları tam olarak (‘tam olarak’ sözlerinin altını çizin) Tanrı’nın size karşılık verme biçimidir. Zincirin bütün halkalarını İncil’e kadar izlerseniz size daha fazla ayrıntı verecektir. Aden Bahçesi’nde olanlar ışığında Tanrı’yı ne kadar iyi tanırsanız, İncil’de O’nun hakkında gördüklerinizi de çabucak anlarsınız. Adem ve Havva’ya karşı tutumuyla ilgili olarak şunlara dikkat edin:

1)  TANRI’NIN TUTUMU. Kim kimi aradı? İnsan günah işlediğinde, önce insan mı Tanrı’yı aradı yoksa Tanrı mı insanı aradı? Tanrı’ydı değil mi? Tanrı Adem’e ‘Neredesin?’ diye seslendi. Bu ilahi adaletin çağrısıydı, yani Tanrı günahı görmezden gelemez. Günah Tanrı’yı gücendirir ve Tanrı’nın mutlaka günah karşısında bir şey yapması gerekir. İşini doğru yapmayan bazı kişiler ceplerine para koyduğunuz zaman yasaları çiğnediğimizde görmezden gelebilirler ama Tanrı müdahale etmek zorundadır. Tanrı insan gibi değildir. 

Tanrı’nın Adem ve Havva’ya çağrısı ilahi bir ıstırabın çağrısıydı. Tanrı bu soruyu sorduğu zaman ses tonunu işitebilseydik, sesindeki acıyı anlardık. Tanrı günahkâr için acı çeker. İsa’nın kendisini reddeden bir kent için duyduğu acıya kulak verin. İnsanları, aileleri, kentleri, ulusları ve bütün dünyayı kurtarabilecek- ama istemedikleri takdirde yapamaz- Olan’ın sözlerini dinleyin:

“Ey Yeruşalim! Peygamberleri öldüren, kendisine gönderilenleri taşlayan Yeruşalim! Tavuğun civcivlerini kanatları altına topladığı gibi ben de kaç kez senin çocuklarını toplamak istedim, ama siz istemediniz.” (Matta 23: 37, İncil)

Ve son olarak, Aden Bahçesi’nde Tanrı’nın kendisine yönelik bu isyana karşı yaklaşımına baktığımızda, çağrısının ilahi bir sevgi çağrısı olduğunu unutmamalıyız. Size ilk sorduğum soruyu hatırlıyor musunuz? Adem ve Havva’nın, Tanrı’nın kendilerini görmemesi için saklandıkları çalıların arkasından baktıklarında ne gördüklerini sormuştum. Gördükleri şey, ancak Tanrı’nın tutumu, doğası ve karakteri sayesinde görebildikleri bir şeydi. Tanrı’nın kendisine karşı günah işleyenler adına yaptığı bir şeyi gördüler. Kutsal Kitap’ın Tanrısı, günahkârların peşinden gidip onları arayan bir Tanrı’dır.

İsa Mesih’i Rab’leri ve Kurtarıcıları olarak kabul edip iman eden Müslümanları ve başka insanların tanıklıklarını okuduğunuzda Hatice adında Türk bir kadının tanıklığını işiteceksiniz. Gerçeği araştırırken ve İncil’i okurken İsa’nın Yuhanna Müjdesi’nde kendisini izleyenlere söylediği bir şeyin kendisini çok etkilediğini söyledi:

“Siz beni seçmediniz, ben sizi seçtim. Gidip meyve veresiniz, meyveniz de kalıcı olsun diye sizi ben atadım. Öyle ki, benim adımla Baba’dan ne dilerseniz size versin.” (Yuhanna 15:16, İncil)

Bu ayetleri okumayı bitirdikten uzun bir sure sonra Tanrı’nın size sorduğu bu soruyu hatırlayabilirsiniz. Unutmayın bu adalet, ıstırap ve sevgi çağrısıdır. O’nun yüreğinden sizin yüreğinize bir çağrıdır:

“Neredesin?”

Anlatılamaz sevgisiyle kayıp olanı aramaya ve kurtarmaya gelen İsa’ydı. Koyunlar çobanı değil, Çoban koyunları arar. Tanrı, İncil’de iki ayette bize kendisinden söz ederken tam olarak bunu söylüyor:

“Tanrı'yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi.” (1.Yuhanna 4:10)

“Bizse seviyoruz, çünkü önce O bizi sevdi.” (1.Yuhanna 4:19)

2. TANRI’NIN YAPTIKLARI. Adem ve Havva’nın Aden Bahçesi’nde çalıların arkasında baktıklarında şaşırdıklarını söylediğimi hatırlıyor musunuz? Bu tepkiye neden olan şey neydi? Birincisi, insana ancak Tufan’dan sonra vejetaryen yaşam biçimini bırakma ve et yeme izni verilmişti. Tanrı’nın Nuh ve oğullarına ne söylediğine dikkat edin:

“Bütün canlılar size yiyecek olacak. Yeşil bitkiler gibi, hepsini size veriyorum.” (Yaratılış 9: 3, Eski Antlaşma) 
 
İnsana ilk kez hayvanları yeme izni verildi. Tufan’dan önce hayvanları yemesi yasaktı. Bu, Adem ve Havva’nın daha önce dostları olan hayvanlardan birinin kanının dökülmesini daha önce hiç görmedikleri anlamına geliyor. Yaşayan bir canlının kan dökerek ölümünü daha önce hiç görmemişlerdi. Bu ana kadar, toprağın üzerine ölen bir şeyin kanı dökülmemişti. O ana kadar. Bu görüntü şok ediciydi!

“RAB Tanrı Adem ile karısı için deriden giysiler yaptı, onları giydirdi.”  (Yaratılış 3:1-21, Eski Antlaşma)

Tanrı bu yaptığıyla, günahkâr bir yaratığın kutsal Yaratıcısı’na nasıl geri gelebileceğini gösteriyordu. Kutsal Kitab’ı okuduğunuzda, İncil’e baktığınızda Tanrı’nın günahların bağışlanması için kan sunusunu gerekli gördüğü gerçeğinden kaçamayacaksınız. Tevrat ve Zebur’da tekrar tekrar aşağıdaki gibi ayetleri okuyoruz:

“Çünkü canlılara yaşam veren kandır. Ben onu size... kendinizi günahtan bağışlatmanız için verdim. Kan yaşam karşılığı günah bağışlatır.” (Levililer 17:11)