“Bakın, RAB'bin eli kurtaramayacak kadar kısa, kulağı duyamayacak kadar sağır değildir. Ama suçlarınız sizi Tanrınız'dan ayırdı. Günahlarınızdan ötürü O'nun yüzünü göremez, sesinizi işittiremez oldunuz.” (Yeşaya 59:1-2, Eski Antlaşma)

Tanrı size şu anda uzak ve bilinemez gibi geliyorsa, bunun nedeni günahınız nedeniyle var olan bozuk paydaşlıktır. Fiziksel olarak değil, ruhsal olarak öldünüz. Günah işlemenin fiziksel ölümünü henüz yaşamadıysanız da, ruhsal yönünü yaşadınız. Tanrı bizim yerimize müdahale etmediği sürece sonsuzluk boyunca Tanrı’dan ayrı kalacağız. Cennetin yüzünü bile göremeyeceğiz. Tanrı ne kendi huzurunda ne de sonsuzluktaki evi cennette günaha izin veremez. Yaşamlarımızın Tanrı’yla barışmasının tek yolu günahlarımızın cezası ödenmiş olarak karşısına çıkmamızdır. Eski Antlaşma’daki bu ayet bunun nasıl yapılacağını anlamamıza yardımcı olacaktır: 

“Çünkü canlılara yaşam veren kandır. Ben onu size...kendinizi günahtan bağışlatmanız için verdim. Kan yaşam karşılığı günah bağışlatır.” (Levililer 17:11)

Kan yaşamı temsil eder. İncil, “kan dökülmeden bağışlama olmaz” der. Tanrı Kutsal Kitap boyunca bunu öğretir çünkü günahlarımızın cezasını ödemenin tek yolu, bunun kaldırılması için kan dökülmesidir.

Sizin sorunuz acıyla, ölümden önce çekilen acıyla ilgiliydi. Istırap nereye gitsek bizi kara bir bulut gibi izliyor, değil mi? Bu korkunç dünya içinde ruhsal durumumuzu düzeltecek bir Tanrı olabileceğini düşündünüz mü hiç? Tanrı, Adem ve Havva için yaptığını sizin için de yapabilir. Tanrı Aden Bahçesi’nde masum bir hayvanı öldürdü ve derisiyle onları giydirdi. İşte bu günahlarımızı örtmesinin resmidir. Günahları nedeniyle kan akıtılarak kurban sunulması gerekiyordu.

“RAB Tanrı Adem'le karısı için deriden giysiler yaptı, onları giydirdi.” (Yaratılış 3:21, Eski Antlaşma)

Bu, Tanrı’nın sevgisini ifade eden bir davranış mıydı? Kesinlikle öyledir. Yaratılışı O’na karşı günah işlemişti. Peki O’nun tepkisi ne oldu? İki günahkar insan için masum bir hayvanı kurban olarak sundu. Tanrı size olan sevgisini göstermek için benzer bir şey yaptı mı?

“Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu'nu verdi. Öyle ki, O'na iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun.” (Yuhanna 3:16, İncil)

Tek yapmanız gereken İsa’nın uğruna öldüğü günahkarlardan biri olduğunuzu Tanrı’ya söylemektir. Bunu yapacak mısınız? Havva Tanrı’ya güvenmiş olsaydı, Sözü'nü de güvenilir bulacaktı. Tek bilmesi gereken şey meyveyi KİMİN yasakladığıydı, meyvenin NEDEN yasak olduğu değildi. Havva’nın Tanrı’nın ne söylediğini bilmesi gerekiyordu. O ağacın meyvesinin neden yasak olduğunu bilmesi gerekmiyordu.

Burada anlaşılması gereken önemli bir ilke var. Yanıtımı bunu söyleyerek bitirmek istiyorum. Tanrı imanla itaat etmemizi arzular. Bu itaat, neden böyle davranmamız gerektiğini anlamamıza değil, sadece Tanrı’nın bunu istemiş olmasına dayanır. İmana dayanarak itaat etmek, Tanrı’ya olan imanımıza dayanır. Tanrı’nın bir şeyi neden iyi, başka bir şeyi neden kötü saydığını anlamamıza dayanmaz. Eminim son aktardığım ayetle ilgili anlamadığınız pekçok şey vardır. Bu sorun değil. Tanrı, size vermeyi arzuladığı şeyi anlamanız için O’nun bilgelik ve anlayış düzeyine erişmenizi gerekli görmüyor.

Size birkaç soru sorarak bitirmek istiyorum. Tanrı’nın, günah işlediklerinde Aden Bahçesi’inde Adem ve Havva için neler yaptığını gördük. Peki ama bunu neden yaptı? Hem adil hem de iyi olmak için. Tanrı günahlarını desteklemeden günahkarları nasıl bağışlayabilir? Böyle yaparsa nasıl adil olabilir. İyi bir Tanrı hatalarımızı cezalandırabilir mi? Eğer cezalandırırsa nasıl iyi bir Tanrı olabilir ki? Bizim açımızdan ancak iki hoş olmayan çözüm olabilir. Fakat Tanrı’nın açısından üçüncü bir seçenek vardır. Buna, ‘Tanrı’nın Yerimiz Ölmesi’ diyoruz. İsa’nın kurban olarak günahlarımız uğruna öldüğü o ölüm tepesinde Tanrı, standartlarını indirmeden günahkarları bağışladı. Bunu nasıl yapabilir? İşte İncil’den bu ayet bunu şöyle açıklıyor:

“Tanrı, günahı bilmeyen Mesih'i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı'nın doğruluğu olalım.” (2. Korintliler 5:21)

O anı hayal etmeye çalışın. Tanrı tahtında. Siz dünyadasınız. Tanrı ve sizin aranızda, siz ve cennet arasında, İsa Mesih çarmıhta asılı duruyor. Günahlarınız İsa’nın üzerine yüklenmiş. Günahları cezalandıran Tanrı haklı gazabını günahlarınızın üzerine döker. Bunun yarattığı sarsıntıyı duyabiliyor musunuz? Hayır, siz değil, İsa hissediyor. İsa, Tanrı ve sizin aranızda olduğu için siz bir şey hissetmiyorsunuz. Günah cezasını buluyor ama size bir şey olmuyor.