#10 Da Vinci Şifresi:

“İsa’nın insan yönlerine yer veren müjdeler Kutsal Kitap’tan çıkartılmıştır” (s. 244).

Kutsal Kitap şöyle diyor:

Yeni Antlaşmamız’daki müjdeler İsa Mesih’in yaşamının, açlık, yorgunluk ve ölüm gibi, fiziksel zayıflıklar gibi pek çok ‘dünyasal yönüne’ yer veriyor. Müjdeler duygularını da betimliyor: Keder, öfke, sevgi, merhamet, vs. annesi, arkadaşları ve kendisini izleyenlerle ilişkisel etkileşimlerini de anlatıyor.  

#11 Da Vinci Şifresi:

Leonardo’nın tanrıça ve kadın olana tapınması Mona Lisa resminde görülebilir. Bu isim Mısır tanrılarından gelir: Tanrı Amon ve tanrıça İsis. İsis’in eski resim yazısı L’ISA’dır. Böylece Mona Lisa adı, aslında ‘erkek ve kadının ilahi birlikteliğinin çevrik sözcüğüdür.’ (s. 121).

Tarih şöyle diyor:

Leonardo Da Vinci bu resme adını bile vermemiştir! Aslında hiçbir yapıtının ismini kendisi koymamıştır. Mona Lisa, Giorgio Vasari adlı yazarın  Lives of the Artists (Sanatçıların Yaşamları, 1550) adlı kitapta bu resme verdiği isimdir. Bu resme ilk olarak  Monna Lisa adını vermiştir, daha sonra bu isim Mona Lisa olarak kısaltılmıştır. Sadece Madam Lisa anlamına gelir ve Francesco del Giocondo’nun eşi Lisa Gherardini del Giocondo’yu kasteder. 

#12 Da Vinci Şifresi:

Yeni Antlaşma'daki Müjdeler (Matta, Markos, Luka ve Yuhanna) ilk müjdeler değildir. İlk Müjdeler Meryem’in Müjdesi ve Filipus’un Müjdesi gibi örtbas edilmiş Gnostik Müjdelerdir. Bu konuda Da Vinci Şifresi adlı online makalede daha fazla bilgi edinebilirsiniz. Kitabın kahramanları, Teabing ve Langdon bu iddiayı bir kereden daha fazla gündeme getiriyor.İncil’deki dört Müjde'nin yaklaşık seksen müjde arasından seçildiğini ve geri kalanların bastırıldığını söylüyorlar.  (s. 231)

Tarih şöyle diyor:

Müjde, İsa’nın yaşamının anlatımıdır. Müjde sayılabilecek yirmiden az doküman vardı.  Bunların da sadece beşi müjde olduğunu iddia ediyordu. Yeni Antlaşma ile karşılaştırıldığında bu tomarlar açık uyuşmazlıklar ve uydurmalar içeriyordu. Dan Brown’un kitabını üzerine kurduğu ise, sahte Filipus Müjdesi ve Meryem’in Müjdesi adı verilen uydurma yazıdır. Bu iki sözde müjdenin Yeni Antlaşma Müjdeleri’nin yazıldığı tarihten önce ya da o sırada var olduğuna ilişkin inandırıcı kanıt yoktur. Gnostik Müjdeler ikinci yüzyılın sonunda ya da İ.S. üçüncü yüzyılda yazılmıştır. Bildiğim hiçbir teolog, teolojik görüşleri ne olursa olsun, İncil’deki Müjdeler'in İ.S. birinci yüzyılın ikinci yarısından daha geç yazıldığı inancını taşımıyor. Örneğin, Yuhanna Müjdesi’nin tarihi birinci yüzyılın sonudur. Daha da belirgin bir tarih vermek gerekirse, İ.S. 85. Son zamanlarda bazı akademisyenler daha öncesine ait bir tarih önermiştir. Gnostik düşünce  İ.S. ikinci yüzyılın ortasında ya da sonunda ortaya çıktığı için Filipus Müjdesi ve Meryem’in Müjdesi'nin daha önce ortaya çıkmış olmaması şaşırtıcı değildir.

Brown’un en çok dayandığı iki Gnostik müjde İ.S. ikinci yüzyıla kadar yazılmamıştır, yani Yeni Antlaşma müjdeleri yazıldıktan çok sonra. Gnostik müjdelerin ikinci yüzyılın sonlarında ortaya çıkması mantıklıdır çünkü Gnostik düşünce bu dönemde önem kazanmıştır. Fakat, İncil birinci yüzyılın sonundan önce tamamlanmıştır.

Sizin yerinizde olsam, Gnostik yazılardan olabildiğince uzak dururdum. İşte size bir örnek. Kilise Babaları'nın yazıları kilisenin Tomas Müjdesi'ni sapkın sayarak reddettiğini söylüyor. Tomas Müjdesi daha sonra yirminci yüzyılın sonunda Mısır’da bulunan elyazmaları içerisinde karşımıza çıkana kadar tarihin belirsizliği içinde kayboldu. Bulunan elyazmaları arasında Tomas’in Müjdesi’nin parçaları da vardı. Bu keşif, daha önce neden reddedildiğine ışık tuttu mu? İşte nedenlerden biri: Gnostik dokümanlar, kadınların kurtuluşa erişmek için erkek olmaları gerektiğini iddia ediyor! 

“Simun Petrus onlara şöyle söyledi: "Meryem aramızdan gitsin çünkü kadınlar yaşama layık değil!" İsa şöyle der: "Bakın, onu aramıza çekecek ve erkek haline getireceğim, böylece o da siz erkekler gibi gibi yaşayan bir ruh olacak. Çünkü erkeğe dönüşen her kadın göklerin egemenliğine girecektir."” (Sözler No. 114, Tomas’ın Müjdesi)
Eğer İncil’i okuduysanız böyle şoven öğretişlerin Kutsal Yazılar’ın esinlenmiş metinlerinde yeri olmadığını bilirsiniz. 

“O bütün insanların kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister.”  (1.Timoteos 2:4, İncil)

“Rab'be yakaran herkes kurtulacak.”  (Romalılar 10:13, İncil)

Burada nasıl bir sonuca varabiliriz?

Brown’un kitabında başka pek çok hata vardır, ama burada ele aldıklarım araştırmacılığının zayıf olduğunu ve kuramlarının gerçeğe dayalı olmadığını göstermeye yetecektir. Bana göre, amacı Hıristiyanlığı yapabileceği her açıdan güvenilmez göstermekti. Kitabında yere çaldığı İsa, aslında Dan Brown’un hayatının merkezinde olmaya layıktır. Yaşamının merkezinde olmaya layık olan, sadece İsa’dır.

“Evet, Mesih herkes için öldü. Öyle ki, yaşayanlar artık kendileri için değil, kendileri uğruna ölüp dirilen Mesih için yaşasınlar.”  (2.Korintliler 5:15, İncil)