Bu ayetlerde dikkatinizi çeken şey ne?

Cennet hakkında öğrenebileceğimiz çok şey var ve bu web sitesini keşfettikçe öğrendiğinizi sanıyorum. Kutsal Kitap bize cennet hakkında ne söylüyor? Bu konuda birkaç tane yazının cevabını okuyabilirsiniz ama sizin için en önemli gerçekler şunlar olmalı:

1- Kutsal Kitap bize sonunda cennette kimlerin yaşayacağını söylüyor.

2- Kutsal Kitap bize sonsuz yaşamın sadece imanlılara ait bir şey olduğunu söylüyor.

3- Kutsal Kitap, öldüğümüzde cennete gidip gitmeyeceğimizi bu hayattayken kesin olarak bilebileceğimizi söylüyor. İmanlı olmayan kişiler de sonsuza dek var olacak olsa da, sonsuz yaşama sahip değildirler. Sonsuz ayrılık ya da sonsuz ölüm durumunda varlıklarını sürdürecekler. Sonsuza dek yaşayacaklar ama Tanrı’dan ayrı olarak yaşayacaklar. Sonsuz yaşamın, imanlıların şu anda sahip oldukları bir şey olduğunu da öğreniyoruz. İsa şöyle dedi, “Size doğrusunu söyleyeyim, sözümü işitip beni gönderene iman edenin sonsuz yaşamı vardır. Böyle biri yargılanmaz, ölümden yaşama geçmiştir.” (Yuhanna 5:24, İncil). Sonsuz yaşama sahip olacağınızı değil, şimdi sahip olduğunuzu söyledi. Ölümden yaşama geçeceğinizi değil, ölümden yaşama geçtiğinizi söyledi.

Ele almakta olduğumuz ayetlerde Tanrı, cennetten mirasımız olarak bahsediyor. Dikkatinizi çekti mi? Benim dikkatimi çekti.“O büyük merhametiyle yeniden doğmamızı sağladı. İsa Mesih'i ölümden diriltmekle bizi yaşayan bir umuda, çürümez, lekesiz, solmaz bir mirasa kavuşturdu. Bu miras sizin için göklerde saklıdır.” 

Miras alacak birini düşündüğümüz zaman, bu bize birisinin öldüğünü hatırlatır. Ölen kişi az ya da çok birşeyler biriktirmiştir. Ölen kişi, ‘mirasçıları’ ya da ‘menfaat sahipleri’ olarak belirlediği bir ya da daha fazla kişiye bunları aktarmaya karar vermiştir. Bu dağıtım, ölen kişinin Vasiyeti tarafından belirlenir. Vasiyet, mirasçıların üzerinde pazarlık yapabileceği bir şey değildir. Aynı şekilde, vasiyette bulunan kararları da değiştiremezler. 

Vasiyet aracılığıyla, öldükten sonra mallarımızın paylaşımından daha fazlasını da yapabiliriz. Mirasçılarımızla son düşüncelerimizi paylaşmanın da bir aracıdır. Ben vasiyetimde, hayatımı Kurtarıcım için yaşama ayrıcalığına sahip olduğum için duyduğum minnettarlığı yansıtan bir şiir ekledim. Cenazemde en sevdiğim ilahilerden birinin söylenmesini de istedim. Çok neşeli bir ilahi bu. Neden cenaze için neşeli bir ilahi seçtim? Ya da, niye cenazede şarkı söylensin? İsa’ya gerçekten inananlar birbirlerine veda etmezler. Biz hiç veda etmeyiz. Cennette yeniden bir araya geleceğiz. “İsa Mesih'i ölümden diriltmekle bizi yaşayan bir umuda, çürümez, lekesiz, solmaz bir mirasa kavuşturdu. Bu miras sizin için göklerde saklıdır.”

Annem, hayatının sonuna yaklaştığı zamanlarda İsa’ya gerçekten iman etti. İnsanın annem gibi ölüme yaklaşıp da hala yaşaması nadiren görülen bir şeydir. Bir hastanenin yoğun bakım ünitesinde, birkaç yaşam destek sistemine bağlı olarak yaşıyordu. Katolik Kilisesi’yle yaşadığı acı deneyimden sonra Hıristiyanlık inancını tamamıyla reddetmişti. Bu konuda hayal kırıklığına uğramıştı. Maalesef, Katolik Kilisesi’nde kendisine öğretilenlerin Kutsal Kitap’ın öğrettikleri olmadığının farkında değildi. Her neyse, İsa’yı Kurtarıcısı olarak kabul ettiği sırada hastane yatağının yanında duruyordum. O sırada İncil’in müjdesini paylaşıyordum annemle.

Elli yıl boyunca İncil’le işi olmasını hiç istememişti. Şimdi, hastane odasına giren herkesin ona İncil’den bir bölüm okumasını istemeye başladı. Hemşireler okudu, ziyaretçiler okudu, doktorlar okumadı.

HER ŞEY YOLUNDA ANNE

Bunu size neden söylüyorum? Ölmeden önce annemle paylaştığım son sözleri duymanız için. “Her şey yolunda, anne.” Hayattaki son anlarında sevdiklerimizi mümkün olduğu kadar rahatlatmayı istemek doğal, öyle değil mi? Fakat birine ölüm döşeğindeyken sahte umutlar vermek çok kötüdür. Bu durumda, annemin iyiliği ve benim huzurum için bir şey uyduruyor değildim. Gerçeği söylüyordum. Gerçek imanlılar, kendileri ve Tanrı arasındaki her şey yolunda olduğu için benim anneme söylediklerimi söyleyebilirler. Tanrı’yla barıştırıldık. Tanrı bizim yaptıklarımızdan memnun. Lütfen bunun altını çizin. Tanrı memnun!

“Çünkü Tanrı bütün doluluğunun O'nda bulunmasını uygun gördü. Mesih'in çarmıhta akıtılan kanı aracılığıyla esenliği sağlamış olarak yerdeki ve gökteki her şeyi O'nun aracılığıyla kendisiyle barıştırmaya razı oldu. Yaptığınız kötülükler yüzünden bir zamanlar düşüncelerinizde Tanrı'ya yabancı ve düşmandınız. Şimdiyse Mesih sizi Tanrı'nın önüne kutsal, lekesiz ve kusursuz olarak çıkarmak için öz bedeninin ölümü sayesinde sizi Tanrı'yla barıştırdı.” (Koloseliler 1:19-22, İncil)

Şimdi düşüncelerimizi annemin bedenine çevirelim. İsa’nın ölümü ve bu ölümün amacını bırakıp annemin yaklaşmakta olan ölümüne bakalım. Dünyasal çadırı (bedeni) düzensizlik içindeydi ve artık kullanılacak durumda değildi. “O zaman nasıl her şey yolunda?” diye merak edebilirsiniz. Bu hayat sona erdikten sonra başka mutlu bir yaşamın olduğunu ikimiz de biliyorduk. “Biliyoruz ki, barındığımız bu dünyasal çadır yıkılırsa, göklerde Tanrı'nın bize sağladığı bir konut -elle yapılmamış, sonsuza dek kalacak bir evimiz- vardır.” (2.Korintliler 5:1, İncil). Gerçek imanlılar, kalp atışları durduğunda ve beyinleri artık çalışmadığında, cennette kendileri için ayrılmış bir miras olduğunu bilirler. Cennete nihai olarak girişleri emniyet altındadır. “Bu miras sizin için göklerde saklıdır.” Öldükleri anda hemen cennette olacaklardır.