II)  “İsa, ölüm acısını çektikten sonra birçok inandırıcı kanıtlarla elçilere dirilmiş olduğunu gösterdi. Kırk gün süreyle onlara görünerek Tanrı'nın Egemenliği hakkında konuştu. Kendileriyle birlikteyken onlara şu buyruğu vermişti: "Yeruşalim'den ayrılmayın, Baba'nın verdiği ve benden duyduğunuz sözün gerçekleşmesini bekleyin. Şöyle ki, Yahya suyla vaftiz etti, ama sizler birkaç güne kadar Kutsal Ruh'la vaftiz edileceksiniz.” (Elçilerin İşleri 1:3-5, İncil)

Bu dönemde, İsa göğe alınmadan önce gelecekteki görevleri için onları hazırlamak üzere öğrencileriyle buluştu. “Ama Kutsal Ruh üzerinize inince güç alacaksınız. Yeruşalim'de, bütün Yahudiye ve Samiriye'de ve dünyanın dört bucağında benim tanıklarım olacaksınız.” (Elçilerin İşleri 1:8, İncil). İsa öğrencilerine haftalar önce verdiği bir sözü hatırlattı:

“Ben de Baba'dan dileyeceğim. O sonsuza dek sizinle birlikte olsun diye size başka bir Yardımcı, Gerçeğin Ruhu'nu verecek. Dünya O'nu kabul edemez. Çünkü O'nu ne görür, ne de tanır. Siz O'nu tanıyorsunuz. Çünkü O aranızda yaşıyor ve içinizde olacaktır. Sizi öksüz bırakmayacağım, size geri döneceğim.” (Yuhanna 14:16-18, İncil) 

Bu peygamberlik sözleri üç kere yerine gelmiştir:

1) İlk olarak çarmıha gerilmesinden hemen sonraki üçüncü günde gerçekleştiler. İsa onlara göründü ve öğrenciler büyük bir sevinçle doldular. Bu sonraki ayette sözü edilen gece ölümden dirildiği günün gecesidir. “Haftanın o ilk günü akşam olunca, öğrencilerin Yahudi yetkililerden korkusu nedeniyle bulundukları yerin kapıları kapalıyken İsa geldi, ortalarında durup, "Size esenlik olsun!" dedi.” (Yuhanna 20:19, İncil). İsa kapıyı açmadı. Dirilmiş bedeniyle – cennet için bizlere verilecek türde bir beden – İsa kapalı kapıdan geçti. Gerekli olsaydı, öğrencilerinin yanına gitmek için duvardan da geçebilirdi.

2) İsa onları öksüz bırakmayacağını söyledi ve söylediği gibi oldu. Vaadinin ruhsal olarak gerçekleşmesi, imanlıların içinde mesken kurması için Kutsal Ruh’un gönderilmesiyle oldu. Kutsal Ruh’un görevi ne olacaktı? İsa dedi ki, “…Kutsal Ruh, size her şeyi öğretecek, bütün söylediklerimi size hatırlatacak.” (Yuhanna 14:26). “Ne var ki O, yani Gerçeğin Ruhu gelince, sizi tüm gerçeğe yöneltecek. Çünkü kendiliğinden konuşmayacak, yalnız duyduklarını söyleyecek ve gelecekte olacakları size bildirecek.” (Yuhanna 16:13)

Hepsine gereken gerçeği öğreteceği için Kutsal Ruh’a Gerçeğin Ruhu deniyordu. Fakat Kutsal Ruh bağımsız davranmayacaktı. “…kendiliğinden konuşmayacak.” Nasıl, Tanrı’nın Oğlu, bağımsız bir şekilde davranmak üzere değil de, Üçlü Birlik içinde uyumlu bir şekilde davranmak üzere geldiyse, Kutsal Ruh için de aynısı geçerliydi.  Aynı doğa ve öze sahipler ve aynı şekilde, aynı düşünce, anlayış ve iradeye sahipti. 

3)  “...size geri döneceğim.” Bu peygamberliksel sözlerin harfi harfine yerine gelmesi, İsa’nın 2000 yıl önce ayrılırken sahip olduğu, aynı dirilmiş ve yüceltilmiş bedenle dünyaya geri dönüşü sırasında gerçekleşecek.

RAB’BİN SOFRASININ TANIKLIĞI

“Size ilettiğimi ben Rab'den öğrendim. Ele verildiği gece Rab İsa eline ekmek aldı, şükredip ekmeği böldü ve şöyle dedi: ‘Bu sizin uğrunuza feda edilen bedenimdir. Beni anmak için böyle yapın.’ Aynı biçimde yemekten sonra kâseyi alıp şöyle dedi: ‘Bu kâse kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır. Her içtiğinizde beni anmak için böyle yapın.’ Bu ekmeği her yediğinizde ve bu kâseden her içtiğinizde, Rab'bin gelişine dek Rab'bin ölümünü ilan etmiş olursunuz.” (1.Korintliler 11:23-26, İncil)

İsa, dünyadaki imanlılara iki buyruk vererek dünyadan ayrıldı. Vaftiz olarak inancımıza insanların arasında tanıklık etmeliyiz. Pazar günleri bir araya geldiğimizde Rab’bin Sofrası’na katılmamız gerekiyor. Bu zaman, Kurtarıcımız’ın bizim için yaptıklarını hatırlama zamanıdır. Ekmek, bizim için çarmıhta parçalanan bedenini simgeliyor. Bir somun ekmeği bölüyoruz ve imanlılar ekmeği elden ele geçiriyor. Her imanlı ekmekten bir parça alırken bizim için yaptıkları için İsa’ya şükrediyoruz. “...günahlarımızı çarmıhta kendi bedeninde yüklendi. O'nun yaralarıyla şifa buldunuz.” (1.Petrus 2:24, İncil). Aynı şekilde, kasedeki şarap veya vişne suyuyla, yine elden ele geçirilir, bununla bizim uğrumuza ölümünü anıyoruz. Bunu simgeliyor.

Soru: İsa O’nu bu şekilde ne kadar anmamızı söyledi? İkinci gelişine dek! “…Rab'bin gelişine dek Rab'bin ölümünü ilan etmiş olursunuz.” Her kuşakta, dünyanın her ülkesinde, ölümünü ve dirilişini hatırlamamız için önümüze ekmek ve kase simgeleri konmamız istendi. Bu simgelere artık ihtiyacımız olmayacağı gün, İsa’nın yeniden geldiği gün olacaktır.

ELÇİLERİN TANIKLIĞI

I)  “Bu arada, mübarek umudumuzun gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih'in yücelik içinde gelmesini bekliyoruz.” (Titus 2:13, İncil)

II)  “Bir kez ölmek, sonra da yargılanmak nasıl insanların kaderiyse, Mesih de birçoklarının günahlarını yüklenmek için bir kez kurban edildi. İkinci kez, günah yüklenmek için değil, kurtuluş getirmek için kendisini bekleyenlere görünecektir.” (İbraniler 9:27-28, İncil) 

III)  “Öyleyse kardeşler, Rab'bin gelişine dek sabredin.” (Yakup 5:7, İncil)