BEN: Evet ve bunu biliyoruz çünkü kitabın akıllı bir etkisi var, nedeni doğal yasa değil. Evren ve yaşam böyledir. Aklın etkileridir. Kıyı boyunca yürümek gibi bir şey. Yürüdükçe dalgaların kumda yaptığı izleri görürsünüz. Eğer siz bana benziyorsanız elinizde uzun bir sopayla yürümek istiyor olabilirsiniz. Ne zaman kıyıya sürüklenmiş bir yosun öbeğine rastlasam, bir şey takılıp takılmadığını anlamak için sopamla öbeği ayrıştırıyorum. Sonra yürümeye devam ediyorum. Sonra, kumda ‘Seni seviyorum’ diyen bir yazı gördüğünüzü hayal edin. Doğanın yasaları yazmadı bunu. Dalgalar harfleri biçimlendirip hisleri açıklamadılar.

KUŞKUCU: Hala ikna olmadım.

Bu noktada, yemeğimi ve sırt çantamı onun masasına taşımıştım. Onun davetiyle. Garson masamdaki kırıntıları fırçayla temizlemeye başlarken ikimiz de birer çay daha söyledik.

BEN: Size oldukça kişisel bir soru sorabilir miyim?

KUŞKUCU: Neden olmasın? Son on dakikadır zaten bana soru sorup duruyorsunuz! (İkimiz de güldük.)

BEN: Kişisel. Bu soru, canınızı açığa çıkarmanızı gerektirebilir.

KUŞKUCU: Olsun, sorun bakalım.

BEN: Birçok kuşkucunun Tanrı’yı reddetme nedeninin, kanıt eksikliğinden ziyade, hayatlarının kontrolünü elden bırakmak istememeleri olduğunu gördüm. Eğer Tanrı varsa, ona karşı hesap verme durumunda kalmaktan korkuyorlar. Bu da bana İsa’nın söylediği bir şeyi düşündürüyor. “Eğer bir kimse Tanrı'nın isteğini yerine getirmek istiyorsa, bu öğretinin Tanrı'dan mı olduğunu, yoksa kendiliğimden mi konuştuğumu bilecektir.” Bazıları İsa’ya inanamıyordu gibi bir durum yoktu. Bilerek inanmamaya karar verdiler. Sorum şu: eğer size, akla uygun kuşkunun ötesinde Tanrı’nın var olduğunu ve İsa’nın ölümden dirildiğini göstersem İsa’ya iman eder miydiniz?

KUŞKUCU: Bunu destekleyecek kanıtlar olduğundan kuşkuluyum.

BEN: Olduğunu varsayın. Bu kanıtları sunan iyi bir kitap tavsiye ediyorum. Okumak ister misiniz?

KUŞKUCU: Hayır, Hıristiyan propagandası okumakla ilgilenmiyorum.

BEN: Hıristiyan propagandası olduğunu nasıl biliyorsunuz?

KUŞKUCU: Bir planı olan Hıristiyanlar tarafından yazılmıştır.

BEN: Bütün yazarların bir planı yok mu? Hıristiyanlık’ın yanlış olduğunu göstermeye çalışan kitaplar yazdıklarında ateistlerin bir planı yok mu? Bu kitapları görmezden mi geliyorsunuz?

KUŞKUCU: Hayır ama dindar insanlar önyargılıdır.

BEN: Sizin dindar insanlara karşı önyargılı olmanız mümkün mü acaba?

KUŞKUCU: Ateistler dini açıdan nötrdür. Bunu bilmiyor muydunuz?

BEN: Hayır nötr değiller. Bütün insanların- buna kuşkucular ve ateistler de dahil- bir tür dindar bakışaçısı vardır. Eğer dindar bir bakışaçısı yazarın olguları doğru düzgün değerlendirmesine engel oluyorsa, o zaman kimsenin yazdıklarına inanmamak gerekir! Asıl önemli olan, yazarın planından çok, kanıtların neyi göstereceği değil mi?

KUŞKUCU: Olabilir ama ben hala kuşkuluyum.

BEN: Olsun, eğer gerçekten kuşkucuysanız. Öyle misiniz?

KUŞKUCU: Her zaman kendimi kuşkucu olarak görmüşümdür, en azından Tanrı’ya olan inancımı terk ettiğimden beri.

BEN: Bu iyi haber, yani kuşkucu olmakla ilgili kısım. Kuşkuculuğun tanımını biliyor musunuz?

KUŞKUCU: Benim için hiçbir şeyi olduğu gibi kabul etmemek anlamına geliyor. Tersi kanıtlanana kadar bir şeyin yanlış olduğuna inanmak. Bazı arkadaşlarım bunun hayata karşı olumsuz bir bakışaçısı olduğunu söylüyorlar ama benim işime geliyor.

BEN: Tanımınızı beğendim. Kapalı fikirli olmadığınız anlamına geliyor. İddiaları inceleyip karar vermenin bir yolu, öyle değil mi?

KUŞKUCU: Hayatı ele almamı aşağı yukarı tanımlıyor söyledikleriniz. Bana kanıt verin. Tüm istediğim bu.

BEN: Bu iyi. Yani Yunus gibi gerçekten kaçmıyorsunuz. (İkimiz de güldük. Bana ‘çakması’ için elimi kaldırdığımda o da karşılık verdi.)

KUŞKUCU: Mantıklı olmaya çalışıyorum. Tek istediğim bazı iddialarla ortaya çıkanların iddialarını kanıtlamaları. Büyük büyük dedem inançlarını benim büyük dedeme, o da dedeme aktardığı ve bu böyle devam ettiği için bir şeye inanmıyorum.

BEN: Ben de tam olarak buna inanıyorum. Ama benim reddettiğim İslam değil, Katoliklikti.

KUŞKUCU: İlginç.