2)  İkincisi, bir elçinin bu göreve İsa Mesih tarafından çağrılması gerekir. İsa ilk Onikiler’i bu şekilde seçmişti. “Gün doğunca öğrencilerini yanına çağırdı ve onların arasından, elçi diye adlandırdığı şu on iki kişiyi seçti:..” (Luka 6:13). Pavlus’un Şam yolunda İsa’yla karşılaşması elçi olarak çağrılmasıyla sonuçladı. Bu heyecan verici anlatımı okuduğunuzu umarım. “Kurtarıcımız Tanrı'nın ve umudumuz Mesih İsa'nın buyruğuyla Mesih İsa'nın elçisi atanan ben Pavlus'tan imanda öz oğlum Timoteos'a selam!” (1.Timoteos 1:1-2)

3)  Elçilerin yanılmaz bir şekilde esinlenmiş olması vazgeçilmezdi ve bu şekilde, gerek sözlü gerekse yazılı olarak halka öğretişlerinde, her türlü yanılgı veya hataya karşı güvence altında olmaları gerekliydi. Elçilerin yazdıkları nihai olarak İncil’in esinlenmiş yazılarının bir kısmı oldu. İsa dedi ki, “Ama Baba'nın benim adımla göndereceği Yardımcı, Kutsal Ruh, size her şeyi öğretecek, bütün söylediklerimi size hatırlatacak.” (Yuhanna 14:26, İncil). “Ne var ki O, yani Gerçeğin Ruhu gelince, sizi tüm gerçeğe yöneltecek. Çünkü kendiliğinden konuşmayacak, yalnız duyduklarını söyleyecek ve gelecekte olacakları size bildirecek.” (Yuhanna 16:13). “Şimdi size de bildirilen gerçeklerle kendilerine değil, size hizmet ettikleri onlara açıkça gösterildi. Bu gerçekleri gökten gönderilen Kutsal Ruh'un gücüyle size Müjde'yi iletenler bildirdi. Melekler bu gerçekleri yakından görmeye büyük özlem duyarlar.” (1.Petrus 1:12). “Çünkü hiçbir peygamberlik sözü insan isteğinden kaynaklanmadı. Kutsal Ruh tarafından yöneltilen insanlar Tanrı'nın sözlerini ilettiler.” (2.Petrus 1:21)

4)  Son olarak, harikalar yapma gücü, elçilerin niteliklerindendi. “Elçiliğimin kanıtları aranızda büyük bir sabırla, belirtiler, harikalar ve mucizelerle gösterildi.” (2.Korintliler 12:12). “Ulusların söz dinlemesi için Mesih'in benim aracılığımla, sözle ve eylemle, mucizeler ve harikalar yaratan güçle, Kutsal Ruh'un gücüyle yaptıklarından başka şeyden söz etmeye cesaret edemem. Yeruşalim'den başlayıp İllirikum bölgesine kadar dolaşarak Mesih'in Müjdesi'ni her yerde duyurdum.” (Romalılar 15:18-19). Bu doğa üstü olaylar elçilerin ilahi bir şekilde görevlendirildiklerinin ve sözlerinin Tanrı’dan olduğunun kanıtlarıydı. Bu doğrulama gerekliydi çünkü İncil henüz derlenmemişti. 

İncil’in içeriği olacak olan vahiyler sona erdiğinde, artık belirti ve harikalara veya Tanrı’nın kendileri aracılığıyla işlemesine gerek yoktu. Artık elçilik görevine ihtiyaç duyulmuyordu.

Daha önce dediğim gibi Petrus ve diğer elçilerin hizmetlerini devralan kişiler vardır ama bu kişilere elçi ya da papa denmiyordu! Bu kişilere ihtiyar deniyordu.

Episkoposlar elçilerin yerlerini aldılar mı? Almadılar. Roma Episkoposu olarak Papa, Petrus’un yerini alan kişi miydi? Hayır, gördüğümüz gibi Petrus’un yerini alan kimse yoktu. Evli ihtiyarlar hariç!

Petrus evli miydi? Evet, evliydi. “İsa Petrus'un evine geldiğinde onun kaynanasının ateşler içinde yattığını gördü. Eline dokununca kadının ateşi düştü. Kadın kalkıp İsa'ya hizmet etmeye başladı.” (Matta 8: 14-15). [İtalik ekleme bana aittir.]

Tanrı’nın onayladığı ruhsal önderler

İsa’ya iman eden kişilerin bir araya gelmesine tanık oldunuz mu hiç? İmanlarında büyümelerinin bir yolu gerçek imanlılardan oluşan bir topluluğun bir parçası olmaktır. Burada yerel Hıristiyan kiliselerinin önderlik gözetimi altında kendilerine Kutsal Yazılar öğretilir. Birinci yüzyılda yeni oluşan kiliseler için herhangi bir önderlik biçimi yeterli değildi, böylece Tanrı İncil’de birkaç bölümü onayladığı önderlik biçimini anlatmaya ayırdı. Tanrı, ruhsal önderlerin nitelikleri ve görevleri hakkında da bazı talimatlar verdi. Tanrı’nın kilise önderinde gerekli gördüğü koşullardan biri sizi şaşırtabilir. Kilise önderleri için Kutsal Yazılar’a göre koşulları tanımlayan bölümlerden birinde yer alan bir ayet şöyle diyor:

“Ancak gözetmen ayıplanacak bir yanı olmayan, tek karılı, ölçülü, sağduyulu, saygın, konuksever, öğretmeye yetenekli biri olmalı.” (1.Timoteos 3:2)

Tanrı, İsa’ya iman edenlerin yerel olarak bir araya gelmelerine ilişkin son derece derin ruhsal ilkeler belirlemiştir. Bunlar zamana bağlı olmayan ilkelerdir. Hıristiyanlar’ın nasıl bir araya gelmesi gerektiği konusunda bu ilahi rehberliği okuduğunuzda Tanrı’nın ayrı bir rahiplik sınıfı oluşturmadığını görüyorsunuz. Tanrı, efendiliğin olduğu, hiyerarşik bir yönetim yapısını yasaklıyor. Bu sizi şaşırtabilir fakat İncil Tanrı’nın kilise önderliği tasarısıyla ilgili olarak yeterli örnekler veriyor. Tanrı, imanlılardan oluşan yerel topluluğun liderliği için kimin uygun olduğunu ve kimin uygun olmadığını belirlemiştir. Tanrı bu talimatlarda halkına önderlik edeceklerin evli olması gerektiğini belirtmiştir.  

“Evini iyi yönetmeli, çocuklarına söz dinletmeli, her yönden saygılı olmalarını sağlamalı. Kendi evini yönetmesini bilmeyen, Tanrı'nın topluluğunu nasıl kayırabilir?” (1.Timoteos 3:4-5)

Kilise önderinin aile yaşamının önemi, kilise önderi için verilen nitelikler listesinde açık bir şekilde ifade edilmiştir. Tanrı yaşamının bu kısmında öndere dört koşul koşar:

Eşine bağlı, sadık bir eş olmalı.
Evini iyi idare etmeli.
Çocuklarının saygısını kazanmış olarak çocuklarını kontrol edebilmeli.
Konuksever olmalı.