Tanrı’nın kilise önderinin ev yaşamını bu denli vurgulaması yerel kilise toplantısının önemli bir yönünü açıklığa kavuşturur. Şöyle anlatılıyor: “...gerçeğin direği ve dayanağı olan Tanrı'nın ev halkı arasında, yani yaşayan Tanrı'nın topluluğunda nasıl davranmak gerektiğini bilesin diye sana bunları yazıyorum.” (1.Timoteos 3:15)
İsa’ya iman eden imanlıların yerel olarak biraraya gelmesi Tanrı’nın ev halkı olarak biliniyor. Aileye çok benziyor. Yerel kiliseyle ilgilenmek iş ya da organizasyonu idare etmekten çok bir aileyi idare etmeye benzer. Bu nedenle, insanın Tanrı’nın gerçek kilisesini idare etme becerisi kendi evini idare etme becerisiyle doğrudan ilintilidir. Tanrı’nın ailesinde insanın ailesine liderlik etme becerisi, kişinin kilise önderi olması için yeterli ya da yetersiz kılar.
Bunun Katolik Kilisesi’nin papaları, gözetmenleri ve rahipleri için anlamı nedir? Ruhsal önderlik için gerekli niteliklere sahip değildirler! Nazik, sevgi dolu ve iyi niyetli olabilirler fakat Tanrı onların kendisini temsil etmediğini söyleyecek ilk kişi olurdu!
Temelin Atılması
Tanrı elçileri Hıristiyan inancının temelini atmak için kullandı. Anayasal bir sözleşmenin yapıcıları olan temsilciler gibi, işleri tamamlandığında görevleri sona erdi. Tıpkı anayasaları hazırlayan anayasa komisyonlarının, anayasalar yürürlüğe girdikten sonra görevlerinin tamamlanması ve komisyonların işlevlerinin sona ermesi gibi. Bu nedenle kiliselere verilen talimatların hiçbirinde, İncil’de hiçbir zaman elçilerden söz edilmez. Kilisenin yönetim biçimi, kimler tarafından yönetileceği, kimin rehberlik edeceği ve kimin hizmet edeceği hakkında ilahi talimatlar verilirken ‘elçi’ kelimesi tek bir kez bile geçmez. Nitekim, Elçilerin İşleri Kitabı’nın 15. bölümünden sonra yani, elçilerin bir araya gelmeleri hakkında son anlatımdan sonra, elçilerin dünyanın dört bir yanına dağıldıklarını ve asla bir daha bir araya gelmediklerini görüyoruz.
“Elçilerle peygamberlerden oluşan temel üzerine inşa edildiniz. Köşe taşı Mesih İsa'nın kendisidir.” (Efesliler 2:20). Bu ayet kilisenin; elçilerin ve peygamberlerin temeli üzerine bina edildiğini söylemektedir. Öte yandan, temel oluşturulduktan sonra elçilerin ve peygamberlerin hizmetlerinin yerini müjdecilerin, kilise çobanlarının ve öğretmenlerin aldığını görüyoruz. İkinci bir temele gerek yoktu.
Elçiler, hızlı bir şekilde ortadan kayboldular. Yeruşalim Kurulu Elçilerin İşleri 15. bölümde bir araya geldiğinde Rab İsa’nın üvey kardeşi kurula başkanlık etti. Sözcü Petrus değildi. Ne ilk Onikiler’den biri ne de Pavlus’tu. Neden? Kilise çoktan kurulmuştu. Tanrı’nın elçiler için tasarısı; sağlam doktrini ve kilise kurma işinin örneğini oluşturmalarıydı, sonra da, kendileri devre dışı kalırken kilisenin yönetimi işini elçilere bırakmaktı.
Kendilerine önderlik edilmesi gereken, yerel, İsa’ya inanan kişilerden oluşan topluluklar oluşana kadar ihtiyarlara gerek yoktu. İsa göğe alındığında, kiliseler kurulmamıştı çünkü ölümü, gömülmesi ve dirilişi hakkındaki bildiri henüz yayılmamıştı. Hıristiyanlığın ilk yayılış döneminin tarihi hakkında İncil’in bu kısmından okuyabilirsiniz. Hepsi ikinci bölümden başlıyor. Yeni imanlılar küçük topluluklarda bir araya geldikçe, Tanrı’nın Ruhu’nun, bu kiliselerin her birinde birden fazla ihtiyarın yönetimini oluşturduğunu göreceksiniz. “İmanlılar için her kilisede ihtiyarlar seçtiler. Dua ve oruçla onları, inandıkları Rab'be emanet ettiler.” (Elçilerin İşleri 14:23). Her bir topluluğun ve ihtiyarlarının dışında herhangi bir yetkili yönetim yoktu. Her topluluktaki imanlılar, topluluklarında ki iki, üç ya da daha fazla tanrısal ihtiyarlara karşı sorumluydu. “Önderlerinizin sözünü dinleyin, onlara bağlı kalın. Çünkü onlar canlarınız için hesap verecek kişiler olarak sizi kollarlar.” (İbraniler 13:17). İhtiyarların kendileri ise, kilisenin Başı’na, bir zamanlar çarmıha gerilmiş ama artık dirilmiş olan Rab’be karşı sorumluydular. “Kendinize ve Kutsal Ruh'un sizi gözetmen olarak görevlendirdiği bütün sürüye göz kulak olun. Rab'bin kendi kanı pahasına sahip olduğu kiliseyi gütmek üzere atandınız.” (Elçilerin İşleri 20:28)