Tanrı’nın sevgisine ilişkin anlayışımızı belli bir sözcükle sınırlamalı mıyız? Hayır. İncil’in orijinal dilinde, ne zaman Tanrı’nın sevgisinden söz edilse, agape sözcüğü kullanılıyor. Fakat Tanrı’nın sevgisiyle ilgili Kutsal Yazılar’da başka yerlerde verilen betimlemeleri ve nitelikleri gözardı etmemeliyiz. Kutsal Kitap’taki sevgiyi en iyi şekilde anlamak ve Tanrı’nın varlığının içinde mesken kurmuş olan bu muazzam sevgiyi anlamak için insanın Kutsal Kitap’ın öğretişlerine bir bütün olarak bakması gereklidir.
İlk iki makalede agape sözcüğü üzerinde durdum. Bu makalede Grekçe'de sevgi için kullanılan sözcükler arasındaki farklar üzerinde durmayacağız. Hatırlıyorsunuz, değil mi? Eros sevgisi, filia sevgisi ve agape sevgisi vardı. Bunun yerine, İncil’de sevginin ne yaptığı ve ne yapmadığı ile ilgili anlatılanlar üzerinde duracağız.
'Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez, kötülüğün hesabını tutmaz. Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir. Sevgi her şeye katlanır, her şeye inanır, her şeyi umut eder, her şeye dayanır.' (1.Korintliler 13:1-7)
Bu ayetlerden gördüğünüz gibi sevgi hakkında teknik bir tanım verilmiyor. İncil, sevgiyi öyle bir şekilde tanımlıyor ki, Kutsal Kitap’a uygun sevginin nasıl bir şey olduğunu net bir şekilde görebiliyoruz. Bunu tek bir sözcük, agape sözcüğünü kullanarak yapıyor. Gerçek sevginin bu 15 niteliği bize gerçek sevgi hakkında neler öğretiyor? Bu tür sevgiyi genel olarak insanda ete kana bürünmüş olarak görmediğimizi anlatıyor. Bunun anlık görüntülerini insanlarda görebiliyoruz. Zaman zaman kendi hayatımızda buna benzer bir şeyler görüyoruz. Fakat her gün, her durumda? Hayır, bunu devamlı olarak üretmek için gereken kaynaklara sahip değiliz.
İşte Müjde burada! Bize verilebilecek en güzel sevgi giysisi ancak Tanrı’dan gelir!
Tanrı’nın Sizi Bu Örtüyle Örtmesini İsteyin
Büyük olasılıkla henüz Tanrı’nın sizi bu örtüyle örtmesini istemediniz. Yaratıcınızın bir elbise imalatçısı olduğu aklınızın ucundan bile geçmedi. Adem ve Havva düşünmüştü. Dünyadaki her giysi mağazası varlığını Adem ve Havva’ya borçludur. Ütü masaları, giysi dolapları, askılar - bunların hepsinin atası Aden Bahçesi’ndedir. Ve siz büyük olasılıkla kitapçınızın raflarında bir Kutsal Kitap aramadığınız için Tanrı’nın insanlarla ilişkisi konusunda Tevrat’ta kaydettiklerinden haberiniz yoktur.
Adem ve Havva günah işlemeden önce giysiye ihtiyaç duymuyorlardı. Günah işledikten sonra hemen örtünmek istediler. Çalıların arkasına saklanıp incir yapraklarından kendilerine giysiler yapmaya giriştiler. Korunma istiyorlardı. Gerçekten de ihtiyaçları vardı. Söz dinlememelerinin sonuçlarını biliyorlardı. Tanrı Adem’i uyarmamış mıydı? “Ona, ‘Bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin’ diye buyurdu, ama iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme. Çünkü ondan yediğin gün kesinlikle ölürsün.’? (Yaratılış 2:16-17, Eski Antlaşma)
Utanç
Adem ve Havva yasak meyveyi yediklerinde başlarına gelecek felaketten habersizdi. Ne felaketi mi? İyiyi ve kötüyü bilecekler ama yapmayı istedikleri iyiliği yapamayacaklar aksine yapmayı istemedikleri kötülükleri yapmadan duramayacaklardı. Meyvesini yememeleri gereken tek ağaç karşı koyamadıkları ağacın meyvesiydi. Ağacın meyvesi, bir kez çekildiğinde yaşamlarına istenmeyen bir sürü sonucun girmesine neden olan bir kapı kolu gibiydi. Söylediğim gibi çaresizlik bunlardan biriydi. 
Sonuçlardan bir diğeri utançtı. Adem ve Havva Tanrı’ya karşı günah işlemeden önce utanç duymamışlardı. İtaatsizliklerinin arkasından utanç dışında başka bir şey hissetmediler. Bu nedenle saklandılar. İşte bu nedenle alelacele incir yapraklarından bir önlük yapmaya çalıştılar. Yaptıkları örtü yeterli miydi? İncir yaprağı bir yana, incir ağacı bahçesi bile Tanrı’nın gözlerinden saklanmalarını sağlayamazdı. İncir ağacı nasıl bir koruma sağlayabilir?
Yaralanma
Adem ve Havva, Teksas’ta alelacele ameliyata alınan kadın gibi kendilerini çok kırılgan bir durumda buldular. Hızla giden bir araba yüzünden değil, kendi günahları nedeniyle yaralanmışlardı. Aden Bahçesi’ndeki bu olayla ilgili daha ayrıntılı bir yorum okumak için lütfen Kurbanın Üzerindeki Sır Perdelerinin Kaldırılması adlı yazıyı okuyun ve Adem ve Havva’nın yaptıklarının bugün sizin üzerinizdeki etkilerini görün.
Hikayeye dönecek olursak, Adem ve Havva çalılarda saklanıyorlar. Tanrı ne yapacak? Yargısını zaten bildirmemiş miydi? Yasası ihlal edilmemiş miydi? Tanrı belli bir ağacın meyvesini yememelerini söylememiş miydi? Adaletin sağlanması için ölmeleri gerekmiyor muydu? Tanrı adil, değil mi?
Bazıları hemen şu sorularla karşı koyabilirler, ‘Tanrı, sevgi Tanrısı, değil mi?’ ‘Tanrı’nın karşılıksız sevgisinden söz etmiyor muydunuz?’ ‘Tanrı’nın sevgisi adaletine galip gelemez mi?’ ‘Tanrı’nın adaletinin sevgisiyle bir arada olabilmesinin bir yolu yok mu?’ Bu soruları sorabilirsiniz ya da önceki yazılarda Tanrı hakkında okuduğunuz gerçekleri bana hatırlatabilirsiniz.
1. Gerçek – Hristiyanlık dışında başka hiçbir dinde, adaleti, kötülüğe gereken cezanın verilmesini gerektiren ve bu cezayı kendi üzerine almaya razı olan bir Tanrı inancı yoktur.
2. Gerçek - “Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı...” (2. Korintliler 5:19)
Adem ve Havva için bir sevgi giysisi var mı? İşte burada: “RAB Tanrı Adem'le karısı için deriden giysiler yaptı, onları giydirdi.” (Yaratılış 3:21, Eski Antlaşma)