Kutsal Kitap’tan sizin için rahatlatıcı olacağına inandığım haberlerim var. Tanrı böyle değil! Bu senaryoya çok az benzeyen bir senaryo bile asla gerçekleşmeyecek! Kendisini Kutsal Kitap’ta açıklamış olan Tanrı  eşsiz karakterine göre davranır. Tanrı, ne yapıyorsa, olduğu kişi olduğu için yapıyor. Neyin doğru neyin yanlış olduğu konusunda keyfi davranmaz. Tanrı hiçbir zaman insanın inancına bağlılığının sarhoş birinin bağışı kadar önemli olmadığını söylemez. Lütfen hatalıysam beni düzeltin ama size inanmanız öğretilen Yaratıcı, yaptığı şeyleri doğru olduğu için yapmıyor. Aksine, bunlar O yaptığı için doğru sayılıyor. Canı ne isterse onu yapabilir.

Bugün, Kutsal Kitap’taki mezmurlar üzerinde düşünerek biraz zaman geçirdim:

Ey bütün dünya, RAB'be sevinç çığlıkları yükseltin!
O'na neşeyle kulluk edin, Sevinç ezgileriyle çıkın huzuruna!
Bilin ki RAB Tanrı'dır. Bizi yaratan O'dur, biz de O'nunuz,
O'nun halkı, otlağının koyunlarıyız.
Kapılarına şükranla, Avlularına övgüyle girin!
Şükredin O'na, adına övgüler sunun!
Çünkü RAB iyidir, Sevgisi sonsuzdur. Sadakati kuşaklar boyunca sürer.” (Mezmur 100:1-4, Eski Antlaşma)

Esinlenmiş bu metin nasıl bitiyor? RAB iyidir. RAB iyidir ve bu nedenle iyi olanı yapar. İyiliği asla kurumayacak bir pınardır. Bu pınardan sadece pak, tatlı su akar, en beklemediğiniz zamanda kirli ya da tuzlu su akmaz. Bu ilahi iyilik niteliği Yaratıcımız’ın doğasını özetliyor.  

Tanrı’nın sadakati hakkında açıkladıklarını fark ettiniz mi? Tanrı yanar döner değildir. Halkıyla bir anlaşma yaptı ve bu anlaşmayı asla bozmaz. İncil’de buna kan antlaşması deniyor ve Tanrı bunu geçersiz kılmaz. Değişen bir Tanrı, kendisini tanımak ve kendisine güvenmek isteyenler için korkunç bir şey olurdu. Bir terörist mi? Asla! 

Söylediğim gibi rahatlatıcı haber Tanrı’nın değişmez iyiliği, sevgisi ve sadakatidir. Size Tanrı'nın iyiliğe neden olduğu için iyi olduğu, fakat bu iyiliğin özünün bir parçası olmadığı öğretildi. Size öğretilenlere göre Allah aynı kolaylıkla iyi ya da sevecen olmamayı da seçebilir. Yani, Allah özünde iyi ya da sevecen değil. Ya da El Gazali’nin üstü kapalı bir şekilde söylediği gibi Tanrı doğru ya da yanlış olanlar konusunda keyfi karar verir. Oysa aksine, Tanrı sadece iyidir. Farklı olamaz. Bu iyilik varlığından kaynaklanır. Bu konuyu daha fazla incelemek için lütfen bu dizide, İsa ve Cennet Teklifini reddeden Varlıklı Adam adlı yazıyı okuyun. Bunu okuduğunuz zaman Tanrı’dan bir bereket almayı bekleyebilirsiniz.

Uçuruma doğru giden insan kalabalığının içinde olmak zorunda mısınız? Başka bir seçeneğiniz var mı? Nereye kadar kendi seçimlerimizi yapmamıza izin veriliyor? Tanrı bu konuda ne dedi? Şaşıracaksınız ve umarım duyduklarınız sizin için büyük bir sevinç kaynağı olacak. 

İsa ve Çobansız Kalabalık makalesini okudunuz mu? Okuduysanız aşağıdaki bölüm size tanıdık gelecek çünkü o makaleden bir alıntı yapıyorum. O halde alıntıyı bitirdiğim yere mi atlamalısınız? Umarım atlamazsınız. Tanrı'nın size sunduğu çok önemli bir karar üzerinde konuşacağız çünkü. Sonraki hayatı nerede geçireceğiniz kararı!

Neden bu bölümü tekrarlıyorum? Çünkü çok iyi bilmediğimiz gerçekleri tekrar duymakta fayda vardır. Hatta üçüncü defa. Bu gerçekleri anlayana kadar onları defalarca işitmeliyiz. Tekrar iyi bir öğretmendir. Öğrendiğim ikinci yabancı dili ancak bol bol tekrar yaparak öğrendim. Bir şey öğrenirken en önemli etken muhtemelen tekrardır.

Tarihin her döneminde, Kutsal Yazılar’ın her sayfasında, Tanrı’nın bizlere kendi seçimlerimizi yapmak üzere izin verdiğine ilişkin gerçek açıklanmaktadır. Yazgı değil, seçim meselesidir. Papağan ya da robot değiliz, seçim yapma becerisiyle yaratıldık. Bunu kimse İsa kadar açık bir şekilde ortaya koymuyor. İsa’ya göre şunları seçebiliriz: 

a)  dar kapı ya da geniş kapı   
b)  çetin yol ya da enli yol
c)  büyük kalabalık ya da küçük kalabalık

“Dar kapıdan girin. Çünkü yıkıma götüren kapı geniş ve yol enlidir. Bu kapıdan girenler çoktur. Oysa yaşama götüren kapı dar, yol da çetindir. Bu yolu bulanlar azdır.” (Matta 7:13-14, İncil)

İsa bize hangi kararın daha iyi olduğunu söylüyor. Bunlar, sonsuz sonuçları olan sonsuz seçimler ama kararı bize bırakıyor. 

İsa’nın çarmıha gerildiği sahneye geri dönelim.

“İsa'yla birlikte, biri sağında öbürü solunda olmak üzere iki haydut da çarmıha gerildi.  Oradan geçenler başlarını sallayıp İsa'ya sövüyor, "Hani sen tapınağı yıkıp üç günde yeniden kuracaktın? Haydi, kurtar kendini! Tanrı'nın Oğlu'ysan çarmıhtan in!" diyorlardı.
Başkâhinler, din bilginleri ve ileri gelenler de aynı şekilde O'nunla alay ederek, "Başkalarını kurtardı, kendini kurtaramıyor" diyorlardı. "İsrail'in Kralı imiş! Şimdi çarmıhtan aşağı insin de O'na iman edelim. Tanrı'ya güveniyordu; Tanrı O'nu seviyorsa, kurtarsın bakalım! Çünkü, 'Ben Tanrı'nın Oğlu'yum' demişti." İsa'yla birlikte çarmıha gerilen haydutlar da O'na aynı şekilde hakaret ettiler.” (Matta 27:38-44, İncil)

Mesih’in yanında iki çarmıh vardı. İsa’nın neden bu iki çarmıhın ortasında olduğunu merak ediyor musunuz? Neden sağında ya da solunda değildi? Ölüm tepesindeki iki çarmıhın Tanrı’nın en büyük armağanlarından birini temsil ediyor olması mümkün mü? Seçim armağanı.