Büyük olasılıkla bunu size daha önce kimse söylemedi ama Tanrı sizi koşulsuz seviyor. ‘Tanrı’nın Sevgisi Hakkında Daha Fazla Öğrenmek’ adlı dizide bu konuyla ilgili daha çok bilgi alabilirsiniz. Söz veriyorum, bu yazı dizisinin sonunda Tanrı’yla ilgili düşünceleriniz şu ankinden farklı olacak. O’na daha önce karşılık vermediğiniz şekilde karşılık verecek, O’nu daha önce sevmediğiniz şekilde seveceksiniz! 

Dünyadaki yaşamınız Tanrı için büyük bir öneme sahip. Ve sesiniz cennette O’nun için önemli. Bu makaleleri ve İncil’den ayetleri okurken Tanrı’yla konuşun. Sizi ciddiye alıyor. Siz O’nun için sadece kimlik üzerinde bir numara ya da kalabalık içinde bilinmeyen bir yüz değilsiniz. Tanrı sizi seviyor! Dünyadaki tek insanmışsınız gibi sizi seviyor!

Çevrenizde çapı iki bin kilometre olan bir daire çizseniz, bu dairenin içindeki çok az kişinin bunu anlayabildiğini görürsünüz. Çok azımız Tanrı’nın sevgisinin nasıl bir sevgi olduğunu biliyoruz. Tanrı sevgisi insanlar arasında birden parlayan sonra da sönen inişli çıkışlı romantik duygular gibi değildir. Bencilce, ‘seni seviyorum çünkü beni mutlu ediyorsun’ türü sevgi değil. Tanrı’yla ilişkilendirdiğiniz koşullu sevgi de değil: “Eğer bunu yaparsan büyük olasılıkla Tanrı şunu yapar. Öte yandan, bunu yapmazsan, Tanrı seni sevmez.” Hayır, benim kast ettiğim sevgi, Tanrı’nın doğasının bir parçası olan sevgi. Tanrı sadece sevmez. Tanrı sevgidir. Doğası ve özü sevgidir. Sevgi varlığının özüne işlemiştir ve bütün niteliklerinin bir parçasıdır. Tanrı’nın doğası sevgi olduğu için diğer niteliklerini gösterdiği gibi sevgisini de göstermelidir. Bunu yapmak Tanrı’yı yüceltir. 

Dinleyin,

“Tanrı sevgidir. Tanrı biricik Oğlu aracılığıyla yaşayalım diye O'nu dünyaya gönderdi,
böylece bizi sevdiğini gösterdi. Tanrı'yı biz sevmiş değildik, ama O bizi sevdi ve Oğlu'nu günahlarımızı bağışlatan kurban olarak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur.” (1.Yuhanna 4:8-10, İncil) 

NOT: İncil’de İsa’ya Tanrı’nın Oğlu unvanı verilmiştir. Fiziksel oğullukla ilgisi olmayan bir terimdir. Çoğu Müslüman, yanlış bir şekilde, İsa’nın ünvanının fiziksel bir şekilde anlaşıldığına inanıyorlar. Hıristiyanlar’ın Tanrı’nın Bakire Meryem’le fiziksel bir şekilde cinsel bir karşılaşma yaşadığına ve bu birleşmenin sonunda fiziksel bir oğlun doğduğuna inandıklarını düşünüyorlar. Bu oğul İsa’ydı. Bu nedenle, İsa’ya Tanrı’nın Oğlu denir. Ama bu böyle değildir.

Size bir sorum var.

Çok saygı duyduğumuz Mustafa Kemal Atatürk sizin fiziksel babanız mıydı? Adına Mustafa Kemal Atatürk dendiği halde öyle değildi. Onu onurlandırmak için verilmiş olan bu ünvanın fiziksel bir anlamı yoktur değil mi? Tanrı’nın Oğlu ünvanının da fiziksel dünyayla ilgisi yoktur. İsa, doğuştan değil, doğası gereği Tanrı’nın Oğlu’dur. Yani, İsa, yeryüzünde fiziksel bedeninin örtüsü altında olsa da Tanrı’yla aynı doğaya sahipti. 

Sevgi nedir?

Şimdi ne okudunuz? “İşte sevgi budur.” Bu, Tanrı’nın tanımladığı şekliyle ve İncil’de anlattığı şekliyle sevgidir. Sevmek Tanrı’nın öz yapısında olduğu için bizim gibi kendisine sık sık başkaldıran ve hak etmeyen insanlara karşı sevgisini döker. Tanrı’nın sevgisi toy, duygusal, romantik bir duygu değildir. Aksine, kendini kurban eden, agape sevgisidir. Daha şimdi ayetleri okudunuz. Tanrı fedakar sevgisini nasıl gösterdi? Yanıt vermeden önce bu ayetleri okuyacağınız için buraya tekrar yazayım. Bu kez sadece bir ayet.

“Tanrı ise bizi sevdiğini şununla kanıtlıyor: Biz daha günahkarken, Mesih bizim için öldü.” (Romalılar 5:8, İncil) 

İşte bu Tanrı’nın tasarısıydı. Hak etmediğimiz halde. Yehova’nın Şahidi misiniz? Eğer öyleyseniz, bu ayete göre dini broşürlerinizi dağıtmak için ancak 20.000 kapı daha çalarsanız, Tanrı’nın sizi seveceğini mi söylüyor? Katolik misiniz? Bu ayet, sonsuz yargınızın Papa’nın ya da rahibin elinde olduğunu mu söylüyor? Ya bütün günahlarınızı ona itiraf etmeden ölürseniz? Dinleyin. Bu sevgi en kötü zamanımızda bizi karşılayan sevgidir. ‘Günahkarken’ diyor. Koşulsuzdur.

Böyle ve kişisel! Tanrı’nın sevgisi kişiseldir. Her birimizi tek tek sever ve kişisel olarak sever. Bu başı ve sonu olmayan çok büyük bir sevgidir. İşte, Hıristiyanlık’ı bütün diğer dinlerden ayıran Tanrı’nın bu koşulsuz sevgisidir. Tanrı bizi neden seviyor? Çünkü Tanrı’nın kendisi sevgidir.’

Eğer bu kulağınıza hoş geliyorsa, biraz cennetten söz edelim. İnsanı günahsız bir dünyadan ayıran tek şey günahları olduğu için, insan cennete ancak günahlarının bedeli ödendiği zaman erişebilir. Tanrı, cenneti bizlere erişilebilir kılmak için ne yaptı? Günahımızın bedelini kendisi ödedi! Tanrı’nın aracılığını, barıştırmasını ve cennette sonsuz yaşam olan cömert armağanını kabul etmeyen insana yazık!!!

“Şöyle ki Tanrı, insanların suçlarını saymayarak dünyayı Mesih'te kendisiyle barıştırdı.” (2.Korintliler 5:19, İncil)

Tanrı ilk adımı attı. İnsan O’nunla barışmanın bir yolunu bulmaya çalışmadı ya da bunu istemedi. Ayrıca, insanın bunu gerçekleştirmesinin bir yolu da yoktu. Düşünün bir kere! Bu ayette sözü edilen barıştırmayı gerçekleştirmeye çalışan taraf gücendiren değil, gücenen taraftı. Eğer sizden daha büyük birinin sizi utandırmak yerine sevmesini arzuladıysanız, işte burada hayalleriniz gerçekleşiyor. Tanrı bu adımı atarak sevgisinin gücünü gösterdi.