Doğmak istediğinizi hissettiğiniz zaman mı doğdunuz? Doğumunuzun zamanını, doğacağınız ülkeyi ve size hayat veren çifti siz mi seçtiniz? Yoksa karar başka birisinin elinde miydi? Aynı şekilde, aşağıdaki ayetlerin italik olarak işaretlediğimiz kısmında sözü edilen ruhsal doğum Tanrı’nın yaptığı bir şeydir. Ne zaman olacağına biz karar vermeyiz. Tanrı’nın gerçekleştirmesi olmadan ne zaman olacağına en azından bizler karar veremeyiz. Hiçbir insanın bizim için yapamayacağı bir iş içimizde gerçekleşmelidir. Daha iyi birer insan olma çabası bizleri yenileyebilir fakat yeniden yaratamaz. Hayatlarımızın yeniden canlandırılması sadece Tanrı’nın işidir. Yaratılış ve yeniden yaratma Tanrı’nın doğa üstü işleridir. 

Kendisini kabul edip adına iman edenlerin hepsine Tanrı'nın çocukları olma hakkını verdi. Onlar ne kandan, ne beden ne de insan isteğinden doğdular; tersine, Tanrı'dan doğdular.” (Yuhanna 1:12-13)

Doğal doğumumuz yaşamımızı başlatır. Yeniden doğumumuz ise ruhsal yaşantımızın başlangıcıdır. İncil’i okuduğunuzda ‘yeniden doğuş’ veya ‘göklerden doğmak’ hakkında okursunuz. Bu terimler, içimizde ve Tanrı’yla ilişkimizde gerçekleşen doğaüstü değişimin büyüklüğünü ve doğasını ifade eder. İsa’ya iman ettiğimiz anda gerçekleşir. “Bir kimse Mesih'teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur.” (2. Korintliler 5:17)

Bu size de iyi bir haber gibi geliyor mu?

Tanrı’nın kurtuluş tasarısını ‘iyi haber’ yapan şey nedir? Tanrı, İsa aracılığıyla kendisine gelenleri sonsuza dek kurtarmayı vaat ediyor. “Bu nedenle O'nun aracılığıyla Tanrı'ya yaklaşanları tümüyle kurtaracak güçtedir...” (İbraniler 7:25). Katolik akrabalarımın cennete gidip gitmediklerini bilmemelerinin nedeni, onların inandığı türde bir kurtuluşun Tanrı’nın İsa Mesih aracılığıyla zaten yapmış oldukları yerine, kendilerinin yapmaları gerekenlere bağlı olmasıdır.

Tanrı’yı memnun etmek ve sonsuzluk boyunca size cennette bir yeri güvence altına alması için sadece İsa’ya inancın yeterli olduğunu nasıl bilebilirsiniz? Ayetin diğer yarısını okuyalım: “Bu nedenle O'nun aracılığıyla Tanrı'ya yaklaşanları tümüyle kurtaracak güçtedir. Çünkü onlara aracılık etmek için hep yaşamaktadır.” (İbraniler 7:25). Rab İsa Mesih kişinin yaşamındaki kurtarış işine, onu bir yerlerde yarı yolda bırakacak şekilde başlamaz. “Sizde iyi bir işe başlamış olan Tanrı'nın bunu Mesih İsa'nın gününe dek bitireceğine güvenim var.” (Filipililer 1:6). Birinci yüzyılda Filipi’de yaşayan İsa’ya iman eden kişilerin yaşamları hakkında okuduğunuzda, mükemmelliklerinden etkilenmezsiniz. Örneğin, İncil’in bu kısmında Filipi kilisesindeki iki kişi arasında bir anlaşmazlık olduğunu okuyoruz. Elçi Pavlus birbirlerini bağışlamalarını rica ettiler.

İsa’ya inanan kişilerin mükemmel olmadıklarını söylememe gerek yok sanırım. Bu hiçbir zaman böyle olmadı. Fakat bilmeniz gereken şey şu; Tanrı karşısında şu anki konumumuz ve gelecekte sonsuzluktaki yerimiz bizim nasıl davrandığımıza değil, İsa’nın yaptıklarına bağlıdır. Kurtarıcımız mükemmeldir. Kurtarıcımız kudretlidir. Kurtarıcımız yanımızdadır ve cennete giden yolda her adımda bizleri izlemektedir. Böylesi bir gücü olan bir Kurtarıcı’ya ihtiyacımız var ve Mesih, insanı sonsuz ölümden kurtarmak için gereken tüm güce sahip olduğunu gösterdi. Ayetin bizlere hatırlattığı gibi bitiremeyeceği bir işe başlamaz. Kurtuluşu için kendisine güvenen herkesi kurtaracaktır. Ölümünün kazançlarını sürekli olarak cennete gitmemizin nedeni olarak sunmaktadır.

“Yavrularım, bunları size günah işlemeyesiniz diye yazıyorum. Ama içimizden biri günah işlerse, adil olan İsa Mesih bizi Baba'nın önünde savunur. O günahlarımızı, yalnız bizim günahlarımızı değil, bütün dünyanın günahlarını da bağışlatan kurbandır.” (1.Yuhanna 2:1-2). İsa’ya gerçekten inanıyorsanız, İsa sizi savunur. Cennetin kapılarına kadar giden tüm yol boyunca sizi savunur. İsa’ya gerçekten inanmıyorsanız, kendinizi savunarak imanda eksikliğinizi kanıtlarsınız. Nasıl mı? Dininizin gelenek ve törenlerine uyarak Tanrı’dan kazanmaya çalıştığınız iyilikle.

İyi haber nedir? İsa’nın büyük, sonsuza dek geçerli kurbanının kazançları, bağışlanmamızı sağlayan temeldir. Bu lütuf sonsuz olduğu için tükeneceğinden kesinlikle korkmamalıyız. İsa’ya gerçekten iman etmeniz için İsa’nın nasıl eksiksiz bir şekilde kurtardığını anlamanız gerekir. O’na ait olduğunuzda, artık Katolik Kilisesi’nin tören ve uygulamalarını yerine getirmek konusunda kaygı duymadığınızı göreceksiniz. Tanrı huzurunda hali hazırda sahip olduğunuz mükemmel konuma bu dinsel eylemlerin hiçbir şey katamadığını görürsünüz. İsa Mesih’te olduğunuzda daha da eksiksiz olmanızı sağlayamazlar.

Katolikler Hıristiyan mıdır? Eğer Katolikseniz, artık rahibinize bağlı olmanızın gerekmediğinin size söylenmesinin ne kadar şok edici olduğunu bilirsiniz. İnsana eşinin iyi olmadığının söylenmesi gibi bir şey, öyle değil mi? Bunu söylerken, bunun gerçekten çok şok edici olduğunu söylemek istiyorum. Rahibinizin kötü olduğunu söylemiyorum! Rahibiniz büyük olasılıkla yumuşak, sevecen ve merhametli bir insandır. Fakat Kutsal Kitap’ın öğrettiği, rahibinizin ve sizden yapmanızı istediklerinin sonsuz kurtuluşunuz için gerekli olmadığıdır. Bu kimseye saldırı niteliğinde söylediğim bir şey değildir. Hiçbir şekilde amacım bu değil. Sadece, Katolik Kilisesi’nin resmi öğretişlerinin, Tanrı’nın Kutsal Kitap’ta açıkladıklarıyla çeliştiğinin farkında olmanızı istiyorum. Her ikisine de inanabilir misiniz? Maalesef inanamazsınız. İnsanın birbirine karşıt iki görüşe aynı anda inanması mümkün değildir.

İsa’yı gerçekten izleyen bir kişi olmak

İsa’ya inandığını söylemeyen bir Katolikle hiç karşılaşmadım. Öte yandan, Katolik Kilise, bu inanca, çoğu Kutsal Kitap’ın öğretişlerine aykırı olan bir dizi dini koşullar eklemiştir. Bu dizide başka yazılar okuduysanız, Ezogelin çorbası benzetmemi okumuşsunuzdur. Katolik Kilisesi, Tanrı huzurunda doğru sayılmak için İsa’ya inanmanın yanı sıra başka zorunluluklar ekleyip duruyor. Gerçek Kutsal Kitap inancını o kadar değiştirdiler ki, Katoliklerin artık sadece İsa’ya inanmalarına izin verilmiyor. Nitekim, Katolik Kilisesi kurtuluş için sadece İsa’ya inanma cesareti gösterenleri lanetliyor. Katolikliğin üzerine bina edildiği temel ilkelerden birine kulak verin. “Aklayan imanın, Mesih sayesinde affeden ilahi merhamete güvenmek veya aklanmamızı sağlayan tek şeyin bu güven olduğunu söyleyen kimse, lanetlensin.” (Trent Konsülü, 6. Oturum, kanon 12).

Bunun ne söylediğini düşünün. Tanrı’yı lanetliyor çünkü Tanrı, aklanmak için kendisine güvenmenin yeterli olduğunu söyledi!!!