(3) Yoksulluğu aracılığıyla ________olsun diye, ne olsun diye? Zengin. Ne tür bir zenginlik? Kalıcı, sonsuz zenginlik ve İsa Mesih’in erdemlerinden bizim hesabımıza yatırılan her şey. Daha önce söylediğim gibi, İsa sayesinde hesabımıza yatan zenginlikle kıyaslandığında beş yüz milyon dolar değersiz bir miktardır. İsa’nın deneyim ettiği yoksulluğun bir kısmı, günahımızı ve suçumuzu üstlenirken katlandıklarıdır. Çarmıhtakinin bu denli zengin olduğunu kim tahmin edebilirdi? Sahip olduğu her şeyin bize aktarılacağını kim hayal edebilirdi? Aklanmanın ne olduğu hakkında bu size bir fikir vermeli. Cennet için donatılmak için, O’nun ilahi doğasından ihtiyaç duyduğumuz ne varsa artık bizim. “Tanrılığın bütün doluluğu bedence Mesih'te bulunuyor. Siz de her yönetim ve hükümranlığın başı olan Mesih'te doluluğa kavuştunuz.” (Koloseliler 2:9-10, İncil)

(4)  Ayet şu ifadeyle başlıyor, “Rabbimiz İsa Mesih'in lütfunu bilirsiniz.” Peki ya siz? Lütfunu biliyor musunuz? Bu ayetin ilahi bir şekilde esin almış yazarı, bu zenginlikleri mümkün hale getiren Tanrı’daki lütfu kişisel olarak biliyordu. İmanla bilinir, yaptıklarımızla böylesi bir iyiliği hak etmeye çalışarak değil. İman, performans değildir. “İman olmadan Tanrı'yı hoşnut etmek olanaksızdır. Tanrı'ya yaklaşan, O'nun var olduğuna ve kendisini arayanları ödüllendireceğine iman etmelidir.” (İbraniler 11:6, İncil). Tanrı sizi, sizin yaptıklarınıza göre değil, kendisinin kim olduğuna göre ödüllendirecektir.

Cennet Vaadi

Tanrı’nın bizlere vaatlerinden biri cennet vaadidir. Eğer imanınız yanlış yerdeyse, yani, eğer cennete gidip gitmeyeceğinizi bilmiyorsanız ya da emin değilseniz, düzenli olarak İncil’i okumaya başlayın ve kısa bir süre içinde İncil’in yaşayan Yazarına inanmaya başladığınızı göreceksiniz. “Tanrı'nın seçtiklerini kim suçlayacak? Onları aklayan Tanrı'dır.” (Romalılar 8:33, İncil). Tanrı, aklanmanın Yazarıdır. İnsanın ise, imanla kabul etmek dışında bu ilahi eylem konusunda yaptığı hiçbir şey yoktur.  

Suç sabit görülmedikçe bağışlanamaz ve doğruluk ilan edilemez. Hukuk mahkemesinde bu böyledir ve birbirimizle ilişkilerimizde de öyle olmalıdır. İtiraf etmeliyim, bir baba olarak çocuklarımla ilişkimde adil olmayan bir şekilde davrandım. Yani, yaptıkları yanlışlardan ötürü onları cezalandırmadım. Sert olmak ya da sevgisiz olmaktan söz etmiyorum. İtaatsizliklerine karşılık vermemek için bazen mazeret bulmamdan söz ediyorum. Adaleti yerine getirmek istemediğim için yaptıklarına mazeret bulmaya çalışıyorum. Okuldan eve geldiklerinden iki saat televizyon haklarını ellerinden almak istemiyorum. İstediğim gibi odalarını toplamamaları karşısında adil olan tutum bu olurdu ama yapmıyorum. Ne yapmadım? Durumun gerçekleri dikkate alındığında onlara adil davranmadım. Çocuklarım olduğu için ve onları sevdiğim için mazeret buluyorum ve suçlarını örtüyorum.

Bir Dakika... Ben İyi Bir İnsanım!

Tanrı’nın böyle olduğunu düşünüyor musunuz? Tanrı, kutsallığı ve adaletine uygun olarak, suçlu günahkarlara adil olmayan bir şekilde davranamaz. Suçluları yargılamalı ve mahkum etmelidir. “Bir dakika,” diyorsunuz. “Ben iyi bir insanım. Yoldan sapmış insanlarla birarada olmuyorum veya çok fazla içmiyorum.” Sanırım ne demek istediğinizi anlıyorum. Ahlaklı bir yaşam sürdürmek için elinizden gelenin en iyisini yapıyorsunuz. Fakat size bir soru sorabilir miyim? Kiminle kıyasladığınızda iyisiniz? Eğer kendinizi başkalarıyla kıyaslıyorsanız, her zaman sizden daha kötü şeyler yapmış insanlar bulacaksınız. Ne var ki, Tanrı’nın ölçüsüyle kıyaslandığında HEPİMİZ eksik kalıyoruz. “Herkes günah işledi ve Tanrı'nın yüceliğinden yoksun kaldı.” (Romalılar 3:23, İncil). Cennetten uzak kalmamız için bir günah yeterlidir çünkü Tanrı’nın ölçüsü kusursuzluktur. Tanrı ölçüsünü düşürüp bir yandan da Tanrı olmaya devam edemez.

Mahkemenize geri dönelim. Mahkeme sırasında kaç kez günah işlediğinizden söz edildi mi? Yargıçlardan oluşan kurul günahınızın doğasını değerlendirdi mi? Yani, sınavda kopya mı çektiniz? Yalan mı söylediniz? Okuldan, ofisten veya mağazadan bir şey mi çaldınız? Eşinizi mi aldattınız? Hayır, mahkeme, sadece Tanrı’ya itaatsizlik ettiğiniz için toplandı. Benim günahım, sizin günahınız, her biri mahkemenin kurulması için yeterlidir. 

Eğer Tanrı, kutsallığı ve adaleti nedeniyle, suçlu günahkarlara adil olmayan bir şekilde davranamazsa, kaç günahkarla uğraşması gerekecek? Kaç kişiden söz ediyoruz? Yaklaşık olarak yedi milyar kişi. Tanrı’nın yargılayıp suçlu olarak mahkum etmesi gereken günahkar sayısı bu kadardır!

Bir Yol Buldu

Bu sayı, aynı zamanda, Tanrı’nın sevdiği insanların sayısıdır. “Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik Oğlu'nu verdi. Öyle ki, O'na iman edenlerin hiçbiri mahvolmasın, hepsi sonsuz yaşama kavuşsun. Tanrı, Oğlu'nu dünyayı yargılamak için göndermedi, dünya O'nun aracılığıyla kurtulsun diye gönderdi.” (Yuhanna 3:16-17, İncil). Hepsi suçlu ve yargılanmayı hak ediyorlar fakat aynı zamanda hepsi seviliyor. Tanrı, sevdiklerini nasıl kurtarabilir? İnsan bakış açısıyla bakıldığında bu, çözümü olmayan bir sorundur. Buna bir ‘çıkmaz’ diyebiliriz. Fakat Tanrı, hem adil olacağı hem de, inanmak dışında başka bir şey yapması gerekmeyecek suçluyu aklayabileceği bir yol buldu.