Sizin için önemli olan insanlarla ve konularla ilgili dua etme hakkında son bir şey daha söylemek istiyorum. İncil’de duayla ilgili en önemli ayetlerden biri 1.Yuhanna 3:22’de bulunur:

“O'ndan ne dilersek alırız. Çünkü O'nun buyruklarını yerine getiriyor, O'nu hoşnut eden şeyleri yapıyoruz.”

Ne olağanüstü bir ifade! Elçi Yuhanna diledikleri her şeyi aldıklarını çok çeşitli sözcüklerle dile getiriyor. Bunun neden böyle olduğunu da açıklıyor: “Çünkü O'nun buyruklarını yerine getiriyoruz.” Diğer bir deyişle, İsa’ya iman eden ve Tanrı’nın duasını gerçekleştirmesini bekleyen kişi, kendi üzerine düşeni yapmıyorsa, duasının yanıtlanması için çok üzün süre beklemesi gerekecektir. Ancak Tanrı’nın bizden beklediklerini yerine getirirsek Tanrı’dan bir şey isteyebiliriz. Tanrı’nın buyruklarına kulak verirsek, O da bizim dileklerimize kulak verecektir. Oysa, Tanrı’nın bizden istediklerine kulaklarımızı tıkarsak, Tanrı’nın dualarımızı yanıtlamasını nasıl bekleyebiliriz? İncil okumuyorsak ve Tanrı’yı hoşnut etmeyen şeyler yapıyorsak dualarımıza pek yanıt alamayız.

Tanrı’nın sözlerini yanlış bir bakış açısıyla değerlendirmeyin. Tanrı buyruklarına uymanın O’ndan bir şey almak için gereken işler olduğunu söylemiyor. Dualarımızın yanıtlanmasını engelleyen şey yeterince doğru veya iyi olmamamız değildir. Sorun, yaşamımızın belli alanlarında Tanrı’nın isteğine boyun eğmememizdir; ya da birçok alanında.

“RAB'bin gözleri bütün yürekleriyle kendisine bağlı olanlara güç vermek için her yeri görür.” (2.Tarihler 16:9, Eski Antlaşma)

Tanrı günahkarların dualarını işitir, yoksa hiçbirimiz Tanrı’nın tahtına ulaşıp O’ndan Kurtarcımız olmasını isteyemezdik. Bununla birlikte, bilerek günah işlemeye devam ederken Rab’bin dualarımızı kabul etmesini beklemek tamamıyla ayrı bir konudur. Günahımızı itiraf ederek bu engeli ortadan kaldırmış oluruz, bunun ardından Rab bizi yine bereketleyecektir.

En büyük çocuğumuz, üzerinde çimenden çok çamur dolu çukurlar bulunan futbol sahasında maç yaptıktan sonra çamur içinde eve döndüğünde, oturma odasındaki temiz koltuğa oturup maçı anlatmadan önce duş alıp temizlenmesini isteriz. Kardeşlerimize bağırıp annemizden bencilce taleplerde bulunuyorken, İsa’ya iman etmeleri için dua edemeyiz. Tanrı yeni yaşantımızda başgösteren sevgisizlik ve bencillikle nasıl başaçıkabileceğimizi şöyle anlatıyor:

“Mesih'ten işittiğimiz ve şimdi size ilettiğimiz bildiri şudur: Tanrı ışıktır, O'nda hiç karanlık yoktur. O'nunla paydaşlığımız var deyip de karanlıkta yürürsek, yalan söylemiş, gerçeğe uymamış oluruz. Ama O ışıkta olduğu gibi biz de ışıkta yürürsek, birbirimizle paydaşlığımız olur ve Oğlu İsa'nın kanı bizi her günahtan arındırır. Günahımız yok dersek, kendimizi aldatırız, içimizde gerçek olmaz. Ama günahlarımızı itiraf edersek, güvenilir ve adil olan Tanrı günahlarımızı bağışlayıp bizi her kötülükten arındıracaktır.” (1. Yuhanna 1:5-9, İncil)

İşte iyi bir dua. Bunu Eski Antlaşma’dan aktarıyorum:  

“Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi sına beni, öğren kaygılarımı. Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!” (Mezmur 139: 23-24)

Günah işlediğiniz zaman bu, cennetteki yerinizi kaybettiğiniz ya da Tanrı’yla ilişkinizin bozulduğu anlamına mı geliyor? Çocuklarını seven ve onun için ölmekte tereddüt etmeyecek anne baba olarak, çamur içinde ve ıslak olarak kapıda belirdiğinde çocuğumuzu geri çevirdik mi? Söz konusu bile olamaz! Onu kirleten çamur değil de, günah olsaydı kapıyı yüzüne kapatır mıydık? Hayır, çocuklarımızın başı dertte olduğu zaman bize en çok ihtiyaç duydukları zamandır. Tanrı’yla birebir, etkileşim içinde bir ilişkiye kavuşmuş ebeveynler olarak günah işleyen gençlere nasıl yaklaşmalıyız? Tanrı içinde bizim gerçeğimiz budur. Ne olursa olsun, Tanrı’nın kabul edilmiş halkı olarak değerimiz aynıdır. Günahın sonuçlarına katlanır bazen uzun süren acılar çekeriz ama kurtuluşumuz değişmez. Tanrı’nın sevgisi değişmez.

“Birbirinize karşı iyi yürekli, şefkatli olun. Tanrı sizi Mesih'te bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın.” (Efesliler 4:32, İncil)

Kuşkusuz, Tanrı’nın Rabbimiz İsa Mesih’te bulunan iyilik ve sevgisini görmemiş olanlar, bizim gibi bağışlayıp unutamazlar. İsa’da sahip olduğumuz bağışlama sonsuzdur, çünkü çarmıhta gerçekleştiği kurtuluş sonsuzdur. Cennette sonsuz yaşam güvencesini sağlayan eylem, İsa’nın yerinize ölmüş olmasıdır. Kendi iyiliklerimize, erdemlerimize veya duygularımıza dayanamayız! Bunlar en küçük şeylerden, örneğin grip olmak gibi, etkilenebilir! Tanrı’nın günahlarımız hakkında söylediklerine bakın:

“Onların günahlarını ve suçlarını artık anmayacağım." Bunların bağışlanması durumunda artık günah için sunuya gerek yoktur.” (İbraniler 10:17-18, İncil)