O sırada Babası için tapınakta ne gibi bir işi olacağını anlamadılar. Meryem, melek Cebrail’in kendisine taşıyacağı bebekle ilgili söylediklerini biliyordu. Meryem ve Yusuf onun Mesih olduğuna inandılarsa, o zaman atası Davut’un tahtına çıkmalıydı. O zaman da, bir yere götüreceklerse, tapınağa değil, krallık sarayına götürmeliydiler. Bu peygamberliksel görevin ne olduğunu anlamadıkları ve meleğin bahsettiği kurtuluşu nasıl sağlayacağı hakkında hiçbir fikirleri olmadığı açıktır.

“Ne var ki onlar ne demek istediğini anlamadılar. İsa onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra'ya döndü. Onların sözünü dinlerdi. Annesi bütün bu olup bitenleri yüreğinde sakladı.” (Luka 2:50-51)

Meryem, meleklerin, çobanların, bilge adamların ve peygamberlerin söylediği birçok sözü içinde saklamıştır. Eşsiz oğulla ilgili ona inanılmaz şeyler söylemişlerdi. Şimdi de bu sözlere Mesih’in kendi sözlerini ekliyordu. Bu sözleri anlamadığı için ret mi etmişti? Hayır, bunları tam olarak anlamadığı halde yüreğinde sakladı. Meryem unutkan bir dinleyici değildi. Biz de öyle olmamalıyız.

İsa diğer bütün Yahudi çocuklar gibi bir çocukluk yaşadı. İbrani Kutsal Yazıları öğrenmesi ve ezberlemesi, ticaret öğrenmesi ve çocukların yapması gereken diğer şeyleri yapması gerekti. Kuşkusuz, Meryem’in omzuna salyaları aktı ve yürümeyi öğrenmesi gerekti. Bir marangoz olarak, parmaklarına kıymıklar battığında canı mutlaka sıkılmıştır. O günlerde kullanılan çekiçlerle eline vurduğunda ise acıdan bağırmış olmalı.

İsa’nın tamamıyla insani olan bir doğası vardır, bizimkinden tek farkı, bakire doğum ve Kutsal Ruh’tan gebe kalınmasıyla günahkar bir doğayı miras almamış olmasıdır. Bu, onu sizden benden daha az insan yapmaz. Adem ve Havva gerçek insanlar oldukları halde, günahkar suçları nedeniyle doğaları yozlaşmadan bir süre yaşayabildikleri için bunu bilebiliyoruz. Eğer bir fark varsa, İsa bizden daha insandı çünkü biz günahlı bir doğayla lekelendik. Artık masum değiliz. Tanrı’yla ilişkimizi kısıtlayan bir varoluşumuz var. Oysa İsa bu günah ilkesiyle kısıtlı ya da etkilerine bağlı değildi. Sigara içme, sarhoşluk veya cinsel sapkınlık gibi günahlı alışkanlıkların sonucu olan Tanrı’ya yabancılaşma veya hastalık gibi deneyimleri olmadı.

Bu dünyada diğer insanlar gibi doğduğu halde İsa’ya çok eşsiz bir şekilde gebe kalındı. İnsan olan bir babası yoktu, kendisi Kutsal Ruh tarafından anne rahminde biçimlendi.

“İsa Mesih'in doğumu şöyle oldu: Annesi Meryem, Yusuf'la nişanlıydı. Ama birlikte olmalarından önce Meryem'in Kutsal Ruh'tan gebe olduğu anlaşıldı. Nişanlısı Yusuf, doğru bir adam olduğu ve onu herkesin önünde utandırmak istemediği için ondan sessizce ayrılmak niyetindeydi. Ama böyle düşünmesi üzerine Rab'bin bir meleği rüyada ona görünerek şöyle dedi: "Davut oğlu Yusuf, Meryem'i kendine eş olarak almaktan korkma. Çünkü onun rahminde oluşan, Kutsal Ruh'tandır.” (Matta 1:18-20, İncil)

“Meryem meleğe, "Bu nasıl olur? Ben erkeğe varmadım ki" dedi. Melek ona şöyle yanıt verdi: "Kutsal Ruh senin üzerine gelecek, Yüceler Yücesi'nin gücü sana gölge salacak. Bunun için doğacak olana kutsal, Tanrı Oğlu denecek.” (Luka 1:34-35, İncil)

Babası Tanrı’ydı. İsa’nın tanrılığı Baba’yla ilişkisinden kaynaklanıyordu. İnsan olan bir babası olmadığı halde annesi insandı. Rahminde gebe kalışı, gelmiş geçmiş bütün gebeliklerden farklıydı. “Ama zaman dolunca Tanrı, Yasa altında olanları özgürlüğe kavuşturmak için kadından doğan, Yasa altında doğan öz Oğlu'nu gönderdi.” (Galatyalılar 4:4, İncil)

Cinsel ilişki ve bir erkeğin spermi aracılığıyla döllenme yerine, En Yüce Olan’ın gücü üzerine geldi. Kutsal Yazılar Tanrı’nın tek ve biricik Oğlu’nu gönderdiğini söylüyor. Onu, sanki doğrudan Meryem’in rahmine koydu. İşte o noktada Tanrı insan oldu, hayatına öncelikle bir fetüs olarak başladı. (Bu noktada size değerli bir tavsiyede bulunmak istiyorum. Bunu anlamaya çalışmayın. Hiçbir zaman tamamıyla anlaşılamaz ya da kavranamaz bir gerçektir bu. Cennetten dünyaya yolculuğunu bizlere Anlatan’a imanla kabul edilmelidir. Sadece o bilir. Bize gelince, biz de ancak bize kendisi hakkında açıkladıklarını bilebiliriz. Ancak Tanrı, Tanrı’yı açıklayabilir.)

Bakirenin gebe kalması mucizesi, İsa’da tanrılığın ve insanlığın ayrılmaz olduğu anlamına gelir, tıpkı oğulları veya kızlarında anne babanın genetik etkisinin ayrılmaz olması gibi. Nasıl bir insanının varoluşuna annesinin veya babasının yaptığı katkı ortadan kaldırıldığı takdirde insan varolamazsa, İsa da, Kutsal Ruh aracılığıyla tanrılığı olmasa ya da, Meryem’in katkısı olan insanlığı olmasa Mesih olarak varolamazdı.

Bu birlik beden almanın kalıcılığını gösteriyor. Tanrı bir kere Meryem’in rahminde insanlığa büründüğünde, sonsuzluk boyunca koruyacağı bir kimlik elde etti. İsa’nın insanlığı sonsuzlukta bir yerde atılabilecek ya da çıkartılabilecek bir şey değildir. Her ne kadar aynı zamanda Tanrı olsa da, cennette her zaman ve sonsuza dek yüceltilmiş bir insan olarak kalacaktır. İnsanlığı, Tanrılığına kalıcı bir şekilde katılmıştır. Tanrı insan olarak sadece bedende yaşamadı. “Söz, insan olup aramızda yaşadı.” (Yuhanna 1:14, İncil). Bu, Tanrı’nın her yerde var olan bir Ruh olarak artık varolmadığı anlamına gelmese de, insan olarak varoluşunun hem gerçek hem de kalıcı olduğu anlamına gelir.