Başlangıçta öğrenciler, görünmeyen ruh dünyasıyla ilişkilerine takılıp kalmışlardı; yani İsa’nın adında cinler üzerinde sahip oldukları güç. İsa’nın yanıtı ne oldu?

“Bununla birlikte, ruhların size boyun eğmesine sevinmeyin, adlarınızın gökte yazılmış olmasına sevinin.”  (Luka 10:20, İncil)

İsa, en çok sevinmeleri gereken şeyin Tanrı’yla sahip oldukları yeni ilişki olduğunu söyledi. İblis’in karşı koymasına son vermenin yarattığı sevinç, Tanrı’yla sonsuz bir ilişkiye sahip olmanın kesinliğinin yarattığı sevinçle karşılaştırıldığında bir hiçtir. Burada ‘kesinlik’ sözcüğünün altını çizin. Bugün yüreğinizi en çok sevindirecek olan şey sonsuz güvenlikse, doğru web sitesindesiniz demektir.  

Öğrenciler neden Tanrı’yla yakın bir ilişkiye sahip oldukları gerçeğinden dolayı sevinmeliler? Tabii ki bundan dolayı seviniyorlardı ve mutluydular. Fakat aynı zamanda İsa’nın adının, akıl karıştırıcı, insan üstü güçlere sahip cinler üzerindeki yetkisini de görmüşlerdi. Bir benzetme yapacak olsak, evlenen kişinin sevinci artık bekar olmamasından değil, gelini için duyduğu sevinçten kaynaklanmalıdır. İsa’ya iman eden kişinin sevinci birincil olarak, İblis’in üzerimizdeki gücünün yok edilmesinden değil, artık sonsuza dek Tanrı’ya ait olmamız gerçeğinden kaynaklanmalıdır.

Bir seferinde bir üniversite sınıfında ders verirken konudan uzaklaşıp din hakkında konuşmaya başladım. İblis üzerinde sahip olduğum gücü göstermek için tahtadan bir tebeşir aldım ve herkese gösterdim. Dedim ki 'bu tebeşirin Şeytan'ı temsil ettiğini farz edelim.’ Sahip olduğum gücün benim gücüm olmadığını İsa’nın adında olan bir güç olduğunun altını açıkça çizdim. Sonra tebeşiri yere koyup yavaş yavaş ayağımın altında ezdim. Odadaki Müslüman olmayan tek kişiydim. Konuşan tek kişi de bendim. Sınıfın geri kalanının söyleyecek tek sözü kalmamıştı.  

O anda ve bu görevde öğrenciler yenilmez ve yok edilemezdi. İsa öğrencilere diyor ki, cinler üzerindeki güçlerine sevinmek yerine, adlarını sonsuza dek cennetteki yaşam kitabına yazan ve saklayan güçle sevinmeliler! İsa, sevinmeleri için daha iyi bir nedenleri olduğunun farkında olmalarını istiyordu. Eğer İblis’in yıkımı iyi haberse ve sevinmelerinin nedeniyse, sonsuz güvenlikleri daha da iyi bir haber ve anlatılmaz sevinç nedeniydi. Kuşkusuz cinleri kovmalarına izin verilmesi büyük bir onur ve ayrıcalıktı. Öğrenciler kendilerini bu kadar iyi hissetmekte haksız sayılmazdı. Fakat her birinin adının cennetteki kurtulmuş canlar kaydında yazılı olması çok daha büyük bir ayrıcalıktı. 

İsa’nın mutlu öğrencilerine tepkisi oldukça dramatiktir. Birdenbire bakışaçıları tutulup cennete doğru çevriliyor! Sözleri başka bir nedenden ötürü de dramatiktir. İsa bu sevinci Yeruşalim’e gitmek üzere kararını verdiğinde açıkladı. Bunun nesi özel? İnsanlar hep Yeruşalim’e gidiyorlar. İsa’nın durumunda, bu kente öldürülmek üzere gidiyordu. İsa’nın sevincinin nedeni nedir? Anlatıyor,   

“İsa Kutsal Ruh'un etkisiyle coşarak şöyle dedi...”

İsa’nın sevinci insandan kaynaklamıyordu. Yeruşalim’e ölmek için giderken nasıl insandan kaynaklanabilirdi ki? O'nun sevinci Tanrı’dandı. İncil’deki diğer kitapların terminolojisinden söylediği gibi, İsa’nın sevincinin ‘Ruh’un meyvesinin’ bir parçası olduğunu söyleyebiliriz. Kutsal Ruh’la ilgili bu iki ayeti okuyayım ve sonra Arif adında bir arkadaşım hakkında bir şeyden söz edeyim.

“Ruh'un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir.”  (Galatyalılar 5:22-23, İncil)

Burada ancak Tanrı'nın bizde geliştirebileceği özelliklerin çok güzel bir listesi var. ‘Ben sevebilirim ve sevgi gösteren pek çok kişi tanıyorum. Bu kişiler İsa’ya iman etmiyorlar’ demek üzere misiniz? Fırsatınız olduğunda lütfen Tanrı’nın sevgisi hakkında daha fazla öğrenmek adlı diziyi okuyun. Özellikle birinci makaleyi okuyun. Sevginin ilahi bir şekli olan agape sevgisi hakkında öğreneceksiniz. Tanrı bizleri bu sevgiyle sever ve başkalarını böyle sevmemizi ister. Ama önce bu sevgiyi deneyim etmemiz gerekir. O’nun sahip olduğu türden sevgi olmadan siz de ben de bu buyruklara itaat edemeyiz: 

“Ama beni dinleyen sizlere şunu söylüyorum: Düşmanlarınızı sevin, sizden nefret edenlere iyilik yapın, size lanet edenler için iyilik dileyin, size hakaret edenler için dua edin. Bir yanağınıza vurana öbür yanağınızı da çevirin. Abanızı alandan mintanınızı da esirgemeyin. Sizden bir şey dileyen herkese verin, malınızı alandan onu geri istemeyin.
İnsanların size nasıl davranmasını istiyorsanız, siz de onlara öyle davranın. Eğer yalnız sizi sevenleri severseniz, bu size ne övgü kazandırır? Günahkarlar bile kendilerini sevenleri sever. Size iyilik yapanlara iyilik yaparsanız, bu size ne övgü kazandırır?
Günahkarlar bile böyle yapar. Geri alacağınızı umduğunuz kişilere ödünç verirseniz, bu size ne övgü kazandırır? Günahkarlar bile verdiklerini geri almak koşuluyla günahkarlara ödünç verirler. Ama siz düşmanlarınızı sevin, iyilik yapın, hiçbir karşılık beklemeden
ödünç verin. Alacağınız ödül büyük olacak, Yüceler Yücesi'nin oğulları olacaksınız. Çünkü O, nankör ve kötü kişilere karşı iyi yüreklidir.” (Luka 6:27-35, İncil)

İsa’ya iman eden kişinin yaşamında Kutsal Ruh tarafından yerleştirilen dokuz tür ‘meyve’ hakkında okuyoruz. “Ruh'un ürünüyse sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir.” İsa hangisini kast etti? Sevinç. “İsa Kutsal Ruh'un etkisiyle coşarak şöyle dedi...”