Bu dizide öğrendiğiniz gibi Katolik Kilisesi’nin Kutsal Yazılar’ın öğretişlerinden ayrılması, Hıristiyan inancıyla Katolik inancı arasında büyük farklılıklara neden oluyor. Katolikliği savunan ilahiyatçılar bu farklılıklar için Kutsal Kitap’tan açıklamalar getirmeye çalışmıyorlar. Getiremezler. İsa’ya iman eden kişilerden oluşan yerel kilisenin ruhsal önderlerinin evli olmasını gerekli koşan Kutsal Kitap koşulu hakkında ne diyorlar?  Katolikliği savunanların tek savı, Katolik Kilisesi’nin kendi amaçlarına uygun olarak Hıristiyan doktrinini değiştirme hakkına sahip olduğu. Elverişli değil mi?

Katolik Kilisesi, kilisede liderlik niteliklerini değiştirmelerine izin veren yeni talimatlar geliştirmiştir. Kimin yetkisiyle? Tanrı’nın değil. Tanrı bizlere açıkladığı gerçek hakkında şunların söylenmesini esinledi. “Bu arada sizi kutsallara ilk ve son kez emanet edilen iman uğrunda mücadeleye özendirmek için yazma gereğini duydum.” (Yahuda 1:3). İmanımızın ilkeleri bize ilk ve son kez açıklandı. İncil’in tamamlanmasıyla birlikte artık buna bir şey eklenmeyecekti çünkü tamamlanmış ve eksiksizdi. Hala eksiksizdir. İsa’ya gerçekten iman eden kişiler gerçeği savunurlar. Kılıçla değil, şiddet eylemleriyle değil sadece gerçeği bildirerek.   

“Mesih'i Rab olarak yüreklerinizde kutsayın. İçinizdeki umudun nedenini soran herkese uygun bir yanıt vermeye her zaman hazır olun. Yalnız bunu yumuşak huyla, saygıyla yapın.” (1.Petrus 3:15-16)

“Bunun için, sevgili çocukları olarak Tanrı'yı örnek alın. Mesih bizi nasıl sevdiyse ve bizim için kendisini güzel kokulu bir sunu ve kurban olarak nasıl Tanrı'ya sunduysa, siz de öylece sevgi yolunda yürüyün.” (Efesliler 5:1-2)

Gerçeği savunan birini düşündüğünüzde aklınıza ne geliyor? Silahlı, nefret dolu ve hırsla harekete geçmiş bir grup aşırı görüşlü kişi mi? Radikal Hıristiyanlık bu kategoriye girer mi? Eğer, düşmanlarınız dahil olmak üzere başkalarını severken İncil’in öğretişlerini saptıranları yola getirmek için fırsatlar kollamak sizin için yeterince radikalse, uyar tabi. İsa şöyle dedi,  “...size diyorum ki, düşmanlarınızı sevin, size zulmedenler için dua edin.” (Matta 5:44)

İncil değiştirildi mi? Olanaksız!  

Ne yaparsanız yapın, Katolikler’in İncil’in öğrettiklerini gözardı etme konusunda savlarını, duyduğunuz başka bir savla karıştırmayın. Hangisi mi? İncil değiştirildi savı. Değiştirildi mi? Olanaksız. İncil, tamamıyla güvenebileceğiniz bir kitaptır. İncil’in tarihselliği ve güvenilirliği konusunda makaleleri web sitemizin diğer bölümlerinde okuyabilirsiniz. Tek bir gerçeği unutmayın. Kutsal Yazıları ilk başta esinlemek konusunda kudrete ve egemen denetime sahip olan Tanrı, egemen kontrolünü hiçbir zaman bir kenara bırakmadı. Bunu söylerken şunu kastediyorum; Tanrı hiçbir zaman kimseye kendi esinlediğini değiştirme izni vermedi. Esinlendikleri andan itibaren Tanrı, Kutsal Yazılar’ın korunması konusunda kudretine ve egemen denetimine devam etti. “RAB'be karşı başarılı olabilecek bilgelik, akıl ve tasarı yoktur.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 21:30, Eski Antlaşma). Bugün İncil’de İsa hakkında okuduklarınız Tanrı’nın İsa hakkında bilmenizi istedikleridir.   

Daha önce söylediğim gibi, Tanrı’nın Hıristiyan Kilise’de atadığı liderlerle ilgili bugün İncil’de okuduklarınız, Tanrı’nın bu görev için onayladıkları hakkında bilmeniz gerekenlerdir. Papalar, gözetmenleri ve rahipleri evlendiğinde onları Tanrı’nın iyi niyetli temsilcileri olarak kabul edebilirsiniz, tek bir koşulla. Öğrettikleri Kutsal Yazılar’la uyumlu olmalıdır.

Son bir nokta. 

Katolik Kilisesi İsa Mesih’in söylediklerini de gözardı etmiştir. Bakın İsa ne diyor: 

“Bundan sonra İsa halka ve öğrencilerine şöyle seslendi: "Din bilginleri ve Ferisiler [din yetkilileri] Musa'nın kürsüsünde otururlar. Bu nedenle size söylediklerinin tümünü yapın ve yerine getirin, ama onların yaptıklarını yapmayın. Çünkü söyledikleri şeyleri kendileri yapmazlar. Ağır ve taşınması güç yükleri bağlayıp başkalarının sırtına yüklerler, kendileriyse bu yükleri taşımak için parmaklarını bile oynatmak istemezler. Yaptıklarının tümünü gösteriş için yaparlar. Örneğin, hamaillerini büyük, giysilerinin püsküllerini uzun yaparlar. Şölenlerde başköşeye, havralarda en seçkin yerlere kurulmaya bayılırlar. Meydanlarda selamlanmaktan ve insanların kendilerini 'Rabbi' diye çağırmalarından zevk duyarlar. Kimse sizi 'Rabbi' diye çağırmasın. Çünkü sizin tek öğretmeniniz var ve hepiniz kardeşsiniz. Yeryüzünde kimseye 'Baba' demeyin. Çünkü tek Babanız var, O da göksel Baba'dır.” (Matta 23:1-9)

Hiçbir din önderine ‘Peder’ denmemelidir!

İsa burada ne diyor? Birincisi, annemize artık ‘anne’ diyemeyeceğimizi söylemiyor, babamıza ‘baba’ diyemeyeceğimizi söylüyor. Dünyadaki babamıza gereken saygıyı göstermemizi de yasaklamıyor. Buradaki ayetler anne babamızla değil, din önderleriyle ilgilidir. Kendilerine atfettikleri ünvanlarla kendi egolarını besleyen din önderleriyle ilgili. Bayramlarda ve tapınma yerlerinde onurlu yerlere geçerek kendilerine verdikleri önemi gösterdiler.

Tanrı, sadece Tanrı için ayrılması gereken belirli ünvanları kullanmamamız konusunda uyarıyor. Bu bölümde kullanıldığı şekliyle ‘baba’ sözcüğü, yetki, önem, üstünlük ve buyurma hakkı içeriyor. Bu anlamda, Tanrı’ya aittir. Bu ünvanı insana atfetmek doğru değildir. Bu nedenle, İsa dinsel inanç ve itaat konusunda insanların vicdanları üzerinde yetki taşıyan bir kişiye, bir güç vermesi anlamını içerenisim ve ünvanları reddetmemizi söylüyor. Kimse dinimizin ‘babası’, yani kurucusu, yazarı ve yöneticisi değildir.