“Peder Antonio, yine günah işledim.”

Eğer Katolik değilseniz, rahibin Katolik olan birinin hayatında ne kadar kontrol sahibi olduğunun farkında olmayabilirsiniz. Hayatlarının başında bebekken onları vaftiz etmek için oradalar. Sadece birkaç haftalık oldukları için neler olup bittiğinin farkında değildirler. Öğretişe göre, başlarına harika bir şey gelmiştir aslında. “Vaftiz aracılığıyla, günahtan arınıp Tanrı’nın oğulları olarak yeniden doğarız.” (Katolik Kilisesi Katekizmi, paragraf 1213). Bu, Katolik Kilisesi’nin öğrettiklerinin çoğu gibi Kutsal Kitap’la çelişir fakat günahlarını düzenli olarak Peder Antonio, Peder Ali ya da başka bir Peder’e itiraf ederler. Her gün, Ekmek ve Şarap Ayininde kullanılan maddeleri Tanrı’ya dönüştürmek için orada bulunmaktadır; bu konudan daha sonra tekrar söz edeceğim. Eğer Katolikseniz, çevrenizde mutlaka bir rahip bulundurmanız gerekir.

Hepsi bu kadar değil. Rahibiniz siz öldükten sonra da sizin için yetkili bir konumdadır!

Hasta ve ölmek için hazırlanan bir Katolik olarak, rahibinize bir miktar para bırakıp, cennete gitmeden önce cezanızı çekmek için gideceğiniz yerde, oradaki azap sürenizi azaltmak için bazı dinsel gerekleri yerine getirmesini sağlayabilisiniz! (Bakınız paragraflar 1055 ve 1689, Katolik Kilisesi Katekizmi.) Yine, bu dinsel gerekler üzerinde daha sonra daha fazla duracağız. Şu an için anlamanızı istediğim, Katolik rahibin çok güçlü bir ‘Peder’ (Baba) olduğudur, kilisesindeki kişilerin yaşamları ve kaderleri üzerinde inanılmaz yetkiye sahip bir konumda bulunmaktadır. Hiçbir yerdeki, hiçbir Hıristiyan mezhebinin kilise önderine benzemez! 

Keşke, Katolik Kilisesi Bakire Meryem’in İncil’de verdiği tek buyruğu izleme bilgeliğine sahip olsaydı. Kana köyünde bir düğünde Meryem bazı hizmetkarlara İsa’yla ilgili olarak şunu söyledi, “Size ne derse onu yapın.” (Yuhanna 2:5). Eğer İsa, ‘Baba’ sözcüğünün sadece belli bir Kişi için -Göksel Babamız- ayrılması gerektiğini söylediyse, o zaman öyle yapılmalıdır. Soru sorulmamalıdır. Mazeret öne sürülmemelidir. Bunun yerine, Katolik Kilisesi, Kutsal Yazılar’ı, Katolikler’in rahiplerine ‘Peder’ (Baba) demeye zorladığını göstermek için çarpıtmaya çalışmıştır. Duruşlarını haklı çıkarmak için kullandıkları ayetler aşağıda verilmiştir. Kolayca başvurabilmeniz için burada yazıyorum.

Mazeretleri

1. Mazeret - “Çünkü Mesih'in yolunda sayısız eğiticiniz olsa da çok sayıda babanız yoktur. Size Müjde'yi ulaştırmakla Mesih İsa'da manevi babanız oldum.” (1.Korintliler 4:15, İncil)

Elçi Pavlus, Korint’teki imanlıları kendisine ‘Baba’ ya da ‘Peder’ diye çağırmalarını öğretmiyordu. Kendilerine müjdeyi verirken baba gibi bir işlevi olduğuna dikkat çekiyordu.

İsa’ya yeni iman ettiğimde, birinci yılımda bana ruhsal abilik eden Hıristiyan adamla ilişkim böyleydi. İman ettiğim gece ilişkimiz başladı. Her hafta, İncil okumalarımdan çıkardığım sorulardan oluşan bir liste getirirdim. Kentteki büyük bir şirketin başkanı olduğu halde, benim için hep zaman ayırırdı. Onu ruhsal babam olarak görüyordum ve hala da öyle görüyorum. Yüreğimde özel bir yeri olduğu halde, hiçbir zaman kendisine ‘Baba’ veya ‘Peder’ diye hitap etmedim. Frank kardeş, ya da sadece Frank derdim. Yetenekli bir Kutsal Kitap öğretmeniydi ve imanlılar topluluğumuz onun öğretişlerinden bol bereket alırdı. Ona ‘Peder’ der miydik? İsa’ya itaatsizlik etmek mi? Kesinlikle hayır!

2. Mazeret - “Ama Timoteos'un, değerini kanıtlamış biri olduğunu, babasının yanında hizmet eden çocuk gibi, Müjde'nin yayılması için benim yanımda hizmet ettiğini bilirsiniz.” (Filipililer 2:22)

Pavlus sadece Timoteos’la sahip olduğu ilişkiden söz ediyor. Genç vaizlerin genellikle daha yaşlı bir vaizle Pavlus-Timoteos ilişkisi vardır. İmanda daha olgun olan bu imanlı tarafından yol gösterilir ve teşvik edilirler. Fakat daha büyük olan hizmetkar kendisine ‘Baba’ veya ‘Peder’ denmesini talep etmez. Daha genç olan vaiz ruhsal abisini onurlandırır ve örnek alır. Yaşından ve görevinden ötürü daha büyük olan kişiye saygı gösterir fakat ona ‘Peder’ diye hitap etmez. Neden mi? İsa, söylememesini söylediği için!

3. Mazeret - “Bildiğiniz gibi, bir baba çocuklarına nasıl davranırsa, her birinize öyle davrandık.” (1.Selanikliler 2:11)

İsa Mesih’e imana yönelttiği Korint’teki imanlılara ilettiği sözlerinde olduğu gibi Elçi Pavlus’un aynı ifadeyi Selanik’teki imanlılara söylediği sözlerinde de kullandığını görüyoruz. İsa’ya iman etmelerinde aracı olmuştu. Bir anne gibi beslediği gibi, bir baba gibi buyurdu, babanın yetkisinden çok baba şefkatiyle. Bu, ‘Peder’ ünvanını aldığı anlamına gelmiyor. İmanlılar kendisine ‘kardeş’ veya daha basit olarak Pavlus diyorlardı. Selanik’teki imanlılarla bir baba gibi ilgilendi mi? Evet, ilgilendi. “Sizi yüreklendirdik, teselli ettik; sizleri egemenliğine ve yüceliğine çağıran Tanrı'ya yaraşır biçimde yaşamaya özendirdik.” (1.Selanikliler 2:12)

4. Mazeret - “Yaşlı adama çıkışma, babanmış gibi yol göster. Genç erkeklere kardeşinmiş gibi, yaşlı kadınlara annenmiş gibi, genç kadınlara tam bir yürek temizliğiyle kızkardeşinmiş gibi yol göster.” (1.Timoteos 5:1-2)

Katolik Kilisesi, bu ayetlerin ilk kısmını, rahipleri için ‘Peder’ ünvanının kullanılmasına izin verildiğini göstermek için kullanıyor. İkinci kısmından söz etmiyorlar. Bu iki ayetten gördüğünüz gibi (ve beşinci bölümün tümünde) Elçi Pavlus, sadece kilisede insanların nasıl tanınması ve kendilerine nasıl davranılması gerektiği konusunda öğretiş veriyordu. Rahiplerden değil, topluluktaki imanlılardan söz ediyor. Yerel topluluktaki tüm yaşlı adamlar ‘Baba’ veya ‘Peder’ ünvanını taşıyarak dolaşmıyorlardı!