8) Yine Luka İncili’nin ikinci bölümünde, Roma İmparatoru’nu yöneten kişi olarak “Sezar Avgustus”tan söz edilir. Üçüncü bölümde, Vaftizci Yahya’nın hizmetine Tiberiyus Sezar’ın on beşinci yılında başladığı söylenir. (Bakınız Luka 3:1.) Bu da Avgustus’un artık tahtta olmadığını gösterir. Yine daha sonra İncil’de Elçi Pavlus’un tutukluluğu konusunda Avgustus’a başvurduğunu görürüz. (Bakınız Elçilerin İşleri 25:21.) Yüzeysel bir okuma Kutsal Kitap’ın kendi kendisiyle çeliştiğini düşünmemize yol açabilir. Fakat daha yakından incelediğimizde, diğer bilinen gerçekleri de dikkate alarak, o sırada imparatorun Nero olduğunu öğreniriz. Tam ismi Sezar Avgustus Nero idi. Söz konusu iki kitabı da yazması için Tanrı’dan esin alan Luka, bunu açıklamıyor çünkü bu anlatıların birinci yüzyıldaki okuyucuları adı Avgustus olan iki adam olduğunu zaten biliyorlardı.

9) Eleştirenler ve itirazcılar İsa’nın tarihte yaşayıp yaşamadığından dahi kuşku duymuşlardır. Daha önce, İsa’nın bir efsaneden ibaret olma olasılığından bahsettiğinizde bunu ele almıştık. İsa tarihsel bir kişi miydi, yoksa uydurma bir karakter miydi? Gördüğümüz gibi, ilk dönem Yunan, Roma ve Yahudi kaynakları yazılarında İsa’dan bahsediyorlar.

10) Suriyeli, Stoacı bir filozof olan Mara bar Serapiyon, Mara bar Serapion’un Mektubu’nun yazarıdır. Bu önemli bir yapıttır çünkü birçokları tarafından tarihsel İsa’ya Yahudi olmayan ve Hıristiyan olmayan en eski referanslar olduğuna inanılır. Britanya Müzesi’nde saklanan 6. veya 7. yüzyıla ait bir elyazmasında korunan metin 1. yüzyılın son kısmıyla 3. yüzyılın son kısmı arasında tarihlendirilmiştir. Bu belgede yazar Sokrat, Pisagor ve İsa’nın ölümlerini kıyaslar!

11) İncil’in anlatı kısımlarında sözü edilen başlıca kent ve yerlerin hemen hemen hepsi arkeolojik bulgular aracılığıyla doğrulanmıştır. Yeruşalim ve tapınağın bazı kısımları bugün ziyaret edilebilir. Ayrıca, Yuhanna 5:2’de sözü edilen Beytsayda Havuzu ve Yuhanna 9:7’de bahsedilen Şilo’daki Havuz gibi belirgin yerler de bulunmuştur.

Tarihçiler belgelerde ayrıntı olmasına bayılırlar çünkü ayrıntılar belgenin güvenilirliğini kanıtlamayı kolaylaştırır. Elçi Pavlus’un mektupları ayrıntılarla doludur ve Müjdeler de de bol bol ayrıntı vardır. Bu yazılar sadece elçilerin icatlarından ibaret olsaydı, o zaman, sahte isimler, yerler ve olaylar, düşmanları, Yahudiler ve Roma önderleri tarafından çabucak keşfedilirdi. Öte yandan, Yeni Antlaşma ayrıntılarının çoğu bağımsız kanıtlarla doğrulanmıştır. Örneğin, klasik bir tarihçi olan Colin Hemer, “Elçilerin İşleri Kitabı’nın son 16 bölümünde 85 olgu arkeolojik araştırmalarla doğrulandı” diyor. (17)

Elçilerin İşleri Kitabı, Pavlus’un müjdeci seyahatlerini anlatır, ziyaret ettiği yerleri, gördüğü insanları, verdiği vaazları ve çektiği acıları sıralar. Bu ayrıntıların hepsi sahte olabilir miydi? Roma tarihçisi A. N. Sherwin-White şöyle yazmıştır, “Elçilerin İşleri Kitabı’nın tarihselliğin doğrulanması yönünde kanıtlar fazlasıyla mevcuttur. Temel olarak tarihselliğini reddetme girişimleri artık saçma görünür. Roma tarihçileri bunu uzun zamandır bu şekilde kabul etmektedirler.” (18)

Müjde anlatılarından Pavlus’un mektuplarına kadar, Yeni Antlaşma yazarları ayrıntıları açıkça betimler, o zamanlarda yaşamış olan insanların isimlerini bile verirler. Tarihçiler bu isimlerin en azından otuz tanesini doğrulamıştır.” (19)

12) Aşağıdaki ayetlerde İsa’nın çok bildik bir sözüne bakalım:

“Daha sonra İsa'yı söyleyeceği sözlerle tuzağa düşürmek amacıyla Ferisiler'den ve Hirodes yanlılarından bazılarını O'na gönderdiler. Bunlar gelip İsa'ya, "Öğretmenimiz" dediler, "Senin dürüst biri olduğunu, kimseyi kayırmadan, insanlar arasında ayrım yapmadan Tanrı yolunu dürüstçe öğrettiğini biliyoruz. Sezar'a vergi vermek Kutsal Yasa'ya uygun mu, değil mi? Verelim mi, vermeyelim mi?" Onların ikiyüzlülüğünü bilen İsa şöyle dedi: "Beni neden deniyorsunuz? Bana bir dinar getirin bakayım." Parayı getirdiler. İsa, "Bu resim, bu yazı kimin?" diye sordu. "Sezar'ın" dediler. İsa da, "Sezar'ın hakkını Sezar'a, Tanrı'nın hakkını Tanrı'ya verin" dedi. İsa'nın sözlerine şaşakaldılar.” (Markos 12:13-17, İncil)

Bu paralardan birini ister miydiniz? Şayet yeterince paranız varsa, İsa zamanında dolaşımda olan paralardan satın alabilirsiniz. Üzerinde o dönem Roma Sezarı olan Tiberiyus’un resmi ve yazısı bulunmaktadır.

HIRİSTİYANLIK DIŞI KAYNAKLARDAN DIŞSAL KANITLAR

Gördüğünüz gibi arkeoloji, İncil’de kaydedilmiş olaylar hakkında bazı çok kuvvetli dışsal kanıtlar sağlamaktadır. Yeni Antlaşma belgelerinin tanıklığını desteklemektedir. Fakat İncil’in gerçekliğini destekleyen başka bir şey var mı? Evet, Yeni Antlaşma belgeleri de, Hıristiyanlık dışı eski kaynakların dışsal kanıtlarıyla da tutarlıdır. İşte bir örnek:

1) İncil, Yahudi başkahini Kayafa’dan söz eder. İsa hizmetine başladığı zaman, mahkûm olduğu ve çarmıha gerildiği zaman da baştaki kâhindi. Yeruşalim’de yönetimdeki dinsel kurulun da üyesiydi. Filistin Romalıların işgali altında olduğu için Kayafa’nın kimseye ölüm cezası verme yetkisi yoktu. Bu nedenle, İsa’nın çarmıha gerilmesinden önce gerçekleşen altı yasadışı mahkemenin sonunda İsa, Roma Valisi Pilatus’a gönderildi. Pilatus’un İsa’yı ölüm cezasına çarptırması umut ediliyordu. “Sabah olunca bütün başkâhinlerle halkın ileri gelenleri, İsa'yı ölüm cezasına çarptırmak konusunda anlaştılar. O'nu bağladılar ve götürüp Vali Pilatus'a teslim ettiler.” (Matta 27:1-2)