Tanrı’nın Oğlu. İncil’de İsa’ya Tanrı’nın Oğlu unvanı verilmiştir. Fiziksel oğullukla ilgisi olmayan bir terimdir. Tıpkı ‘Atatürk’ unvanının Mustafa Kemal’in Türk halkının fiziksel babası olduğunu ima etmemesi gibi. Elçi Petrus’un İsa’yı bu unvanla tanıdığı ayetlere bakın: “İsa, Filipus Sezariyesi bölgesine geldiğinde öğrencilerine şunu sordu: "Halk, İnsanoğlu'nun kim olduğunu söylüyor?" Öğrencileri şu karşılığı verdiler: "Kimi Vaftizci Yahya, kimi İlyas, kimi de Yeremya ya da peygamberlerden biridir diyor." İsa onlara, "Siz ne dersiniz" dedi, "Sizce ben kimim?" Simun Petrus, "Sen, yaşayan Tanrı'nın Oğlu Mesih'sin" yanıtını verdi. İsa ona, "Ne mutlu sana, Yunus oğlu Simun!" dedi. "Bu sırrı sana açan insan değil, göklerdeki Babam'dır.” (Matta 16:13-17, İncil)

Kutsal Kitap’a karşıt olarak Kuran, İsa’nın Tanrı’nın Oğlu olmadığını öğretir. Tabii, Kuran bu terimi kullandığında İsa’nın Tanrı ve Meryem arasında bir cinsel ilişki sonucunda ortaya çıkmadığını kast ediyorsa, bu doğrudur. İncil’in hiçbir yerinde İsa’nın fiziksel anlamda Tanrı’nın Oğlu olduğu söylenmez. Öte yandan, İncil’i yanlış anlamak bir şeydir. Bilerek yanlış bir şekilde aktarmak başka bir şeydir. Barnabas İncili’nde yazarının Petrus’un itirafını, Kuran’ın söylediğine uygun olarak değiştirdiğini görüyoruz: “İsa öğrencilerine şöyle sordu: "İnsanlar benim için ne diyorlar?" Dediler ki: "Bazıları İlyas olduğunu, bazıları Yeremya olduğunu ve bazıları da eski peygamberlerden olduğunu söylüyorlar." İsa şöyle cevap verdi, "Peki ya sen, sen kim olduğumu söylüyorsun?" Petrus şöyle cevap verdi: "Sen Tanrı’nın Oğlu Mesih’sin." İsa o zaman öfkelendi ve kızgınlıkla onu şöyle söyleyerek azarladı: "Yıkıl karşımdan, git yanımdan.” (70. Bölüm)

İsa’nın Ölümü. Kutsal Kitap İsa’nın çarmıha gerilip öldüğünü açık bir şekilde öğretir. Eski Antlaşma’da dahi bu olay önceden bildirilmiştir.

YENİ ANTLAŞMA ANLATISI: 

İsa'yla birlikte idam edilmek üzere ayrıca iki suçlu da götürülüyordu. Kafatası denilen yere vardıklarında İsa'yı, biri sağında öbürü solunda olmak üzere, iki suçluyla birlikte çarmıha gerdiler. İsa, "Baba, onları bağışla" dedi. "Çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar."

O'nun giysilerini aralarında paylaşmak için kura çektiler. Halk orada durmuş, olanları seyrediyordu. Yöneticiler İsa'yla alay ederek, "Başkalarını kurtardı; eğer Tanrı'nın Mesih’i, Tanrı'nın seçtiği O ise, kendini de kurtarsın" diyorlardı.

Çarmıha asılan suçlulardan biri, "Sen Mesih değil misin? Haydi, kendini de bizi de kurtar!" diye küfür etti. Ne var ki, öbür suçlu onu azarladı. "Sende Tanrı korkusu da mı yok?" diye karşılık verdi. "Sen de aynı cezayı çekiyorsun. Nitekim biz haklı olarak cezalandırılıyor, yaptıklarımızın karşılığını alıyoruz. Oysa bu adam hiçbir kötülük yapmadı." Sonra, "Ey İsa, kendi egemenliğine girdiğinde beni an" dedi. İsa ona, "Sana doğrusunu söyleyeyim, sen bugün benimle birlikte cennette olacaksın" dedi.

Öğleyin on iki sularında güneş karardı, üçe kadar bütün ülkenin üzerine karanlık çöktü. Tapınaktaki perde ortasından yırtıldı. İsa yüksek sesle, "Baba, ruhumu ellerine bırakıyorum!" diye seslendi. Bunu söyledikten sonra son nefesini verdi.” (Luka 23:32-35, 39-46, İncil)

İsa’nın gelişinden 700 yıl önceki Eski Antlaşma peygamberliği şöyle diyor:

“İnsanlarca hor görüldü, yapayalnız bırakıldı. Acılar adamıydı, hastalığı yakından tanıdı. İnsanların yüz çevirdiği biri gibi hor görüldü, ona değer vermedik. Aslında hastalıklarımızı o üstlendi, acılarımızı o yüklendi. Bizse Tanrı tarafından cezalandırıldığını, vurulup ezildiğini sandık. Oysa, bizim isyanlarımız yüzünden onun bedeni deşildi, bizim suçlarımız yüzünden o eziyet çekti. Esenliğimiz için gerekli olan ceza ona verildi. Bizler onun yaralarıyla şifa bulduk. Hepimiz koyun gibi yoldan sapmıştık, her birimiz kendi yoluna döndü. Yine de RAB hepimizin cezasını ona yükledi.” (Yeşaya 53: 3-6, Eski Antlaşma)

BARNABAS MÜJDESİ ANLATISI:

Kutsal Kitap’ın aksine, Kuran, İsa’nın çarmıha gerilmediğini ve çarmıhta ölmediğini öğretir. Yine, Barnabas İncili’nde yazarının, İsa’nın çarmıha gerilme anlatısını Kuran’ın söyledikleriyle uyuşacak şekilde değiştirdiğini görüyoruz:

“Tanrı harika bir şekilde işledi, Yahuda konuşması ve yüzünün görünümünde İsa’ya benzeyecek şekilde değiştirildi. Askerler Yahuda’yı aldılar ve onu bağladılar… Onu bu şekilde, suçluları astıkları Golgota Tepesi’ne götürdüler ve onu orada çarmıha gerdiler.” (216-217 Bölümleri)

İSLAM'I DOĞRU ANLAMIYOR!

Bu örnekler, Barnabas İncili’nin yazarının İncil’in bazı kısımlarını, Kuran’a uyması için sistematik bir şekilde nasıl yeniden yazdığını göstermektedir. Zaman zaman İslam’ı yanlış anladığını gösterir. Barnabas İncili Kuran’la nerede çelişmektedir? İşte birkaç örnek:

1) Bakara 2:29 yedi kat gök olduğunu öğretir oysa “Barnabas” dokuz rakamını verir. (178. Bölüm)

2) “Barnabas’a göre, insana özgür irade bahşedilmiştir (164. Bölüm), fakat Kuran insanın sadece Allah’ın iradesinde olan şeyleri yaptığını öğretir. (İnsan 76:30, Saffat 77:96 ve İsra 17:13)

3) “Barnabas’a göre (3. Bölüm), Meryem oğlunu ağrısız bir şekilde doğurmuştur. Bu Kuran’da Meryem 19:23’le çelişmektedir.

4) Kuran çokeşliliği onaylar oysa, “Barnabas” çokeşliliği hoş görmez. (115. Bölüm)

5) Kuran önceki kutsal kitapların yürürlükten kalkması öğretişini onaylarken “Barnabas” bunu yasaklar. (38. Bölüm)

6) Kuran domuz eti yemeği yasaklar fakat “Barnabas” şöyle söyler, “…insanın içine giren şey, insanı kirletmez, fakat insandan çıkan insanı kirletir.” (32. Bölüm)